Едиторијал

Владата прво сече, па мери!

Горан Адамовски

Три недели траеше обврската на возачите во приватните автомобили да поседуваат противпожарен апарат. Три недели граѓаните беа во паника од каде да набават апарат, колкав треба да биде, каде да го чуваат, како се употребува. Три недели семејствата беа револтирани поради екстра-трошоците, кои непланирано им го истенчија и скромниот буџет. Три недели траеше целата таа збрка од нејаснотии, дилеми, негодувања и нервоза.

По три недели, Владата ни соопшти дека обврската за задолжително поседување противпожарен апарат од два килограма во приватните автомобили, всушност, била препорака.

„Извинете, малку се шегувавме“, мртви ладни ни соопштија надлежните. Сега, нели, сите треба да бидеме среќни и задоволни што Владата имаше слух и разбирање за револтот на граѓаните, па ни излезе во пресрет и ја укина одредбата што толку многу не' нервираше. Блазе си му на народот со такви водачи што прават вакви гестови.

Туку, никој не кажа што ќе биде со граѓаните што побрзаа да ја извршат законската обврска, па искешираа 20-30 евра за апарат? Дали сега некој ќе им рече: „Дојдете, вратете ги апаратите и земете си ги парите назад“?

Кој ќе ги обесштети фирмите што потрошија баеги пари да се снабдат со протипожарните боци од два килограма, и сега, место профит од продажбата, се соочуваат со зијан?

А, зошто мораше државата да се доведе во ваква апсурдна ситуација, во која, како по обичај, настрадаа најпослушните граѓани? Македонскиот специјалитет: на јуриш донеси одлука, па потоа исправај ’криви Дрини‘ доби ново продолжение. Доволно беше само да се фрли око во законските регулативи во земјите од Европската унија или од регионот и на сите ќе им станеше јасно дека само во четири држави во ЕУ, меѓу кои Грција и Бугарија, постои обврската за боците. Во земјите од бивша Југославија - не е задолжително.

Како ли само на надлежните им текна дека боците мора да бидат тешки два килограма, кога, ете, на пример, во Грција и во Бугарија, тежината не е точно определена, туку зависи од волјата на возачите? Некои медиуми шпекулираа дека пропишаната тежина до два килограма била само за да им се удоволи на некои „големци“, кои имале семејни бизниси од противпожарни апарати...

„Мала шега“ испадна и одлуката за набавување фискални патриотски каси за трговците. Откако трговците беа принудени да платат по 200 евра за вградување софтвер, кој на фискалните сметки ќе покажува колку од купените производи се со македонско, а колку од странско потекло, обврската падна на Уставен суд. В ред, Владата се правдаше дека не е виновна, обвинувајќи го Уставниот суд, но какво фајде имаа од тоа трговците? Нив никој не ги обесштети.

Феноменалната акција „Денот на дрвото“, која, се надеваме, дека за неколку децении од Македонија ќе направи зелена оаза, почна неславно откако во првата акција не се фатија поголемиот дел од садниците. За следните акции - се побара помош од експертите да кажат какви садници, во какво време и како да се засадат. Првата акција беше на јуриш.

Кампањите за трето и четврто дете во семејствата, сметките за плаќање радиодифузна такса, екстерното оценување во училиштата, пластичните кеси...

Граѓаните се шегуваат дека веќе се научиле оти не треба „здраво за готово“ да го сфаќаат тоа што ќе го каже власта, бидејќи, и онака, за кратко време ќе важи нешто друго.

Властите би можеле малку повеќе да размислат кога ќе менуваат закони и ќе воведуваат новитети. Онака, како за промена. Прво нека измерат, трипати ако треба, а потоа нека пресечат.

Да не слушаме повеќе „извинете, мала шега“.