Претходен број

ЕДИТОРИЈАЛ

Потсмевање на пријателите

За да докажеш дека нациите многу тешко зреат, лесно е да наоѓаш примери. Во оваа здодевна кампања имаше неколку убави поенти, но и чудни изјави кои ја покажаа незрелоста за политика. ВМРО-ДПМНЕ е опседната со голема победа која сите и' ја претскажуваат во која би сакале да ја збришат опозицијата. Опседнатоста, главно, е лош сојузник, па тогаш се прават фаули кои немаат логика.

Пред некој ден Никола Груевски во Велес зборуваше работи кои еден претседател на Влада, без оглед на тоа што е во изборна кампања, не би смеело да ги каже. Му се потсмеваше на еден од нашите најголеми пријатели и најпосветени лобисти во Европскиот парламент, Словенецот Јелко Кацин. Пред митингарите зборуваше вака: „Сте чуле ли за Јелко Кацин? Тој ќе ни помогнел да го решиме спорот за името. Џорџ Буш не можеше да ја заврши работата, Јелко ќе ја завршел. Господ да чува и да брани“. Па уште и ќе додаде: „Ги обезбедивме Џорџ Буш, Ангела Меркел, Реџеп Таип Ердоган, Романо Проди, сега Силвио Берлускони...“, како да станува збор за комплетирање на друштвото за пикник со скара и пиво.

На овие избори прв пат посериозно странските политичари се активно вклучени во лобирањето за некоја партија (Хрватска е примерот според кој се учат нашите политичари, можеби и заради хрватските советници во двете коалиции). Тука навистина нема ништо лошо. Појавувањето во партиските пропагандни емисии, па дури и на митинзите, на европарламентарци од Италија, Германија, Словенија, Данска за да ја поддржат левицата или десницата на избориве е убав доказ дека Македонија навистина станува дел од Европа без оглед дали ние сме свесни за тоа. До пред седум-осум години вакви работи беа незамисливи, повеќе за зборуваше за отпорот што го имала Европа кон нас, но колку што се доближуваш до Брисел, македонските градови стануваат дестинации на многу европски политичари, затоа што Македонија веќе е исцртана на европската мапа.

Но, кога дел од тие политичари кои посветено работат на интересите на Македонија во европските институции ќе ги навредуваш само затоа што се идеолошки блиски со спротивната политичка ��пција, тоа не е веќе само прашање на невкус. Само неколку дена пред да биде исмеан во Велес, Јелко Кацин на пленарната сесија на Европскиот парламент во Стразбур од говорницата изјави дека „Грција ги прекрши меѓународните договори и одлуките на Европската унија кога го забрани прелетувањето преку нејзина територија на авионот на МАТ“ и побара од Европската комисија да направи се' Атина да се казни и да ја прекине оваа дискриминаторска практика против Македонија. Ден подоцна истото го побара и во Брисел и во писмата до Хавиер Солана и до Оли Рен.

Македонија нема членови во Европскиот парламент. Јавноста малку знае какви битки се водат во неговите комисии, но чувствува колкава е силата на грчката политика и затоа омаловажувањето на оние кои макотрпно се обидуваат да и' помогнат на Македонија затоа што политички припаѓале во друга групација е несфатливо, па макар станувало збор и за лесно изговорени зборови во една изборна кампања.

По поразот во Букурешт стана јасно дека Македонија сега треба да работи од човек на човек во институциите во Брисел и да ја цементира наклоноста во европските држави. Случајот со неколкудневното мистериозно прекрстување на нацијата во Славомакедонци во веќе усвоениот извештај на Европскиот парламент подготвен од Ерик Мејер е добра поука дека во политиката и дипломатијата треба да се работи секоја минута и на сите места. Во политичката битка треба да покажеш дека имаш визија, дека си помудар, дека знаеш да мобилизираш и организираш цела една политичка армија и на изборите да ја добиеш поддршката на гласачите, но никако не можеш да ги навредуваш луѓето кои завршиле извонредна работа за твојата земја и чија помош допрва ќе и' треба на Македонија.