Премиерот им стави точка на надежите за јуни

На Македонија, сепак, не и' е прв пат да крева раце од преговорите, па да им се враќа

Слободанка Јовановска

Премиерот Никола Груевски им стави крај на теоретизирањата ќе се случи ли нешто до 17 јуни, кога во Брисел ќе се одржи самитот на Европската унија. Изјавата дека нема сила и закана што ќе не' натера да го смениме името и идентитетот не остави ни милиметар простор за некакво решение со Грција, а дојде само еден ден по апелот на еврокомесарот Штефан Филе и европарламентарците Зоран Талер и Јоргос Шацимаркакис, кои во писменото обраќање до јавноста во Македонија полагаа последна надеж.

Иако премиерот изјави дека преговорите нема да се прекинуваат, реално вака, како што се сега позициите на нашата Влада и таа во Атина, нема ни потреба да се формализира тоа.

Хронолошки гледано, Груевски една по една во рок од неколку недели ги отфрли сите позиции на Грција. Прво, порачувајќи дека за идентитетот нема намера воопшто да преговара, потоа отфрлајќи го како неприфатливо името Северна Македонија за сите употреби, а потоа и генерално, а сега изјавувајќи дека нема намера воопшто да преговара за промена на имети, што остава само една дилема - за што, всушност, е подготвен да преговара ако веќе не ги прекинува преговорите?

Иако анкетите во Македонија покажаа дека за овие позиции тој има голема поддршка во јавноста, за ЕУ, НАТО и САД од поодамна не е вест што тој не сака, туку што сака и зошто еднаш не излезе во јавноста со предлог за решение место да се жали на притисоци, закани, тврди позиции и неразбирање од други страни. По пораките до евроамбасадорите, обидот да му избега на Филип Гордон и брзата реакција на изјавите на Талер станува очигледно дека премиерот одамна дигнал раце од преговорите, а сега само најде повод да го обнароди тоа преку медиумите.

Сега е на ред и Брисел да ги оствари заканите и да крене раце од Македонија, бидејќи нема поента да праќаат исти пораки, да пишуваат исти апели и да создаваат атмосфера на ургентност ако кај, нас не само во Владата, туку и пошироко, се создава резистентност и игноранција. Најавите засега се дека Македонија ќе биде тргната од дневниот ред на самитот во јуни, и покрај заклучокот кој ги обврзува земјите-членки да се навратат повторно на препораката за преговори од ЕК.

За волја на вистината, ваквото сценарио на Македонија и' се повторува од самитот на НАТО во Букурешт, кога поради грчкото вето преговорите околу спорот подолг рок беа мислена именка. По декемврискиот самит се појави оптимизам дека се менува атмосферата, па деновиве ни се случува ново допирање на дното поради закопаноста на Грција и на Македонија во позициите, иако, објективно гледано, Папандреу и Груевски само што се сретнаа се разидоа, па преговори не ни имаше.

Од шпанското претседателство, сепак, и вчера порачуваа дека не се откажуваат до самитот, иако се свесни дека знаци за компромис нема воопшто. Тие посочија на сараевскиот состанок како нова можност да се постигне неш��о, со порака дека се' уште има уште неколку недели до објавување на заклучоците, па не треба отсега да се кажува дека ништо не е можно.