Претходен број

Поглед

Духот од хашкото шише

Димитар Чулев

Караџиќ го отчепи шишето од кое излезе лошиот дух кој прозборе за сплетките за кои знаел, не знаел или криел Трибуналот создаден да им суди на злосторниците за војната на просторите на бивша Југославија.

Ќе биде интересно да се види како блиските на оние 8.000 ликвидирани во Сребреница (и не само тие) ќе ја примат (полу)вистината дека најбараниот хашки обвинет Радован Караџиќ му бил и тоа како достапен на Трибуналот, но дека поради наводно склучен договор со американскиот дипломатски булдожер Ричард Холбрук, лежерно ги минувал деновите во егзил. Дека поранешната американска државна секретарка Медлин Олбрајт му средувала ординација по психијатриска практика во некоја егзотична дестинација. Дека американските војници во Босна биле инструирани да не го апсат бараниот обвинет по кого беше распишана потерница со петмилионска награда за каква било информација. Дека генерал Весли Кларк, хашката обвинителка Луиз Арбур или Флоренс Артман (портпарол на главниот хашки обвинител) знаеле за Холбрук и ветувањето дека ако се повлече од политиката, „за Караџиќ веќе не постои Хаг“.

Ова се многу лепливи приказни ако навистина се точни, зашто во овој процес на главниот осомничен во Хаг многу работи ќе бидат пласирани за да се отстрани вината од себе.

Тоа не му носи никакви позитивни поени или олеснувачки околности на Караџиќ, но од изнесеното веќе се превртува утроба. Особено што доаѓа не така бргу по исповедта на жестоката Карла дел Понте, која во својот книжевен опус признава дека знаела, но дека немала доволно докази, на пример, за трговијата со човечки органи од Косово.

Невкусно за еден Трибунал