Поглед

Фудбалот и политиката

Наум Котевски

„Мислам дека тоа беше погрешна одлука“. Ова се зборови лично на претседателот на САД, Барак Обама. Ако некој помислува дека неговата изјава се однесува на некој нов непромислен потег на „шаховската табла“ на која долго играат двете Кореи се излажал. Таа беше директно упатена до највисоката фудбалска институција ФИФА, која реши организацијата на Светското првенство 2022 година да му ја даде на малиот Катар, а не на големата Америка.

На другата страна од реката, пак, стои победникот - премиерот на добитникот шампионатот во 2018 година Русија, Владимир Путин. Тој смета дека Зимската олимпијада во Сочи 2014 година, а потоа и Мундијалот ќе ги урнат студено-воените стереотипи за Русија што се се' уште цврсти во некои земји.

Оваа обамовско-путиновска размена на тага и очај, и среќа и гордост, а не на шпиони, не е ништо друго освен потврда дека спортот и политиката се во нераскинлива емотивна врска и се во согласност како Петраркин сонет. Приказната е речиси идентична со онаа на папагалчињата - ако едното си замине, другото ќе умре во болка.

Таквиот спортски контекст, кој е повеќе политички отколку спортски, е дополнително контаминиран со корупцијата. Англиските медиуми го соблекоа до гола кожа секогаш добро костимираниот и сеприсутниот Сеп Блатер. Два члена од неговиот Извршен одбор беа снимени како се подготвени да земат пари за да гласаат за САД, а уште тројца други се под истрага. По оваа предгласачка фарса во иднина кога Блатер ќе зборува за немешање на политиката во државните федерации ќе изгледа како старата наследничка на „Лореал“, Лилијан Бетанкур, кога зборува за својата козметика. Шминката очигледно царува секаде, па и во фудбалот, кој во глобализираниот свет е политичка сила.