Претходен број

Контрапункт

Цементни миленичиња

Никола Гелевски

За инат на Грчиштана, а и за да го задржиме името - ќе си го смениме идентитетот!

Една од најатрактивните вести што сум ја прочитал последниве години, под наслов „Дрогирани кенгури цртаат по полето“, неодамна беше пренесена од МИА:

„Мистеријата на круговите во полињата со афион на австралискиот остров Тасманија, за кои се верувало дека ги оставиле вонземјани, е решена откако се утврдило дека ги направиле дрогирани кенгури. Откриено е дека кенгурите-валаби влегувале во полињата со афион, јаделе зрели чаури, а потоа сосема дрогирани се движеле во круг. Еден од производителите на афион во Тасманија истакна дека често гледал дрогирани овци и елени откако паселе афион. Австралија произведува околу 50 отсто суров материјал за морфиум и други опијати во светот.“

Заради вакви мали текстуални ремек-дела весниците се' уште не ги фрламе дефинитивно во ѓубре - што е големо и секојдневно искушение. Но, веста за дрогираните кенгури не само што ја објасни големата повеќедецениска мистерија туку има и пошироко разобличувачко значење, толку потребно за да се објаснат состојбите во Република Македонија (која е - ова делумно е и метафора - „еден од поголемите светски произведувачи на сурови материјали за опијати“).

Како, на пример, да се објасни улогата на ВМРО-ДПМНЕ во современата македонска политичка историја без теоријата за „дрогирани кенгури што цртаат по афионово поле“?! Како, на пример, човек сериозно да сфати една политички хиперкомпромитирана фигура каква што е Љубен Пауновски (бесрамен и бескрупулозен гласноговорник на лудилата на Љубчо Георгиевски, исто како и Антонио Милошоски или Влатко Ѓорчев, исто како многумина други, заслужни за пештерски подземното ниво на македонската демократија)?! Хиперкорумпираниот го компромитира хипер-хиперкорумпираниот за велепредавство и кршење на Уставот?! А хипер-хиперкорумпираниот, да потсетиме, ни го остави во долготрајно политичко наследство Никола Груевски, ликот што најдлабоко произлегува од лудите (ал)хемичарски лаборатории на ВМРО и што богами претендира на велетитулата: „хипер-хипер-��ипер господин-господин-господин на афионовото поле“.

Сигурен сум, значи, дека скорешните историчари на оваа земја ќе мораат да се послужат и со теоријата за „пијаните кенгури“ кога ќе се обидуваат да објаснат како еден народ преку ноќ од словенски се престорил во православно-антички. И како среде главниот плоштад на главниот град на тој народ преку ноќ никнале црква и споменик, за симболично да ја означат преобразбата на хипер-Македонецот. Да, да, културниот и политичкиот инженеринг на Никола Груевски веројатно е 22 век во однос на 19 век на Љубчо Георгиевски - но лудилото е зголемено до тој степен што ни прекумерното кркање афион веќе ништо нема да може да објасни! За инат на Грчиштана, а и за да го задржиме името - ќе си го смениме идентитетот! Лудокенгурска логика налик на онаа дека некој француски Бретонец треба да почне да се чувствува Англичанец за воопшто да може да се нарече Британец!

„Ја сам Србин! Доѓе ми да полетим!“, пишуваше една исто толку (како нашиве скакулци и кенгури што опустошуваат полиња) колоритна, но политички сосема пореметена фигура од соседството, Вук Драшковиќ, во предвечерието на југословенските војни (кон кои и неговиот придонес не беше мал). Цела политичка програма набиена во препотопски восклик (може не е од афион туку од многу пиење ракија „антика“ - тоа е тезата на вмровскиот претседател): Јас сум Македонец! И ми иде да полетам!

Велам: политичкото лудило доаѓа од инкубаторот на ВМРО-ДПМНЕ и најновото вадење валкани алишта (а се' за ситни лични цели, да се спаси газот или одново да се смести на меко) е само уште еден пример дека ДПМНЕ е партија сосема загубена во времето, денес наликувајќи (според панаѓурскиот национализам, десниот болшевизам, опседнатоста со историјата и неправдите, склоноста кон фантазии и ирационалност, а богами и според склоноста кон насилство и закани) на Туѓмановото ХДЗ и на партијата на Шешељ и Драшковиќ. А дека ДПМНЕ има и бугарско происходство совршено илустрира еден виц од времето на лошиот полициски социјализам: Бугарите толку се плашат од зборување што дури и крајниците ги оперираат ректално. Тоа е добар израз и за сегашниве изблици на „искреност“ и „храброст“ на Пауновски: ректален говор. Ќе слушаме, се разбира, доста ректални исповеди кога ќе падне сегашниот вмровски оперетски водач и ќе олабават сфинктерите.

Се' на се', Македонија наликува на земја која е освоена од припадниците на „Друштвото на какофонијата“. Тоа друштво навистина постои во Америка и било инспирација за тајното друштво од филмот „Фајт клаб“. „Какофоничарите“ се самостојни групи од кловнови, уметничка герила, „кучиња на кичот“, дигачи на џева. Инспирирани се главно од дадаизмот. Првата група на „Друштвото на какофонијата“ во Сан Франциско пред дваесетина години организирала низа настани со поттикнувачки имиња: Атомско кафуле, Пикник на мостот Голден Гејт, Бинго на гробиштата за домашни миленици, Распетието на велигденскиот зајак, Чекорење низ канализација и други. Позната е, на пример, нивната акција на потставање кукли Барби со изменет гласовен механизам во продавниците. Во слична акција, „Цементни миленичиња“, полнеле кадифени мечиња со цемент и ги потставале низ продавниците. Позната е и акцијата „Кловнови против комерцијалата“ кога испитувале колку кловновите можат да ги малтретираат деловните луѓе на улица, а да не бидат приведени.

Велам, значи, дека слично друштво, сосема спонтано и несвесно за својот убоит дадаистички потенцијал, имаме и овде: името му е ВМРО-ДПМНЕ.

(Авторот е издавач)