Мое ќоше

Јави се, јужна

Ерол Ризаов

Македонијо главата горе. Победивме

Македонија во шок тагува за испуштената победа против Данска, светска ракометна велесила. Ги надигравме Скандинавците во секој поглед. Почнавме дури и цепелини да им пуштаме. Ги шашардисавме, не знаеја каде им е главата. Еден од најдобрите стручњаци за ракомет во светот нивниот тренер Вилбек жолт како лимон веќе немоќно ги рашири рацете немајќи совет за смирување на македонското цунами. По дожд од голови, шест разлика за Македонија, кога бевме сосема близу, само на чекор од историската победа, почнаа Данците да се соземаат и да се спасуваат. И како што бидува на големите мечеви кога се натпреваруваат меѓу себе најдобрите, тогаш спортскиот дух ја покажува својата магија, ја покажува вистината зошто е омилен од милијарди луѓе бидејќи само тој јазик го знаат и го разбираат сите. Тој адреналин на витешката борба го крева на нозе светот. Пресвртот, кога послабиот го победува посилниот е можеби најпривлечната сила на спортот. Данска во Белградската арена беше надиграна од Македонија, но успеа, иако послаба, да победи во последните две секунди од натпреварот. Како. Тоа го оставам на големите генерали, експерти за мудрување, по битките.

Јас можам само да кажам, како и милиони други, Македонијо главата горе. Натпреварот не е завршен. Јави се, јужна. Одиме да ги надиграме Полјаците и Србите. Одиме да си ги мериме силите и вештините со најдобрите во Европа. Ние сме со нив во истата лига, ние сме на врвот на ракометниот спорт. Тоа е нашата победа. Ние веќе победивме, не само затоа што сме таму, туку затоа што сме силни и рамноправни, затоа што ни се плашат. Овие резултати во ракометот и во кошарката не се случајни, а уште помалку се некаква спортска среќа или сплет на околности. Кошарката и ракометот имаат повеќедецениска традиција во Македонија. Во ракомет веќе имавме екипа - европски шампион. Во кошарката во рамките на Југославија, која беше повеќекратен светски, олимписки и европски шампион имаа значајна улога и наши репрезентативци, како и наш тренер меѓу кои беше легендарниот Благоја Георгиевски-Буштур и се разбира тука е и татко на југословенската современа кошарка Лазар Лечиќ. Нема ништо понормално во вакви услови да се појават нашите ракометни и кошаркарски асови кои ја тресат Европа. Погледнете ги резултатите меѓу сите репрезентации кој кого победил и кој од кого изгубил и ќе ви биде се' јасно, колку сме изедначени и колку сме рамноправни во лигата на европските шампиони. Затоа повторно тврдам дека и со Данска, како и по поразот со Германија, дека во ваквите натпревари секој пораз не е пораз. Напротив секоја добра игра на Македонија е своевидна победа без оглед на резултатот. Нам ни треба тоа рамноправно надигрување и одмерување на силите со европските големи тимови како мелем на лута рана. Ни треба како најдобра терапија да ни се врати одамна изгубената самодоверба во лавиринтите на транзицијата, сиромаштијата и оспорувањата. Ја видовте ли таа радост кај Данците и кај Германците дека ја победиле Македонија. Еј, човече ја победиле Македонија, иако беа надиграни. Не можеа да си веруваат на сопствените очи. Тоа беше голем ден за нив. Ама и за нас. Не е мала работа да се победи Македонија. А уште поголема работа е да се надиграат Германија и Данска. Ние тоа го направивме.

Ја видовте ли таа силна моќ на спортот, на најголемиот и најдобриот дипломат во светот. Видовте ли како паѓаат тие бариери околу името на Република Македонија, дури исчезна и она „Република“, сите викаат само Македонија, Македонци, публиката, спортските коментатори, тренери, стручњаци... сите научија да пеат македонски, сите до еден зборуваат за македонското спортско чудо. Затоа во овој миг кога се јадеме живи по несреќниот праз со Данска, најнеопходно е да се охрабрат нашите ракометари дека војната не е завршена, дека имаме големи шанси да го постигнеме најголемиот успех, во ракометот, што овие големи спортисти ќе ги стави рамо до рамо со нашите кошаркари. Она што во моментот најмногу им треба на нашите репрезентативци е да се ослободат од чувството на вина доколку такво нешто има. Тие остануваат наши херои бидејќи тоа си го одработија. Денес играме против Полска. Голем поздрав до нашите јунаци. Јави се, јужна. Македонија сака победа.