Претходен број

ЕДИТОРИЈАЛ

Антикорупциска стана владина експозитура

Гордана Дувњак

Ова би можело да биде наградно прашање достојно за квизот „Милионер“. Обидете се да наброите барем двајца членови на Антикорупциска комисија, а ниеден од нив да не е претседателката Мирјана Димовска?

Тешко прашање? Секоја чест за доброупатените, особено на оние ретките што ќе стасаат барем до бројката три. Проблемот не е само до препознатливоста на агилната претседателка која, еве, го троши третиот мандат на чело на Комисијата и успева во исто време да биде директор и во МТВ. Дури ни во безличноста на останатите членови, чии имиња тешко се паметат, па дури ни во институциите од кои доаѓаа. Проблемот е во нешто друго, многу посуштинско! Во капацитетите и компетентноста на државното тело кое треба да биде контролор и главен замаец во борбата против корупцијата, а не нејзин кочничар. Во професионалноста на антикорупционерите, кои не смеат да си дозволат двојни аршини, а уште помалку политизација.

Државното тело за борба против корупцијата успеа толку многу да се девалвира и да го изгуби своето значење како регулаторно тело што се' почесто и поотворено се поставува прашањето за неговото натамошно постоење. Молчи кога сите очекуваат дека треба да реагира, а блокира иницијативи кога ќе процени дека се во спротивност со владината политика. Подолго време функционира како владина експозитура, со што го губи основното значење и станува нерелевантна институција. Демократски декор кој е потребен да се пофалиме како држава, дека правиме се' за спроведување ефикасна борба против корупцијата.

Веќе стануваат смешни изговорите на антикорупционерите кога на прес-конференции се правдаат зошто нема видливи резултати од нивната работа. Во време на избори, кога и на мало дете му е јасно дека владејачката гарнитура на најбескрупулозен начин ги користи сите методи за политичка корупција и за саморекламирање, антикорупционерите гледаат молчешкум –и се допишуваат со Владата. Кога од нив се бара да се изјаснат за јавни признанија за поткуп или за незаконски активности на кандидати, тврдат дека не сакале да влијаат на избирачите.

Бараат одговори од Владата дали со тоа ��то во екот на кампањата владиниот ударнички тим секој ден фрла лопати и сече ленти се кршеле законите. Чекаат, чекаат извесно време, па ќе упатат уште некоја писмена ургенција! А не гледаат дека премиерот и министрите немаат време за пишување. Ги чека тешка теренска работа, митинзи, убедување на гласачи, поставување камен-темелници, за спортски сали, културни објекти. Кој ќе губи време за одговарање кога и без тоа однапред ги знаат одговорите.

И без тоа Антикорупциска ќе најде дупка во законот и исклучокот ќе го направи правило. Ќе излезе со став дека власта не го кршела законот, бидејќи тоа биле однапред започнати проекти, зацртани во владина програма и проектирани со финансиски средства во буџетот. Аферим машала! Дали тоа преродбата не смее да запре, дури ни за тие дваесет законски дена, додека трае официјалната изборна кампања? Не гледа и не ги интересира зошто се лутат другите учесници во изборната трка кога тврдат дека ги ставаат во нерамноправна положба. Се фалат за минорни работи кога треба да кажат дека не треба да се избира ректор на информатичкиот факултет. Многу се ревносни кога е во прашање градската власт и се закануваат со кривична одговорност за скопскиот градоначалник доколку не се откаже од проектот за трамвај. Нели и тоа му е зацртано во програмата на градоначалникот Трифун Костовски? Но, кој го прашува!

Вака како што функционира државното тело за борба против корупцијата нема никаква функција и се претвора во гротеска. Една Словенија си дозволи пред неколку години да ја укине сопствената антикорупциска комисија, бидејќи не успеала да го пронајде своето вистинско место во системот. И тоа во време кога на чело на европската институција ГРЕКО беше Словенецот Драго Кос. Чуму ни е тогаш нашата и ваква Антикорупциска.