Претходен број

Си велам

Аман, нека завршат изборите

Ерол Ризаов

Избори не се бранат со полиција и со оружје, туку со демократија и политичка култура

Само за десетина дена изборните неправилности радикално метастазираат загрозувајќи го се' повеќе нивниот легитимитет, иако победата на ВМРО-ДПМНЕ е голема. Има забегани кои уште зборуваат на цел глас за два отсто неправилности и тоа само кај Албанците.

Два отсто рак на витален орган брзо се покажа дека е опасен, особено ако се проширил и кај повеќе други органи. Се откри дека изборниот карцином метастазирал од мозокот, а последиците прво се појавиле каде што организмот е најслаб. Така, македонските скандинавски избори со само два отсто неправилности, кажано со јазикот на Груевски, станаа 50 отсто неправилности од вкупниот број изборни единици. Значи, од шест изборни единици - во три имаше големи неправилности. Изборите се повторуваат во Првата, Втората и Шестата изборна единица. Се прегласува во 193 изборни места каде што се запишани околу 195 илјади гласачи. Тоа е точно 11 отсто од вкупното гласачко тело во Македонија кое е малку над 1.700.000. Ако, пак, се земе предвид бројката колку избирачи излегле на изборите, медиумите веќе го објавија фрапантниот податок дека околу 20 проценти избирачи се соочиле со неправилности (читај: со насилства, застрашувања, кршење и полнење кутии, пукање, ранувања и убиство). Поништени се околу 200.000 гласа на избирачите со што се добива бројката од 20 проценти поништени гласови. Чекајте, тоа не е се'. Изборите се' уште не се завршени. А кога и како ќе завршат тешко дека можат да се дадат какви било прогнози или гаранции дека прегласувањата ќе бидат без инциденти.

Државната изборна комисија потврди дека имавме најлоши избори со тоа што поништи избори во три изборни единици од вкупно шест и што донесе одлука 200.000 граѓани да одат на прегласување. Покрај Државната изборна комисија, меѓународниот фактор жестоко и крајно негативно ги оцени македонските вонредни парламентарни избори. Од ЕУ и од Америка дојдоа оцени на компентентни личности дека македонските избори беа разочарувачки и загрижувачки. Хелсиншкиот комитет за човекови права во Македонија ги оцени како најлоши избори досега. Опозицијата, која го призна поразот, исто така, ги оцени како најлоши избори. Медиумите, кои не се под контрола на власта, ги оценија изборите како катастрофални лоши. Со два процента неправилности и со фер избори е привидно среќна само власта, односно само ВМРО-ДПМНЕ и Никола Груевски. А, всушност, најголема шлаканица на изборната победа на ВМРО-ДПМНЕ и на Груевски му залепија тие два отсто кои стигнаа до 20 отсто. Аман, нека завршат изборите да не дојде до 50 отсто или нешто пострашно. Дури и контролираните медиуми наклонети на власта, пишуваат за голем број неправилности, префрлувајќи ја топката само кај Албанците, со тоа создавајќи дополнителна грда слика, погрешна и штетна претстава за паралелни избори. Дали по сите овие факти може и натаму да се зборува за некакви фер и демократски избори во Македонија и за добра организација на изборите и за ефикасно казнување на прекршителите на изборниот процес. Анемичната ДИК, со јавна поддршка на премиерот Груевски, смогна сила да донесе одлуки за прегласување. Што е добро. Другите институции одговорни за изборите не понесоа никаква одговорност, ниту полицијата, ниту, пак, учесниците во неправилностите. Полицијата изврши неколку апсења и поведе постапка против неколкумина полицајци, но тоа повеќе замаглува отколку што ги расветлува бројните неправилности. За прегласувањето се најавува огромно присуство на полицијата. Опсадната состојба за време на избори само потврдува дека нема демократија. Гласање пред полиција, полициски возила, хеликоптери е своевидно застрашување и гаранција за голема апстиненција. Проблемот е во немањето демократија, а не во присуството на полицијата. Избори не се бранат со полиција, туку со демократија и политичка култура.


Премиерот Никола Груевски и неговиот заменик Зоран Ставрески во Њујорк храбро си ги ставија беџевите на палтата на кои покрај нивното име стои FYR Macedonia

По триумфот на ВМРО-ДПМНЕ на изборите, премиерот Никола Груевски и неговиот заменик Зоран Ставрески во Њујорк храбро си ги ставија беџевите на палтата на кои покрај нивното име стои FYR Macedonia. Браво. Дали ова е првиот сигнал на подготвеност за фер компромис. Ако е така, нека им биде простено.

Се разбира, имало случаи на официјални состаноци, во ОН, во ЕУ и на разни тркалезни маси или во различни најави да не' нарекуваат БЈРМ, ФИРОМ или нешто слично. Тоа е општо познато кога македонски функционери, деловни луѓе, културни дејци, новинари биле донесени во една навредувачка позиција. Имало и голем број обратни ситуации кога со жестока реакција голем број официјални личности од Македонија успевале да се изборат на нивната маса, на нивната покана или обраќањето кон нив да стои уставното име на државата. Во ова ни помагаат многу луѓе кои ја увидоа бесмислената и апсурдна фрустрација на грчката политика. Но, ова е прв случај досега премиер на Македонија и негов заменик сами да си стават таков беџ со навредливата кратенка. Тоа не го доживувам толку страшно колку што гледам дека Македонија од ден на ден ја губи се' повеќе меѓународната поддршка за проблемот со името. Експресниот воз за НАТО заминува за помалку од еден месец, поточно на 9 јули кога Албанија и Хрватска ќе влезат во НАТО. Ќе го испуштиме ли возот и ќе останеме на балканска станица или ќе направиме нешто за иднината на Македонија. Наместо во таа насока да ги насочи силните активности, Владата на уште незавршени избори ја почна старата песна со маркетиншки кампањи за нејзината успешност.

Најдобар пример за тоа е односот кон Словенецот Јелко Кацин. Браво мајсторе! Груевски треба да му се извини на господинот Кацин. Во предизборната кампања го нарече „некој си“, демек Буш не можел да заврши работа за Македонија, па „некој си“ Кацин од Словенија ќе заврши. А, видете го одговорот на мудриот Словенец. Не изусти ни збор. Ниту против Груевски, ниту против Македонија, ниту против кого било. Туку возврати со уште пожестоко и похрабро застапување на Македонија. Поставувајќи упорно прашања во Брисел, Кацин им нанесува главоболка не само на Грците туку и на високите чиновници на ЕУ. По изјавата на Груевски за „некој си Кацин“, тој веднаш во Европскиот парламент побара да се почитуваат правата на малцинствата во сите земји-членки на ЕУ. Не може нешто да бараме од другите, а тоа ние да не го правиме, вели Кацин, со јасна и директна алузија на Грција и некои други земји како неа. Кацин потоа педантно и правно се заложи за примена на меѓународните права за прелет, барајќи одговор за скандалот со авионот на МАТ, па потоа за скандалот со односот на Грција кон посетата на претседателот Бранко Црвенковски, па потоа со фалсификувањето на извештаите во Брисел каде што се преправа зборот „македонски“ итн., итн. Човекот си работи за Македонија како никој од нашите. Добро е што Милошоски се сретна со „некој си Кацин“. Тоа е едно мало извинување.

И, конечно, уште едно мацедонише цуштенде на меѓународен план, а тоа е нашата солидарност за настраданите од земјотресот во Кина. За жал, соочени сме со уште една голема срамна дамка. Го гледам кинескиот амбасадор како се мачи низ македонските медиуми од петни жили да докажува колкаво е значењето и пријателството на Кина спрема Македонија. Ние еднаш убаво видовме што значи тоа пријателство кога го раскинавме. Сега по втор пат возвраќаме срамно. Навистина, Македонија е сиромашна земја и од неа не можат да се очекуваат бог знае каква помош за огромната Кина. Но, еден мал народ кој има големо срце можеше да им покаже на 1,3 милијарди луѓе од пријателска земја дека и со еден мал потег може многу да се направи. Тоа досега редовно сме го правеле. Ние сме должни на една таква солидарност, особено по катастрофалниот земјотрес што го имавме во Скопје. Па, може некој денар од огромните пропагандни пораки на Владата да се даде и за Кина, ако веќе затаија сите други видови солидарност. Срамота за сите нас. Испадна работата - Кина гори...