Петар Ренџов

Гитара за милион воздишки

Мојот дедо Кирил Ристенов за петтиот роденден на подарок ми купи гитара. Сигурен сум дека тоа не беше баш обична гитара, туку „гитара - самовила“ .... Понатаму би требало да ви стане јасно како се чувствував.

Денес стои зад телевизорот, во станот во Карпош 4, каде што израснав и знам дека со возбуда ги прима моите звучни вибрации, каде и да свирам.

Во 1982 година, моите родители собраа „девизи“ да ми ја купат американската русокоса убавица „гибсон 335“, на која свирев 30 години, го носи потписот на Б.Б. Кинг, еден од легендарните блуз-изведувачи. Со неа ја создадов и отсвирев песната „Моја гитара“ и ги снимив албумите „Ноќна птица“ и „Сонот на невестата“.

Пред две години, додека работев на албумот „Темјаника“ и ја препрочитував книгата „Бежанци“ од Петре М. Андреевски, во набој на духовен немир и несоница, во мислите се појави дел од црковен олтар во форма на гитара.

Таа опсесија траеше неколку месеци, додека цврсто не решив да ја отелотворам мислата што ме прогонува - да направам таква гитара!

Случајно дознав за копаничарската колонија во селото Папрадиште кај Велес и таму го пронајдов велешкиот мајстор-копаничар Љубомир Бисин. Тој и самиот ја сака музиката, со радост прифати да ја создаде гитарата. За време од три месеци, направена од оревово дрво старо 14 години, во прегратките ја имав гитарата што ја замислив. Не започнав веднаш да свирам. Ја оставив десет дена и не засвирев. Мислам дека се плашеше и таа од мене и јас од неа.

Единаесеттиот ден, во автомобилот ги ставив гитарата и засилувачот. Се најавив и тргнав за Велес во дуќанот на мајстор Бисин. Таму ме пречекаа неговите другари гитаристи - велешани и заедно ја „сефтосавме“ и ја крстивме - „темјаника“, име за македонската автохтона винова лоза, а со исто така е насловен и мојот најнов албум, кој излезе пред неколку месеци.

Се случува од љубопитност да ме прашуваат - колку вредат твоите гитари?

- Еден милион искрени воздишки!