Поглед

Гладни и стрвни

Снежана Калабакова

Се случи и појадокот на Камениот мост. Наместо две илјади луѓе, колку што беа пријавени, се појавија речиси двојно повеќе скопјани, па и граѓани дури од внатрешноста. Појадокот почна и заврши за половина час, иако беше предвидено присутните да се дружат и да уживаат три часа. А за тоа имаше и амбиент. Полни маси со храна и пријатна атмосфера што се создаваше од звуците на прекрасни мелодии што ги изведуваа ученици од Музичкото училиште на своите жичени инструменти и уличните свирачи. Идејата на градските власти беше убава, но настанот ја извади на површина сета социјална беда и некултура на граѓаните. Како што се полнеа штандовите со најразлични производи, така за миг ги снемуваше во бројните подадени раце. Се појавија постари жени и мажи со полни торби и најлонски ќесиња в раце со разни производи што ги собрале од шта��довите. Со полни усти и џвакајќи, повторно се навраќаа кон нив за да земат и уште нешто плус.

„Ќе одам на седница на Владата и лично ќе му кажам на Груевски дека на детето не му дадовте сокче“, се слушаше гласот на една баба, која се караше со учениците од Угостителското училиште „Лазар Танев“, кои повеќе не можеа да се одбранат од навалицата на луѓе што бараа уште и уште храна, иако штандовите веќе беа празни. Настанот, наместо убава прилика за дружба, одеднаш се претвори во нешто што ја исфрли на виделина реалноста. Се потврди уште еднаш дека бројката од 31,1 отсто сиромашни што ја објави неодамна Заводот за статистика навистина е реална. И на овој настан храната ги привлече гладните.

Но, освен фактот дека има многу гладни, се покажа дека Скопје има и многу некултурни граѓани, зашто меѓу оние што се туркаа за храна имаше и само навидум угледни граѓани.