ЕДИТОРИЈАЛ

Кошарски билет за Европа

Сашко Ѓ. Димовски

Арената „Борис Трајковски“ продуцира нови национални херои. Беше вистинска чест и задоволство да се биде во неа и да се ужива во партиите на нашите најдобри кошаркари ова лето, во квалификациите за ЕП 2011 во Литванија. Во сите ја добиваа потребната поддршка каква што не паметиме за ниту еден друг колектив во последните години.

Се бараше билет повеќе за мечевите со БиХ, Украина, Унгарија, ситуацијата кулминира викендот пред гостувањето на Велика Британија. Настана бркотница за парчето хартија вредно 200 денари. Сите со нетрпение го очекуваа стартот на продажбата, а кога беше означен, салата беше распродадена и тоа за неколку часа.

Тоа е доволен показател за гладот и жедта на македонскиот народ за успех, за радост, за враќање на насмевката на лицата и не само од спортска гледна точка, туку воопшто.

Нашата спортска убавица во понеделникот ја наполнија околу 10.000 гледачи, интерес каков што немало од времето на Кометал Ѓорче Петров кога „газеше“ низ Европа и го зазеде тронот во ракометната Лига на шампиони на чија посетеност можеа и се' уште можат да и' завидуваат и да ја посакуваат и политичките партии во земјата на нивните митинзи. Лани бевме сведоци на јагма за билети за гостувањето на европскиот, сега и светски, шампион во фудбал, Шпанија, и во јули оваа година кога дојде англискиот фудбалски гигант, Ливерпул.

Кошаркарите и радоста што тие ја приредија во изминатите три недели претставува издувен вентил на сограѓаните за полесно подне��ување на августовските горештини, но и за напластените фрустрации во општеството. Кога речиси ништо не оди во државава, им појде од рака ним на општо задоволство на сите нас. Одлична промена на секојдневната монотонија во државата на политички и економски план.

Сите божем нешто работат, а резултати нема во поглед на подобрување на животниот стандард на граѓаните и движење кон излез од клаустрофобичниот тунел во кој се испреплетуваат инает, продавање ветар и магла, празни ветувања, манипулации. За здогледување на светлина да не говориме. Далеку е таа за очите на Македонецот, како што тргнала работата - уште долго ќе трагаме по неа.

Ама затоа резултати, спортски, има. Кога се ветуваат, најавуваат и требаат, тие се реализираат, за разлика од некои други. Тоа го виде целиот државен врв во понеделникот во „Борис Трајковски“. На трибините можеше да се забележи најголем дел од министрите во Владата на Република Македонија, на чело со премиерот Никола Груевски, претседателот Ѓорѓе Иванов, но и претставници на опозицијата, како Јани Макрадули, а и американскиот амбасадор во нашата земја, Филип Рикер, и тоа во македонски дрес.

Сите уживаа во кошаркарската претстава со хепиенд за нас. Меѓутоа, ако ништо друго, нашите „вредни“ политичари од генерацијата 24/7, па и оние контра нив, барем знаат да се сликаат во секоја пригода за промоција и продажба на божемно успешната македонска приказна.

Затоа треба да се лоцираат приоритетите. Да се подигне свеста кај оваа и кај идните владејачки гарнитури за вложувања и инвестиции во спортот.

Само така ќе може да се надеваме и да очекуваме квалитет и резултати во иднина. Тие, пак, сами по себе ќе бидат доволни за достојна презентација на државата надвор од нејзините рамки.

И тоа бесплатно наместо досегашните расфрлања со пари, и тоа народни, по разни медиуми и скапи промотори за наше доближување до светот и претставување на земјата, капацитетите, природните убавини, кои, за жал, не носат резултати иако секогаш ќе се најде по некој паметен што ќе го тврди спротивното.