Претходен број

МАКЕДОНСКИ СОСТОЈБИ

Македонија нема премиер за Европа!

Манчо Митевски

Не се проблем министрите - војници, туку политиката на војсководецот Груевски

Почнаа да се распаѓаат системот и персоналните лостови на владеење на Груевски. Се случија првите оставки и разрешувања на министри од второто колено на владејачкото семејство на ВМРО-ДПМНЕ - не толку битните и коалиционите партнери, оние од прво колено останаа на своите места. На местото на оние што си отидоа, беа избрани нови. Опозицијата и јавноста кажаа што имаа да кажат и работите се замачкаа до следната прилика. Груевски си ги изми рацете, неколку министри беа исфрлени по еднократната употреба, а вниманието на јавноста за момент беше свртено од најжешките теми - лошата економско-социјална состојба и се' поголемата кооперативност на власта кон предлозите на Нимиц за промена на името.

Овој прв голем потрес за Груевски е важен поради некои работи, кои длабоко навлегуваат во генезата на проблемите на Македонија денес, а се генерирани одвнатре од владиниот кабинет. Во својата оставка Боцевски вели: „Мојот придонес во актуелната Влада веќе е целосно исцрпен и затоа Ве известувам дека поднесувам неотповиклива оставка...“. Перо Димшоски, првиот соработник на Боцевски во евроинтеграциите, вели: „Доскорешниот вицепремиер за евроинтеграции, Ивица Боцевски, си замина зошто направи колку што можеше да направи, колку што му се даде да сработи“. Перо Стојановски, на крајот од оставката вниманието го насочува кон еден свој неуспех: „За жал, и покрај силната и искрена желба, не успеав во залагањата за деполитизација на образовните институции, како и за отстранување на политиката од училиштата“. Симптоматична е констатацијата на Ацо Спасеноски, кој на Груевски му потенцира: „Почитувајќи го договорот меѓу Вас и претседателот на СПМ..., ја поднесувам мојата неотповиклива оставка“.

Кај Боцевски очигледно е исцрпена волјата да работи на проект за кој Владата и Груевски не се заинтересирани - евроинтеграциите. Славески ја призна катастрофалната економска состојба, барајќи ребаланс на буџетот веднаш, зашто во септември ќе било доцна. Спасеноски наивно укажа на состојба за која актуелниот премиер, кога беше опозиционер, му се потсмеваше на тогашниот премиер Хари Костов, по изјавата на Агрон Буџаку дека му одговара на својот партиски лидер Али Ахмети, а не на премиерот. Значи, и во Владата на Груевски министрите им одговараат на партиските шефови. Дека е така и дека партискиот шеф е со ранг на премиер, говори и фактот оти Ахмети не дозволи сега да се реконструира ниту еден министер од ДУИ. Стојановски потврди дека партизацијата го има зафатено образованието, а јас би додал дека партизацијата како метастаза е уште поизразена во државната и јавната администрација, судството, полицијата, во културата..., за што постојано добиваме единици од ЕУ.

Ова што сега се случува в��ќе подолго време се очекуваше. На несоодветен однос кон евроинтеграциите предупредив уште есента 2006 година, кога првата Влада на Груевски ги немаше изодено ниту првите сто дена. Тогаш во текстот „Владата има проблем со демократскиот капацитет“, напишав: „Груевски, на општо изненадување на домашната јавност и на евродипломатите, во Брисел се определи да не бара датум за преговори, што од аспект на интересите на државата, нацијата и на граѓаните е несфатливо и неприфатливо“. Тоа на ЕУ добро и' дојде, па сега вагонот на Македонија стои на перонот во Скопје, како што како опозиционер се изразуваше Груевски, а кога ќе дојде локомотивата да го закачи за возот кој оди кон Европа, е крајно неизвесно“. Денеска, вагонот Македонија заедно со кондуктерот Груевски, на кого демократијата и евроинтеграциите не му се интерес, веќе четири години стои на слепиот колосек во Скопје.

Груевски не треба да се крие зад реконструкции, оставки и смени на министри. Мора да направи реконструкција на својата политика.