ЕДИТОРИЈАЛ

По Тито, Груевски

Соња Крамарска

ВМРО-ДПМНЕ ќе го слави 20-годишниот јубилеј од своето постоење дури 50 дена. Ќе организира разни манифестации, трибини, средби со граѓаните. Ќе прави огномети. Земјата ќе се тресе. Централниот митинг со кој ќе биде заокружена прославата ќе се одржи во Скопје на 17 јуни. Темпиран е да се совпадне со одржувањето на самитот на ЕУ, кој ќе биде уште еден во низата јалови европски самити за Македонија.

Што мислите, што ќе се говори на големиот митинг на 17 јуни? Ќе се глорифицира херојското држење на ВМРО-ДПМНЕ во спорот за името. На македонските граѓани ќе им биде инфузирана уште една ударна доза на национализам и патриотизам. И сето тоа, само за да се прикрие неспособноста на една владејачка гарнитура да ја поведе земјата кон прогрес и просперитет.

Се случуваат настани што се речиси идентични со оние пред самитот на НАТО и по него, во Букурешт, 2008 година. Кога сите сметаа дека Груевски ќе има проблем да објасни зошто Македонија не стана членка на НАТО, тој го претвори тоа во победа. И во уште еден мандат владеење.

Сега ситуацијата се повторува. Исто место, исти актери, иста сцена, само што наместо НАТО, стои кратенката ЕУ. Нема да биде ништо чудно ако по јунаштвото искажано кон грчките барања, Груевски посегне уште еднаш по оружјето што ќе му помогне да го продолжи своето владеење: вонредни парламентарни избори.

Мао Цедунг, Тито, Фидел Кастро можат да му завидат на македонскиот премиер Никола Груевски на почестите што ги добиваат тој и неговата партија. Недостига уште предавање штафета со добри желби и слет на плоштадот во Скопје. На локацијата каде што ќе стои Александар со коњот може да се изгради привремена бина за неговите историски наследници.

Такво величење на политичка партија на власт не се случило во историјата на современата политика, ниту на Балканот, а ниту, пак, пошироко.

А, ќе има ли воена парада? Да ја покажеме силата �� моќта на Република Македонија. Да му покажеме на светот, а и на Грција дека ништо не ни можат. Едно име имаме, во душата го носиме.

По изјавата на Груевски дека тој ќе гласа на референдум против името Република Северна Македонија за сите меѓународни употреби, сите партиски првенци се натпреваруваат да го кажат истото. Влатко Ѓорчев, Илија Димовски, Силвана Бонева. Останатите дале заклетва пред камата и револверот, а наместо Библијата, ја користат Програмата за преродба - надоградена и проширена.

Македонија опасно врти кон национализам и изолација. Не политичка изолација, бидејќи никој во светот не е изолиран. Дури и лидерите на Северна Кореја, Иран, Куба, Венецуела имаат политички средби со странски државници. Говориме за социјална и трговска изолација, кои најмногу ќе го погодат македонскиот граѓанин.

Мотото на прославата на ВМРО-ДПМНЕ е „За татковината се работи - ВМРО-ДПМНЕ партија на големи одлуки“. Дали? Во изминатите четири години видовме ситно менаџирање и купување на симпатиите на гласачите со класични популистички мерки. За жал, ниту една крупна одлука што ќе ги зајакне стратегиските позиции на државата не е донесена. ВМРО-ДПМНЕ не е партија на големи одлуки.

Ако беше партија што носи големи одлуки, во јуни ќе го славевме почетокот на преговорите за членство во ЕУ. Македонија, исто како и Албанија деновиве, ќе му беше домаќин на генералниот секретар на НАТО. Премиерот Груевски минатиот месец ќе отидеше на вечера во Прага со американскиот претседател Барак Обама, кој ги покани лидерите на новите земји-членки на НАТО.

Меѓутоа, реалноста е поинаква. Гледано од тој аспект, не е ни чудно што ВМРО-ДПМНЕ следните 50 дена ќе сее оптимизам меѓу македонските граѓани. Песимизмот веќе чука на голема врата.