Магазин

Големата сестра

Роберт Д. Крстевски

Што ти се вика истражувачко новинарство. Интригантниот наслов „Нашата не собира нозе!“ во вториот број на реформираниот „Шпиц“ беше повеќе од доволна провокација да се погледа реалното шоу „Големиот брат“ на А1. Таму, богами, нашата ни малку не се стеснувала кога се во прашање чувствата. Станува збор за 19-годишната Виолета Ралева, првиот „трофеј“ на главниот заводник во куќата, 13 години постариот белградски фризер Карло Загорац. Страсни прегратки, бакнежи, интимни допири се само дел од општењето меѓу Македонката и Србинот на очиглед на којзнае колку илјади воајери покрај малиот екран.

Уште малку истражувачко новинарство и оп - „Фарма“. Реално шоу што се емитува на Сител и во кое учесниците живеат на селски имот без основните придобивки на современата цивилизација, како што се струја, вода од чешма, бања, телевизија и други електронски апарати. Место нив, на 17 привремени жители на фармата на располагање им се бунар, полски клозет, дрвени кревети со постелнина од сено итн. Секоја недела се избира газда што ќе управува со фармата и двајца слуги, од кои еден понатаму треба да го напушти друштвото.

Ако некому и ова му е малку, нека не бере гајле. Благодарение повторно на Сител, тука е и реалното шоу „Менувам жена“. Кој посакува барем една недела да се одмори од сопругата и за тоа време да му се мотка низ куќа туѓа жена, фреквенцијата на Сител е вистинското место за виртуелно задоволување на скриениот порив. За авантуристите, пак, тука е новата сезона на „Сарвајвр“, кој претходно одеше на А1.

По олку истражување не ни може да се извлече поинакво наравоучение од тоа дека телевизиите со ваква публика не треба да се грижат за својата иднина. Се' додека успеваат да си ја зголемат гледаноста токму со вакви содржини, нема зошто да ја менуваат добитната комбинација.

Сепак, не ќе да е работата (само) во гледачите. Тие го гледаат тоа што им се нуди, за што одговорноста ја имаат телевизиите, кои, пак, не измислуваат топла вода во битката со конкуренцијата, туку само копираат од земјите со развиен радиодифузен пазар. За волја на вистината, го пресликуваат тоа што им одговара, а што би можело повеќе да им одговара од ваквиот (по)евтин начин на пополнување на програмата во споредба со продуцирањето сериозни содржини? Тука, пред се', се мисли на образовни и детски емисии, документарци, репортажи итн.

Но, кој да се заморува со тоа кога и државната телевизија полека, но сигурно го напушта таквиот концепт за сметка на влегувањето во клинч со приватните ТВ-куќи. Впрочем, првото реално шоу кај нас „Тоа сум јас“ го емитуваше никој друг туку Македонска телевизија.