КОЛУМНА

Нешто сме нервозни!

Нина Нинеска-Фиданоска

Во ВМРО-ДПМНЕ не можат да сфатат дека нивниот проблем не е Црвенковски, а уште помалку Заев, кој го презентираше своето необично мени и уште почудни идеи за реформи во администрацијата

Чудна некоја нервоза владее во ВМРО-ДПМНЕ. Можат колку сакаат да се убедуваат самите себе „ударните тупаници“ од партијата на Никола Груевски дека никој и ништо не може да ги симн�� од тронот, само што тие моментно некако не се расположени да ги одмеруваат силите. Можат и натаму да манифестираат смиреност и самодоверба во речиси сите настапи пред овдешната популација. Може премиерот да одржи уште неколку „машки“ говори пред жените-сопартијци, со едно сосема искрено и добронамерно предупредување до нив, дека би било навистина штетно за нивната убавина доколку и следниот пат ги држат непрекинато повеќе од еден час оние вештачки насмевки, со кои веројатно мислеа дека ќе го фасцинираат лидерот. И конечно, можат и натаму да се гордеат со непресушните анкети, во кои наклонетоста на граѓанството, секако, е убедливо поголема на нивна страна.

Како и да е, факт е дека таму, во жолтата зграда со црвено лавче во центарот на градот, како да снемува кислород од засега добро замаскираната загриженост од последните случувања на домашната сцена. Колку и да не сакаат да признаат во ВМРО-ДПМНЕ, онаа река луѓе кои маршираа и бараа демократија, како да го запалија црвениот аларм и во партијата и во Владата, освестувајќи ја дека само нејзиниот популизам и инаетењето со меѓународната заедница не можат до бесконечност да им носат чисти поени кај широките народни маси.

Добро се свесни во владејачката партија дека полека, но сигурно се топи поддршката што ја уживаа. И дека уште побрзо ќе се стопи доколку многу брзо не испорачаат некакви резултати. А такви на повидок нема, барем не во догледен период.

И затоа почнува се' да ги иритира. Дури и еден безболен текст во „Утрински весник“, во кој сосема легитимно, се занимававме со информациите кои од повеќе адреси беа пласирани во јавноста, а кои одеа во насока дека се сериозно разнишани позициите на досега неприкосновената сива еминенција во партијата, генералниот секретар на ВМРО-ДПМНЕ и шеф на кабинетот на премиерот, Мартин Протоѓер. И иако уредно и максимално професионално ги пренесовме сите владини и партиски деманти и објаснувања како со ангажманот и довербата кон генсекот е се' во најдобар ред, тоа не беше доволно за резигнираните вмровци, па во писмо до нас истурија еден куп отровни стрели врз „Утрински весник“. Демек, ние, „докажаните непријатели“ на државниот ред и поредок, сме си поигрувале со кариерата и со интегритетот на Протоѓер.

И не ми беше воопшто поентата да се занимавам со тој дел од партискиот демант. Такви „Утрински“ многу преживеал и веројатно ќе мора да „вари“ и во иднина. Една друга теза од вмровското „писание“ е предмет на мојава сегашна опсервација, а за која не знам дали повеќе ме насмеа или изнервира, но никако и не ме изненади. Имено, во контранападот кон нашата редакција, Центарот за комуникации на ВМРО-ДПМНЕ, како што модерно се нарекуваат оние куп млади луѓе предводени од Илија Димовски, кои неуморно „штанцаат“ навреди и омаловажувања кон сите што мислат поинаку, партијата во повеќе наврати се занимава со Бранко Црвенковски, правејќи некакви смешни алузии на наша наводна блискост со него и со неговата СДСМ, а кои не ги објавивме поради нивното, најблаго речено, идиотско искривување на вистината.

Па аман веќе луѓе мои. До кога ќе се занимавате со Бранко Црвенковски? До кога неговиот лик и дело ќе ви бидат главна преокупација и до кога тој ќе биде вечен извор на вашата инспирација? И до кога него ќе го гледате во заднината на се' и сешто што ви се случува во државата, па дури и во една бенигно новинарско истражување. Толку ли не можат да разберат во партијата на Груевски дека нивниот проблем не е Црвенковски.

Уште помалку е тоа оној несреќен Зоран Заев, кој деновиве ја крена на нозе цела Македонија откако јавно го презентираше своето малку необично мени и уште почудни идеи за реформи во јавната администрација. И додека Заев, во тој налет, во таа еуфорија, во тој специфичен психолошки момент (овој дел од реченицата го „крадам“ од Велија Рамковски и веднаш му се извинувам, бидејќи ваквата генијална реторика сигурно му е веќе патентирана) и, секако, во обид да го дозапали загреаното членство, се фалеше оти тој и неговите ќе јаделе и живи луѓе, всушност, покажа дека и таму, во нивните редови, владее нервоза. Иако потоа сите, дури и лидерот, јавно се извинуваа и се оградуваа од изјавата, и иако потенцираа како Заев бил изваден од контекст и не бил добро разбран, оваа работа е навистина сериозна и голема и на СДСМ ќе и' треба многу, многу напор за да да излезе од кашата. Партијата, која благодарение на се' поголемата маса незадоволни граѓани од политиките и ефектот на сегашните владетели, во последниов период успеа да си ја поп��ави крвната слика, да се мобилизира и пополека да ја враќа популарноста на рејтинг-листите, сега непотребно оди неколку чекори наназад. Но, многу повеќе загрижува тоа што ние верувавме, искрено се надевавме, дека оние што претендираат да ја освојат власта веќе ги научиле лекциите од минатото и дека повеќе нема да ги прават истите грешки со јавниот сектор. Дека нема да ги отпуштаат туѓите за да ги вработуваат своите, туку дека ќе ги отстранат само непрофесионалните и неспособните, а ќе ги задржат квалитетните административци и дека еднаш, конечно, ќе добиеме јавен сервис каков што заслужуваме и каков што од поодамна посакуваме. Ама за жал, немало да биде така. Повторно партиските членови ќе го имале приматот при вработувањето и повторно ќе извиселе оние што сакале за работа да конкурираат со своите квалификации, а не со партиската лојалност. Така барем размислуваше Заев.

Проблемот на власта не е опозицијата, туку нејзиниот неуспех да ги направи реалност ветувањата кои онака штедро ги делеше во 2006 и во 2008 година. Лавовите и барокните градби ќе останат да сведочат колку луѓето се надевале на едно, а добиле нешто друго. И затоа нема потреба од нервоза, наши драги партиски репрезенти, најмалку кон медиумите. Тие воопшто не се виновни што се окото на јавноста и што регистрираат се' што е добро, но уште повеќе и се' што не чини во оваа држава.