Си велам

Татковината ќе не' препознае сите

Ерол Ризаов

Татковината нема никому да остане должна

Во париски Пантеон, каде што почиваат најзаслужните дејци кои ја задолжиле Франција и светот, со големи гранитни букви од по еден метар во знак на благодарност е напишана позната грандиозна безвременска порака: „Татковината ќе ги препознае луѓето“. Таа, кога-тогаш, ќе ги открие луѓето кои направиле добри и големи дела за својот народ, а ќе ги жигоса и оние што се нејзин срам. Оцената за заслуги не е во националната пензија. Многу херои и патриоти поминале марширајќи под триумфалните капии, ама до благодарноста испишана во Пантеонот доаѓаат само оние што ќе ги одбере Татковината. Татковината не останува никому должна. Некогаш доцни поради дебелите пластови неправда и прав фрлени врз големите национални фигури, но секогаш доаѓа време кога се откриваат работите. Историјата, порано или подоцна, ги сместува сите таму каде што припаѓаат. И кога ќе згрешат современиците, Татковината ќе најде начин да ја исправи неправдата.

И нашата Татковина со време ќе ги препознае сите актери од поновата историја. Нема да им остане борчлија на оние кои уште при живот сами си се прогласија за големи и заслужни дејци, преродбеници, херои, патриоти и јунаци без ниту една добиена битка. На сите ќе им врати и за големите дела, но и за грешките, делбите, за посеаното семе на омраза меѓу нејзините граѓани, за клеветите, грабежите... но и за молкот. Удобните скривалишта од каде што се присвојуваат туѓите заслуги и дела еден ден ќе исчезнат. Нема да им помогне тоа што го бришат минатото кое го паметиме и кое ни го пренесувале нашите претходници, и кое сме го учеле. Велат сето тоа било комунистичка измислица. Во име на Татковината и граѓаните, тазе преродбениците ни проповедаат нова историја дека нашето минато е пославно и поубаво од она со кое досега се гордеевме. Тоа е еден од најсрамните чинови што се извршени во поновата македонска историја со политичка интервенција во науката и со популистичка инекција во свеста на голем број граѓани. Новите преродбеници за татко на нацијата избраа незнаен воин на коњ. Го викаат безимен за да не се сетат Грците дека тоа е лич��о Александар Македонски јавнат на Букефал. Баснословно скапите тони обична бронза излиени во Фиренца се преточени во евтин кич. Како печурки по дожд, во слава на антички јунаци, никнуваат споменици по плоштадите на македонските градови. Тоа остави подлабоки траги врз свеста на Македонецот отколку илјадници и илјадници вистински патриоти што загинаа за слобода на Македонија во антифашистичката војна. Најголемата епопеја на македонскиот народ и народностите кои живеат во Македонија. Ете таа најславна страница во македонската историја без која никогаш ќе немавме држава денеска е маргинализирана под нивото на античката митологија од која немаме ни прашинка. Така и' се удри најголемата шлаканица на Татковината со бришење на нашата единствена голема победа и најсветла страница во историјата која е крунисана со првата современа македонска држава - Федерална Република Македонија. Татковината нема да го заборави тоа. Ќе ги препознае архитектите на ова злодело.

Затоа внимателно господа пишувачи и создавачи на новата македонска историја, трагачи по пославно минато, самопрогласени херои и п��триоти, заслужни дејци, национални преродбеници и дежурни бранители на македонштината, идентитетот и јазикот. Привилегиите, наградите, академските додатоци и национални пензии колку и да се заслужени не се единствено мерило за исполнетиот долг кон Татковината. Тоа може да биде и политички влог за молк. Зошто молчевте, ќе праша еден ден Татковината, кога некој насилник одлучил да ги преправа ремек-делата изградени од луѓе кои таа веќе ги смести на своите страници на заслужни дејци. Каде бевте кога шарлатани одлучија да го преправаат Камениот мост, Собранието на Република Македонија, првиот македонски облакодер во стакло, кој скопскиот земјотрес пред 50 години не можеше ни да го мрдне, што направивте вие против таа идиотштина да се преправаат малкуте стари и убави згради во строгиот центар на Скопје. Се уплашивте ли од таа дрскост и ароганција сето тоа да се менува и сквернави затоа што на некого му текнало дека оваа наша повеќевековна историја е мала и недоволна за да ја освои денес власта. Прашавте ли јавно кои се тие научници кои ни сервираат поубаво минато како опиум произведен во политички лаборатории. Тој срам пред себе и пред светот мора да престане еден ден.

Има во оваа држава и вистински творци на кои не може да им се затвори устата со национални пензии и академски додатоци, да молчат кога се преправаат туѓи дела, допишуваат туѓи книги, президуваат туѓи градби без грам совест. Татковината ќе ги казни и тие што денес молчат за овие злосторства, а должни се да го кажат тоа. Погрешно сметаат дека денес е умно да се држи јазикот за заби, како што нобеловецот Иво Андриќ запишал дека доаѓаат времиња кога умните молчат, будалите зборуваат, а фукарите се богатат. Да, точно е, така напишал Андриќ мисла на своите јунаци кои живееле за време на Отоманска Империја. Еј, луѓе денес е втората година од втората декада на 21 век. На територијата на некогашната Отоманска Империја денес има 30 држави. Време е на народот да му се каже дека одамна нема султани, освен во ТВ-сериите. Последниот наследник на султаните умре пред неколку години во Њујорк како обичен граѓанин. Или овие вести уште не стасале до Македонија. А, којзнае можеби уште има кај нас султани, само поинаку се викаат.

Како и да е, Татковината ќе ги препознае сите. На сите ќе им даде и земе она што им должи и што нејзе и' должат. Од тоа нема бегање. Затоа низ историјата се случува од она што се гордеат современиците да се срамат следбениците и наследниците. Татковината ги мери само делата. Непогрешливо.