Претходен број

5 ПРАШАЊА

Јавниот простор не е сопственост на Владата

Славчо Димитров од Здружението „Плоштад слобода“

Горан Адамовски


Прекршочните пријави за инцидентот на плоштадот „Македонија“ веќе се процесуирани. Им се суди повеќе на студентите отколку на силеџиите. Се чувствувате ли безбедно?

Како може да се чувствувате безбедно во држава во која имате очигледно репресивен државен апарат, во држава во која самопрокламираните демохристијани во своите библии чуваат слики од Сталин и кои место демоимплицитна политика спроведуваат тоталитаристичка политика со посредство на полициски режим од најлош вид? Не може и не се чувствуваме безбедно кога ни се упатува порака дека доколку му се спротиставите на „пастирот“ ќе бидете најперфидно санкионирани. Не бевме безбедни кога првин бевме претепани пред очите на полицијата, не сме безбедни ни сега кога сме обвинети од државата поради едноставниот факт на користење на основното човеково право на мирен протест и слобода на изразување. Не сме безбедни кога ни стигнува покана за на суд и се испишани нашите имиња со сите лични адреси и податоци, а притоа истата покана ја добиваат и насилниците кои претходно не' тепаа.



Ретко кој од професорите на Универзитетот „Свети Кирил и Методиј“, како и од студенските здруженија по инцидентот застанаа на страната на студентите. Зошто?

Бидејќи најголемиот дел од нив ја играат улогата на пасивни граѓани под маската на „интелектуалецот“, бидејќи дел од нив му се покоруваат на режимот за да ја зачуваат својата академска позиција и бидејќи дел од нив самите се партиски пиони на власта. Веќе подолго време на сите им е повеќе од јасно дека студентските организации кај нас се партиски лежишта, а не жариште на критичка, бунтовна, прогресивна и интелектуална мисла и акција.



Дел од забелешките беа дека дејствувате со помош на опозицијата и дека протестот на плоштадот бил точно испланиран во пресрет на вториот круг од локалните и претседателските избори?

Само вонредна состојба, што е еднакво на војна, би можела да попречи одржување мирен протест. Дали тоа значи дека Владата може да го изразува своето самоволие без разлика на средствата, а притоа сите треба да молчиме само затоа што биле избори? Мислам дека ниту една здрава логика не може да поддржи таков аргумент. И, во крајна линија, тоа се само лажни обвиненија за власта да се амнестира од сопствената одговорност и за да се забошоти неспособноста на полицијата да ги заштити протестантите. Дури и да беше поттикнат од опозицијата, што не е точно, дали тоа значи дека насилството што го засведочивме, силувањето на демократијата е оправдано?



Владата се откажа од изградбата на црквата, но државното земјиште и' го подари на МПЦ. Дали „Плоштад слобода“ ќе излезе на протести и доколку на плоштадот „Македонија“ биде донесена одлука за изградба на џамија?

Прво, каков и да се гради објект на таа локација, ние ќе бидеме против. Архитектите изнесоа повеќе од доволно аргументи против една таква одлука. Од друга страна, градењето каков и да е верски објект е противуставно и е апсолутно недозволиво и некомпатибилно со еден демократски и секуларен државен систем. Самата Црква во овој момент треба да донесе една огромна и одговорна одлука. А ако Владата мисли дека оваа земја, посебно јавниот простор е нивна приватна сопственост која великодушно ќе ја подарува на своите истомисленици, тогаш е во голема заблуда или, пак, не знае што е демократија и не знае кој е симболичкиот влог на плоштадот и што значела Агората уште пред 25 века. Суштината на подарокот е жртвата на сопственоста, жртвата на посесивните его аспирации, т.е. да му се даде на другиот слободата да постои во сета негова недофатлива, неспознатлива другост и различност.



Дали „Плоштад слобода“ е строго позиционирана на прашања околу урбанизмот или има поширока платформа за дејствување?

Како неформално здружени критички освестени граѓани „Плоштад слобода“ дејствува во однос сите актуелни проблеми поврзани со прашањето на градот, јавниот простор, културата и политичката слобода.