Претходен број

Мислења

Погром на плоштадот

Владимир Милчин

„Богохуљ, ти си богохуљ“, хистерично го колнеше една „богољупка“ момчето кое се обидуваше да се одбрани од ударите на двајца хистерични јуришници

Уште две-три насилнички оргии во кои „униформите“ и „цивилките“ ги тепаат граѓаните (битолските фармери), глумат слепило (Струга) или ги советуваат тепаните студенти мирно да се разотидат (во саботата на плоштадот „Македонија“) и победата ќе биде нивна! За век и веков. А, потоа ќе завладее молкот на едноумието. Уште утре, наместо едноумието на левицата, како дожд врз нас ќе се истури едноумието на десницата. Надесно круг, напред марш и право во ново безумие! Така ќе се оствари „пророштвото“ на Влатко Ѓорчев и Ѓорге Иванов за крајот на транзицијата во Македонија. Далеку од демократијата, правната држава и пазарното стопанство. Девет планини и долини подалеку од НАТО и од ЕУ.

Во устоличувањето на лагата за ставањето крај на транзицијата главната улога ќе ја одиграат стаповите. Лопатите ќе им помогнат да освојат власт без граници, а дршките на црковните знамиња ќе им обезбедат гробна тишина во која никој нема да смее ни да праша зошто гладува и во „посттранзицискиот рај“. Зашто, како што видовме во саботата, и со рисјански реквизити (се прашувам, да не биле претходно и благословени?) можело да се тепаат студенти, а богами и жени. Исто како што Чаушеску ги употреби стаповите на рударите врз главите на студентите. Тој ги донесе рударите во Букурешт со возови, а дел од нашите саботни „богољупци“ го напуштија Скопје со гостиварски автобус. Утре, ако затреба, ќе заиграат и палките за безбол. Оние другите палки веќе заиграа кога во глува доба беа растурени блокадите на фармерите.



Залудно е да трошам хартија и да барам оставка од министерката Јанкуловска. Таа педантно го претвори МВР во партиска полиција. Во первертираниот концепт што го спроведува министерката, полицијата не е задолжена да ги брани уставните права и слободи на граѓаните, туку е задолжена да ги штити оние кои го газат Уставот. Затоа не ме зачуди цинизмот на МВР, кое не ги приведе веднаш насилниците (камерите имаат фатено на дело барем десетмина од нив), туку најави дека ќе ги гони организаторите на протестот зашто не си обезбедиле редарска служба!? За разлика од „спонтаниот протест“ кој, видовме сите, имаше доволно падари за чистење на плоштадот. Госпоѓо министерке, на плоштадот и околу него имаше доволно полицајци да се направи кордон кој ќе го спречеше насилството. Но, очигледно, наредбата беше да се спречи протестот, а не насилството. А, обидот да се нашминка грдата реалност со задоцнета осуда на насилството и со најава за приведување на виновните за насилството не може да залаже никого. Премногу личи на санкциите спрема оние кои ни ги приредија најсрамните избори во јуни 2008 година и премногу личи на прекршочните пријави за насилниците кои ја оневозможија трибината на Граѓаните за европска Македонија во Струга. Правдата се движи со брзина на желка. Право во заборав.

Наивно е да апелирам премиерот Груевски да престане да ги охрабрува своите јуришници кои „спонтано“ се одзвале на повикот на Јанко Јади Бурек „против збирштината од геј и атеисти кои ќе се обидат да шират гадости“. Го слушнавме премиерот како истата вечер го обвини Мирослав Грчев за организирање на протестот и како веднаш потоа изјави дека не е сигурен во своето тврдење. Е, па, господине премиер, време е некој да ви ја соопшти непријатната вистина дека не се сите граѓани на Македонија партиски војници и послушници. Се' уште има такви што не маршираат на звуците на „преродбата“. Се разбира, вашите мегафони ќе им ја лепат етикетата „соросоиди“ и ќе го злоупотребуваат моето присуство на плоштадот. Да, бев таму и бев сведок на изливот на бес на оние кои со стапови, тупаници и пцости го бранеа „проектот на Владата“, како што ја нарекувате изградбата на црквата на место кај што никогаш немало црква. Да, бев таму и ќе бидам секаде кај што во Македонија ќе се газат уставните права и слободи, господине Груевски. И немам намера да барам дозвола за тоа од оној Бичиклиски, партиската машина за мелење на вистината. Што си замислува тој, дека Македонија е Кралството Југославија во кое луѓето непријатни за режимот биле осудувани на внатрешна интернација и секој ден морале да се јавуваат во жандармериските станици?



Губење време би било да го прашам кандидатот Иванов каде испари неговиот „демократски капацитет“ кога може да не изусти ни збор осуда за дивеењето на клерофашистите на скопскиот плоштад. Како замислува да биде „татко на нацијата“ без да застане во одбрана на универзалните човекови права и слободи, ако веќе не сака да го брани Уставот? Кој е Ѓорге Иванов? Оној што го знаев кога беше член на Управниот одбор на фондацијата на „соросоидите“? Или оној што се надвиснал над нас од огромниот црвен билборд на „Ибни Пајко“, кој прилега на комунистичката иконографија со која беа создавани култовите на Сталин, Чаушеску, Мао и Ким Ил Сунг? Полоши од комунистите се само новокомпонираните антикомунисти, друже Иванов!

Првото што го слушнав кога дојдов на плоштадот беа извиците „Шиптари, Шиптари“. Тоа беше дочекот што им го приредија „рисјаните“ на стотината студенти кои беа собрани пред скулптурата „Заљубените“ лево од Камениот мост. А, кога студентите ги отворија транспарентите на кои пишуваше „Не силувајте го Скопје!“, јуришниците нападнаа. Ги уништуваа транспарентите и маваа со клоци и тупаници. Клетви, пцости и навреди се излеваа од устите на овие „богољупци“, крстоносци заталкани во 21 век. „Богохуљ, ти си богохуљ“, хистерично го колнеше една „богољупка“ момчето кое се обидуваше да се одбрани од ударите на двајца не помалку хистерични јуришници. Од кои ли темни длабочини исплива оваа карикатура од збор, украс на нејзиното родољубие и верољубие? Од кои ли темни длабочини исплива оваа „госпоѓа“ со коса во боја на циклама? „Предавници, платеници, педери, курви, курви милчински...“ - зошто го цитирам сиот тој „рисјански“ арсенал испукан како поткрепа на дивеењето? Зар се' уште се надевам дека тоа ќе допре до дебелите уши на нашата елита? Особено до оние кои пцалаат интелектуалистички мантри, мислејќи дека фашистичките демони ќе ги снема доколку на глас не се изговара нивното име?



А, пред Ристиќевата палата, еден разбеснет „богољубец“ со дршката од црковното знаме „покрстуваше“ една жена во години. И не еднаш, не два пати... Бесовите од романот на Достоевски го беа обзеле и беше готов и да ја сакати. Во чие име? Во името на верата или на партијата? Да верував дека се вистински христијани, ќе се прашав каде ќе им одат душите на црностотинашите.

„Силината со која овој помал дел на Македонија се противи на проектот за изградба на православниот храм, кој е во полн ек, говори за тежината на македонското демократско породување, кое исто како и човечкото не може да помине без бол. Меѓутоа, да му благодариме на Бог што ни допушта искушенија онолку колку што можеме да издржиме“, може да се прочита денес на „Фејсбук. Функционерчето што го начкртало ова има проблеми со мајчиниот јазик, но нема проблеми со пуштањето крв во името на она што тој го нарекува демократско породување. Колкава ли болка и' наменило ова фелдфебелче на Македонија? Бездруго голема, зашто тој може да ги издржи искушенијата што му ги испраќа Бог. А, ќе може ли Македонија да ги издржи искушенијата што и' ги испраќаат фелдфебелчето и неговите налогодавци?

П.С. Во понеделникот изутрина, на саботното поприште осамнаа две пораки. Првата е единаесеттата „божја“ заповед: „Сврти го другиот образ, и задави го неверникот“. Втората е закана со крстоносна апокалипса: „Ние сме ВМРО, отпорот е бескорисен, Вие ќе бидете асимилирани“. Сте го читале „Со оган и меч“?

(Авторот е режисер)