Федерер или Надал - вечна дилема

Прашањето кој е подобар ќе трае се' додека и едниот и другиот не го одиграат својот последен поен во кариерата

Фарко Шакири

Триумфот на Рафаел Надал на УС опен и неговото комплетирање на освоените Гренд-слем турнири ја кренаа спортската Шпанија, и не само неа, повторно на нозе. Може шпанските колеги да пиш��ваат за своите фудбалски прваци, за Алберто Контадор кралот на Тур де Франс, за победата на Фернандо Алонсо на Големата награда на Италија во Монца. Работа има и за тие кои пишуваат и за спортските разочарувања (во тој дел ние сме далеку попродуктивни), а добар материјал ќе најдат во фијаското на шпанските кошаркари на на Светското првенство во Истанбул каде не успеаја да го одбранат тронот. Напротив, завршија на шестото место.

Сепак, многуте плусеви и ретки спортски минуси се во сенка на неверојатниот тениски матадор Рафаел Надал и неговото „Вамос“.

Шпанските медиуми се во егзалтација, еуфоријата е незапамтена, се оди до крајни граници.

„Надал е веќе легенда, најголема во историјата во таа фаза на кариерата“, пишува шпанска „Марка“ за својот спортски јунак, сопственик на девет Гренд-слем наслови, и само седми тенисер во историјата со четири освоени турнири од највисока категорија. Епитетот најголем во историјата шпанските медиуми го врзуваат за неговата возраст. Со 24 години Рафаел Надал е еден од најмладите тенисери кому тоа му појде од рекетот во неговата лева рака (Дон Баџ 22 години 357, Род Лејвер 24 и 32 дена, Надал 24 години и 101 ден). На подвигот на Надал не остана рамнодушен ниту премиерот Хозе Луис Запатеро кој во телеграмата адресирана до Рафа ќе напише дека неговото име и неговите триумфи станаа дел од спортската легенда, што сите Шпанци ги прави многу горди. Реагираше и лидерот на опозицијата Маријано Рајо, како и колегата од Дејвис Куп репрезентацијата Фернандо Вердаско. Неговиот противник во финалето во Њујорк Новак Ѓоковиќ веќе го прогласи за најдобар во тениската историја, а што мисли самиот тој.

„Не знам дали во кариерата ќе освојам уште некој Гренд-слем. Никогаш не знаете кога ќе го освоите првиот, а кога последниот. Знам дека малку навлегов во тениската историја, а имам само 24 години. Дури на крајот на мојата кариера ќе можам да дадам комплетна оценка“, објасни Надал.

Во целата планетарна еуфорија околу подвизите на Надал, и во ситуација кога некои веќе го прогласија за најдобар во историјата на тенисот, се чини дека Шпанецот е тој кој што цврсто стои на земја кога станува збор околу наметнатата дилема.

„Роже Федерер е подобар од мене, а така и ќе остане“, тврди Надал. Сите овие години додека трае ривалството меѓу него и Федерер го зборува истото. И кога беше прв во светот, како што е денес, и кога редовно го победуваше Швајцарецот, и кога успеваше да го победи на вимблдонската трева. Федерер секогаш го ставаше пред себе, без оглед што во меѓусебниот скор има 14-7. Оваа негова изјава може да ја третираме како не до крај искрена, или пак, изјава на вистински спортски џентлмен кој и натаму има респект кон неговиот голем ривал со кого досега одигра неколку епски меча кои долго ќе останат во меморијата на вистинските љубители на тенисот. Ако оваа негова констатација ја третираме со резерва, тогаш со сигурност може да се каже дека тие што Надал го прогласија за најдобар, се во моментална заблуда или пак тоа го изговараат во моменти на лична фрустрација (Ѓоковиќ).

Ако пак, се консултираат фактите, тогаш нема дилеми. Рафаел Надал со оглед на неговите години има перспектива да ги достигне резултатите на феноменалниот Швајцарец (тоа го потенцираше и самиот Федерер), и тоа побрзо отколку што тоа го направи Федерер бркајќи ги достигнувањата на Пит Сампрас. Кога ќе соберете во едно талент, работливост, Надал на секој тренинг доаѓа да научи нешто ново, како и вродената скромност, тогаш и не е изненадување неговиот стравичен прогрес. Да останеше Рафаел Надал тоа што беше во раната фаза на неговата кариера, специјалист за игра на земја, никогаш не ќе можеше да застане во иста реченица со најголемите. Но, тој научи да ја трансформира својата игра, па така пред Федерер успеа да ги спои триумфите на Ролан Гарос, Вимблдон и Њујорк. Останува само прашањето на вкусот, односно на начинот на остварувањето на подвизите. А, за вкусовите не се дебатира, но секогаш кога некој од нив двајца ќе направи нешто големо, тргнуваат бескрајните расправии само со едно прашање: Кој е подобар, Роже или Рафа? Откако во понеделникот со првата победа на УС опен, Надал ја заокружи Гренд-слем колекцијата, расправата е проширена на прашањето: Кој е најдобар на сите времиња?

„Најдобри на сите времиња се Федерер, Борг, Лејвер. Рафа е добар, но мислам дека не спаѓа во таа група“, вели Тони Надал, чичко и тренер на Надал.

И самиот шпански премиер Запатеро триумфите на Надал ги опишува како игра со голем вложен труд и желба, ненадмината борбеност и стравична физичка доминација во однос на другите тенисери. Запатеро спомнува и елеганција и спектакуларност во играта на Надал. Епитети кои легендарниот Австралиец Род Лејвер (последен кој сите четири Гренд-слема ги освои во една година - 1969) ги користи само кога ја опишува играта на Роже Федерер.

„Не би сакал да ја коментирам играта на Надал затоа што тоа е тениски пакет во кој влегуваат и Ѓоковиќ и Мари, дефанзивци чија задача е да го префрлат топчето на полето на противникот и тие се во состојба тоа да го прават до бесвест, и таа игра денес носи резултати. Пред 30 години тешко дека овој пакет ќе имаше вакви достигнувања. Додека играта на Роже Федерер е нешто сосема друго. Тој е тенискиот Моцарт, вистинско доживување“.

Но, рековме за вкусовите не се дебатира. Некој преферира класика, друг техно музика. Меѓутоа, нешто останува вечно, а другото е само тренд. Кога станува збор за споредувањето меѓу Федерер и Надал, можеби констатацијата која е блиску до вистината ја изговори Швеѓанецот со крупен тениски кредибилитет, Матс Виландер, кој изјави:

„Њујорк и целиот тениски свет очекуваше и посакуваше финале Роже Федерер - Рафаел Надал. Дуел на моментално најдобриот (Надал) и најдобриот на сите времиња (Федерер). Но, тоа го спречи Новак Ѓоковиќ“.

И многу следбеници на Фадерер ќе се сложат со оваа изјава, а оние на Надал не. И така ќе биде се' додека и едниот и другиот не го одиграат својот последен поен во кариерата.