Мислења

Опозиција за мерак

Ѓорѓи Спасов

Опозицијата се однесува како статистичко биро што само ги брои жртвите на власта

Политиката во Македонија по изборите се одвива како во вицот за силеџијата и двајцата браќа. Во тој виц помалиот брат му се пожалил на поголемиот дека го тепа некој силеџија, а поголемиот брат постојано му говорел на силеџијата – „Ај, удри го уште еднаш ако смееш!“ И силеџијата ќе го удрел помалиот брат. Помалиот брат по многу удари од сил��џијата, кон братот кој гледал само сеир, почнал да вика: „Аман бате, веќе не ме брани!“

Во нашиот „виц“ опозицијата прво му рече на Груевски: Ај затвори ја телевизијата А1 ако смееш. И овој ја затвори. Потоа, ај затвори го Велија сосе сето семејство ако смееш. И овој го затвори. Ај затвори го Љубе Бошкоски ако смееш. И овој го затвори. Ај прогласи ги за кодоши Трендафил Ивановски, Угриновски и Владе Милчин ако смееш. И овој ги прогласи. Ај замолчи го Фрчкоски ако смееш. И овој го замолчи. Ај сруши му го станбениот комплекс на Фијат Цаноски ако смееш. И овој му го урна.

Веќе голем број бизнисмени, интелектуалци и обични луѓе што имаа симпатии за опозицијата и кои придонесоа на последните избори таа да добие толкав број гласови, викаат на цел глас: „Аман бате веќе не не' брани! Не' утепаа“. Конзервативците од Македонија, кои вака го разбираат конзервативизмот, веројатно, се задоволни од ова и сметаат дека во земјата, конечно, со „божја и со нивна помош“ се воведуваат ред и дисциплина. А на изразеното чудење од некои новинари и аналитичари за пасивноста на опозицијата, по сите овие случувања, нејзиниот лидер заклучува мудро:. „Ако не' бараат да бидеме поприсутни, поактивни, тоа значи дека јавноста заклучила оти ситуацијата е таква што опозицијата мора да биде поактивна (!!!)“.

Но, поставува и реторичко прашање - што значи пожестока реакција два месеца по парламентарните избори? Треба да се земе предвид дека се наоѓаме во период три недели по формирањето на Владата. Со други зборови. Полека, бре. Што се нервирате. Ќе реагираме и пожестоко кога ќе дојде време за тоа. Си го чуваме кубурот за не дај Боже.

Лидерот на опозицијата на кого му доцнат поканите за учество во дебата за Рамковниот договор, но не и поканите за коктели, како да не забележува дека власта систематски се пресметува со оние што на последните избори го презедоа најголемиот ризик за јавно да и' се спротивстават. Тие очекуваат солидарност, разбирање и помош од опозицијата што вети дека „сега со толку голема парламентарна група веќе нема да и' било лесно на власта како порано“. А ако опозицијата покажува рамнодушност и се однесува како статистичко биро што само ги брои жртвите на власта, тогаш таа може да биде сигурна дека веќе на следните избори никој нема да ризикува да се жртвува за неа.

Опозицијата како да не ја гледа својата одговорност за случувањата во Македонија кои Меѓународната кризна група ги нарекува драматични, но ја гледа одговорноста на ДУИ, за која вели дека таа како дел од Владата им дава легитимитет и е одговорна за сите постапки на Владата во областа на кршењето на на човековите права, на гушењето на слободата на медиумите и на кочењето на процесот за интегрирање на Македонија во НАТО и во ЕУ.

Но, ако ДУИ со своето учество во Владата им дава легитимитет на овие процеси, тогаш зошто не би било точно дека СДСМ со своето учество, на пример, во Комисијата за лустрација им дава легитимитет на сите постапки на таа Комисија. СДСМ ниту еднаш не се закани дека нејзините членови ќе ја напуштат оваа Комисија која се претвора во „орган на власта за јавна дискредитација и селективен прогон на лица исклучително од опозицијата“. Опозицијата не се закани дека ќе го направи тоа ако не се престане со монструозното монтирање нови политички процеси од оваа Комисија во соработка со некои од провладините медиуми, кои ги задоволуваат љубопитноста и крвожедноста со објавувањето приказни за „откриените кодоши меѓу академиците за кои се' уште не се знаело дали биле кодоши или били жртви“ и за некаков си кодош под псевдонимот „Атататурк“ со јасни асоцијации на кого се мисли.

Опозицијата не побара ниту список за да знае по кој редослед оваа Комисија го прави „утврдувањето на фактите“ и како таа скока од претседатели на уставни судови до опозициони политички лидери, па до водачи на невладини организации. Таа само гледа како Комисијата ликвидира опозиционери по список и некако мошне е сигурна дека и нејзините најистакнати дејци не се на тој список. А тоа ја прави соучесник и тоа не може да и' се прости. За време на летните одмори можеше барем со намера да го покаже апсурдот на ваквата лустрација да формира своја Комисија за утврдување на фактите околу лудилото на власта. Зарем не е лудило да постои закон според кој секој што не поднел „изјава за невиност“ до комисијата, по автоматизам се смета за кодош и го исполнил дополнителниот услов за забрана за извршување јавна функција, а името ќе му го објават сите весници.

Опозицијата го одмолчи и случајот со апсењето на Љубе Бошкоски. Во некои други времиња итно ќе побараше список на сите што се прислушувани од власта за време на изборната кампања или ќе излезеше со таков список. Ќе направеше од тоа скандал за да дознае светот за методите со кои се служела власта за да ги добие овие избори. Но, молк ја залеа опозицијата. Со Љубе постапи и постапува како да е еден од „нивните“. Нека си ги вадат очите. Што ти е гајле. Го искористивме за антикампања.

Власта мошне веројатно од чиста одмазда го урива објектот на Фијат Цаноски. Тоа е колку да испрати порака како ќе поминат „предавниците“ што го напуштиле победничкиот табор. Опозицијата само се појави во неколку жолти маички пред уривањето и замолчи. Не се појави со анализа колку отстапувања во другите градби има во Македонија. Фијат Цаноски е оставен сам да ја бара својата правда и да објаснува дека поводот за ваквиот акт на власта, можеби, е неговата политичка определба, неговата вероисповест или бизнис-интереси на оние бизнисмени блиски до власта на кои со својот проект им ја снижува високата цена на градба на станови во Скопје. Опозицијата не понуди анализа што ќе покаже кон кој друг градежен објект слично постапила општината Гази Баба. Колку ќе чини ова уривање и оваа одмазда ако Цановски го добие спорот пред судовите. Но, на барање (добро што не рекоа „молба“ од Цаноски), се состанаа опозиционите лидери и градоначалници за да ја разгледаат состојбата и додека телевизијата го прикажуваше минирањето на бетонското здание, го повикаа градоначалникот на Гази Баба да не прави така. Немало смисла. И не било според законот.

И на крај. По затворањето на телевизија А1 опозицијата како да се помири со фактот дека нема веќе опозициона телевизија во земјата. Граѓаните се изложени на силните документарци на националната телевизија за „жртвите на комунизмот“, оставени се на коментарите од телевизијата Сител, на мудростите од шоуто на Канал 5 и на штосевите во „Јади бурек“ на Наша ТВ, каде што домаќините и нивните гости имаат само избрани зборови за Владата и црнила за опозицијата. Многумина мислеа дека мудреците од опозицијата имаат некоја алтернатива во ваков случај. Дека имаат некоја макар локална телевизија во Скопје што ќе го одржува опозиционото расположение. Но, изгледа дека немало. Нема место за оние новинари што жртвуваа се' за да се крене рејтингот на опозицијата пред изборите. Тие се на Заводот за вработување заедно со својот синдикален лидер. И во такви услови, од лидерот на опозицијата разбираме дека „предвремените парламентарни избори не се случиле затоа што ги барала опозицијата туку затоа што власта била сигурна дека одново ќе победи“. А што ли бараше опозицијата, веќе не можам да се сетам. Да не бараше само да провери дали е Груевски маж, кога му викаше „Ајде биди маж и излези на избори“.

(Авторот е универзитетски професор)