Поглед

Прст кон Маневски

Гордана Дувњак

Под услов и кудењето да се смета како реклама, макар таа била и лоша, целиот кабинет на премиерот Никола Груевски има многу причини да му биде љубоморен на најстариот меѓу нив. Mинистерот за правда, Михајло Маневски, е единствениот член на извршната власт, кој со име и презиме „заслужи“ да се најде во извештајот на ЕК за напредокот на Македонија.

Европа не штедеше зборови кога е во прашање судството, но и нашиот агилен ресорен министер. Генералната оцена за третата власт е дека постои ограничен напредок во оваа област. Се критикуваат неконзистентната судска практика, ефектите од борбата против корупцијата, тоа што обвинителите се отсечени од Интернет, судиските разрешувања без јасни критериуми, големиот број предмети... Но, има ли појасна порака кога ќе се каже дека „улогата на министерот за правда во Судскиот совет отвора сериозна загриженост за мешање на извршната власт во судската“. Тоа не е ништо друго освен директно вперување прст во оној што се смета дека е закана за независноста и самостојноста на судството.

И не е ниту страшно ниту чудно тоа што Маневски си ги толкува работите како што му одговараат. Глув е за изнесените критики, а на забелешките одговара онака како што му одговара. И продолжува да ја бомбардира јавноста со бројки за реновираните судници и затвори, за бројот на донесени закони, за информатичката технологија во судството.

Нема човек во Македонија кој не сака да го дознае одговорот на наједноставното прашање. Со што Маневски го задолжи Никола Груевски за да го смета за „незаменлив“? Дури и тогаш кога сите му велат дека најголема реформа во судството е „реформирањето на министерот“, кој излезе дека е човек за сите времиња и системи.