Претходен број

Очи ширум отворени

Што сакаат тие?

Гордан Георгиев

Како Груевски очекува СДСМ да им помогне за името кога нема механизам да го откочи „блокираниот процес и да се согласи на разумен компромис“

Опозицијата не сака единство и бега од одговорноста, нервозно повикуваат партиските телали. Опозицијата е пасивна, велат новинарите гладни за со „живо месо“ да ги наполнат насловните страници. Јолевски „баци врата“, се ситат пак некои други. Се изнаслушавме деновиве во јавноста и во меѓупартиските препукувања разни дисквалификации на сметка на СДСМ (намерно не велам опозицијата, бидејќи таа е прилично шарена и во овој момент не може да претендира да биде монолитен блок).

Медиумите донекаде можам да ги разберам. Од тоа живеат, а последниве години се навикнаа да се хранат со тривијалности и човечки судбини, пожолтеа до непрепознатливост, а многу од нив и позеленеа од „шушки“. Партиските мегафони, оние во партиските штабови, но и оние инфилтрирани низ медиумите, не ги оправдувам, но, исто така, ги разбирам. Тоа им е работа, дебело се платени да викаат гласно и да плукаат како ѕверови. Но, власта и премиерот Груевски не можам да ги разберам. Па, што сакаат тие? Како очекуваат да им помогне СДСМ во решавањето на спорот со името кога СДСМ едноставно нема речиси никаков реален механизам да го откочи „блокираниот процес и да се согласи на разумен компромис“ (боже какви глупави флоскули употребуваат). Единственото наше оружје е да бидеме конструктивни и преку таа конструктивност да му помогнеме на премиерот да собере храброст, барем еднаш во својата спектакуларна кариера, да преземе одговорност и да истапи пред јавноста со став. Конкретен и недвосмислен. Тој, десижн-мејкерот, технократот, чесниот и принципие��ниот.

Сигурно сте забележале, човекот никаде го нема во јавноста. Се сеќавам на деновите на славата, кога во прес-салата на Владата беше врвулица, кога ги истопоруваше министрите и вицепремиерите како восочни фигури да стојат зад него, во моментите кога тој лично имаше да и' соопшти нешто важно на нацијата. Обично тие настани беа поврзани со божемниот наплив на странски инвестиции или со некакво подигнување на рејтингот на државава кај меѓународните релевантни институции. Сега истите тие восочни фигури секојдневно се топат пред очите на јавноста, му праќаат на премиерот писма од Америка и срамежливо најавуваат дека еден ден жестоко ќе се вратат и ќе ја кажат вистината. Истите тие министри паѓаат како крушки, поднесуваат оставки и, притоа, се среќни што некој ги извадил од анонимноста на секојдневјето и ги поставил на врвна функција во државата. Без разлика што Тој некој темелно се потрудил никој од нив да не може ни приближно да му парира на Шефот. Ни по способноста и менаџерските вештини, ниту по боксерските вештини или, не дај боже, некој академик да му бакнал рака на промоцијата на македонскиот „Капитал“ во МАНУ.



На единствениот таков што се осмели да остане принципиелен, мислам на бившиот министер за финансии Славески, постојано ќе му продуцираме афери и ќе го држиме постојано на нишан да не пропее. Бидејќи го знаат, неконтролабилен е, а цврстата рака на режимот не може да си дозволи некој професор по економија (кој не е хиротонисан од МАНУ) да им ја урне аурата. И како да ги разберам позициите и ентузијазмот на Васко Наумовски и на Нино Тодоров освен како најприземен обид да додадат уште една ставка во сопствената биографија. Тоа дека биле министри, на кирилица или на латиница, сеедно. Зимбабве другари, Зимбабве. А, не се глупави луѓето. Ги знам, тврдам. Затоа не може на вицепремиерот Наумовски да не му е јасно дека уште од првиот ден станува харикири-министер во најантиевропската влада во историјата на независна Македонија. За ова последново говорат фактите, не само опозицијата. Или министерот Тодоров, кој без никакво претходно искуство во ресорот за образование, ќе мора да се справува со грозоморниот погибел што му го сервираше премиерот на претходниот министер Стојановски со што овој не можеше никако да се справи се' до моментот кога ја сфати едноставната суштина: сето ова е гол аматеризам и дисперзирана глупост. Знам, отсега ви кажувам, ќе дојде денот кога и министерот Стојановски ќе и' објаснува на јавноста за неговата „конзервативна“ авантура во Владата. Знам, бидејќи и него го знам, и тоа по добро.

Затоа, престанете веќе да ја вплеткувате опозицијата во вашите несмасни игри на чистење на совеста. Оваа влада и овој премиер доби целосен мандат (спектакуларна победа, велеа тие!) од граѓаните да решава проблеми, а не постојано да бега од нив, создавајќи нови. „Мандатот“ на секоја опозиција е да критикува и да нуди алтернативни решенија за подобрување на состојбите во државата. Бидејќи проблемот со името е крајно деликатен и премногу важен за нашата држава, ние како опозиција отворено се нудиме да му помогнеме на премиерот да излезе од черупката и да бидеме конструктивни во изнаоѓање решение за името. Но, тоа решение мора да го соопшти Владата и премиерот. Таква е демократијата и тоа е принципот на одговорност и отчетност спрема гласачите и спрема сите граѓани. Ако овие постулати не му се јасни на премиерот или, пак, не се дел од неговиот идеолошки хоризонт, ние ќе му помогнеме полесно и побрзо да ја напушти премиерската фотелја.



Конечно, уште еднаш повторуваме, да нема никакви дилеми. Ја поздравуваме јасно и гласно одлуката за визна либерализација за граѓаните на Република Македонија. Ја поздравуваме и Владата и премиерот што успеа да го заврши овој долготраен процес со што на нашите граѓани им се дава трошка светлина на крајот на тунелот. СДСМ не го оспорува тоа, иако Груевски сакаше да прејудицира таков впечаток. Но, нека не ја понижува премиерот јавноста со невистинити изјави од типот „на овој план не беше направено речиси ништо“. Еве ги фактите: двата клучни проекта, воспоставување на системот за интегрирано гранично управување и проектот биометриски пасоши беа имплементирани за време на владата на Бучковски. И двата капитални проекта, заедно со процесот на реадмисија, претставуваат повеќе од две третини од сработеното и беа суштинска основа за позитивната одлука на Европската комисија. Толку од нас засега! Во име на конструктивноста и на вистината!

П.С. Рингот е четириаголен, ограден е со јажиња. На него е премиерот со излитени ракавици, против него се ветерниците. Ах, да, заборавив, има и судија, строг и принципиелен. Се надевам дека судијата ќе има милост порано да го досуди нокаутот, да не го мачи премногу борецот, а публиката да ги доизеде пуканките, да се разотиде дома и никогаш повеќе да не купи билет за оваа гротескна претстава.

(Авторот е потпретседател на СДСМ)