Претходен број

ЕДИТОРИЈАЛ

Евтина злоупотреба на Тарчуловски

Гордана Дувњак

Кој лаже? Премиерот Никола Груевски или неговиот бивш сопартиец Љубе Бошкоски околу тоа дали навистина „братот“ одбил да сведочи во Хаг во случајот со Јохан Тарчуловски. Колку е точно дека Бошкоски, откако доби ослободителна пресуда пред Трибуналот, целосно му свртел грб на човекот со слична судбина и го заборавил не само него туку и неговото семејство во Скопје. Колку има вистина во тоа дека Бошкоски ниту добил покана за сведочење ниту, пак, некој контактирал со него за да и' помогне на одбраната на Тарчуловски.

Некој ќе верува во едно, друг во друго. Некои, пак, најмногу ќе се потпрат на зборовите на портпаролката на Хашкиот трибунал, Нерма Јелачиќ, која во изјава за еден од македонските медиуми сосема јасно кажа дека во „жалбената постапка не се предвидени сведоци“. Не треба да се заборави и дека самиот Бошкоски ја доби првата битка со Хашкото обвинителство и доби ослободителна пресуда, но досието „Љуботен“ се' уште не е комплетно затворено. И него, како и Тарчуловски, го чека жалбена постапка. Братот Љубе, затоа што Обвинителството бара промена на одлуката, братот Јохан, затоа што одбраната е незадоволна од изречената казна и бара нејзино укинување.

Во крајна линија, тоа и не е најважно. Она што е посуштинско е безобѕирното инволвирање на македонскиот хашки затвореник во дневнополитичка пресметка. Тоа ја прави целата оваа трагикомична ситуација со користењето на судбината на Јохан толку дегутантна, нечовечна, евтина... Уште повеќе кога во целата оваа непотребна каша ќе се замешаат сопруги и адвокати, министри и партии.

Соња Тарчуловска изјавува дека Бошкоски по враќањето од Хаг ниту контактирал со нив ниту, пак, изразил желба да му помогне на нејзиниот сопруг. Нема да остане покусо ни Виолета Бошкоска, па ќе потврди дека сакале да се видат со семејството на Тарчуловски, ама токму Јохан бил тој кој забранил средби. Едната сопруга владин службеник, другата несудена прва дама на државата.

Прашање е како на оваа шпанска серија гледа самиот Тарчуловски. Седи ли онака осамен во собичката во затворот во Шевенинген и си мисли зошто не го остават намира. Или, пак, свесно учествува во целата оваа лакрдија, лут поради тоа што неговиот поранешен цимер е на слобода, а тој ги брои деновите до одлуката на жалбениот суд.

Приказната околу сведочењето за Јохан не е нова и од сега. Беше лансирана уште за време на претседателските избори, но тогаш не директно преку устата на премиерот, туку со помош на електронските медиуми блиски до власта. Слично како сторијата за илјадниците долари добиени од македонската дијаспора што, наводно, Бошкоски ги злоупотребил за време на кампањата и расипнички ги потрошил за шетање и одмори во Аргентина.

Станува се' појасно дека Тарчуловски е само повод, а целта е друга - Бошкоски. Иако се' уште се свежи сеќавањата на денот кога Бошкоски пристигна на скопскиот аеродром, кога театрално ја избакна земјата и се гушна со својот лидер и премиер, за неполна година многу работи се сменија. Груевски сигурно не можеше ни да претпостави дека некогашниот прв човек на полицијата навистина е толку многу сериозен во намерата да стане претседателски кандидат. Уште повеќе дека ќе се дрзне јавно да го критикува за владината политика што ја води, да му забележува за ригидниот став околу името, антиквизацијата, трошењето буџетски пари. Веројатно се насмеал под мустаќ кога слушнал дека Љубе ќе оди сам на избори и без партиска машинерија, пријавувајќи се како независен кандидат. Сигурно и тој, како и останатите вмровци, се обложувал дека Љубе ќе доживее дебакл на изборите и оти за него ќе гласаат само членовите на неговото пошироко семејство и евентуално верните челопечани. Дека ќе добие 150.000 гласа ни на сон не можел да поверува. А уште помалку дека ќе формира партија, ќе му го одлева членството и ќе работи на неговото рушење од власт! Доволно причини за неспокој и нервоза!