Поглед

Фалсификат на оригиналот

Љубиша Станковиќ

И покрај тоа што насловот на овој коментар на прв поглед изгледа како да е испревртен, тој сосема одговара кога станува збор за тетовецот Хисен Муслиу, поранешен вработен во УБК, уапсен во полициската акција наречена „Фалсификатор“.

Општо познато е дека на Муслиу судот му изрече притвор од осум дена, но она што допрва ќе треба да се докажува се однесува на досиејата што, наводно, Муслиу самиот ги дотерувал.

Хисен Муслиу е осомничен дека изработувал фалсификати на досиеја на видни личности од јавниот и од политички живот, со што требало да се заклучи дека тие соработувале со странски разузнавачки служби. Всушност, тој вршел замена, бришење, додавање, уништување или неовластено објавувал податоци поврзани со соработката на лицата со органите на државната безбедност.

И се' би било во ред доколку некој не побара да го види оригиналот на овие досиеја, а кои, како што сега стојат работите, едноставно - ги нема. Имено, за да се докаже еден фалсификат, потребно е да се поседува оригинал и откако ќе биде докажана оригиналноста, дури тогаш може да се каже дека Муслиу навистина работел нешто што не смеел да го работи. Но, со оглед на тоа што ниту една државна институција не поседува оригинали со кои се потврдува соработка со тајните служи, тогаш се поставува прашањето: Како да се докаже фалсификат ако го немаме оригиналот?

На Муслиу, дефинитивно, не му бега судење, но со оние докази на кои се повика МВР, тешко дека ќе се докаже неговата вина. Ова не значи дека некој отворено навива за Муслиу, но треба да се претпостави дека нему на помош можат да му дојдат токму службите со кои соработувал, а кои воопшто не се наивни, бидејќи тие не се комисии за верификување факти, туку тајни служби, чија работа е токму водењето досиеја.