Претходен број

Си велам

Со крвави раце во нови победи

Ерол Ризаов

Груевски ја најде формулата како да се владее уште долго со Македонија

Никола Груевски извојува голема плебисцитарна победа на првите предвремени парламентарни избори во Македонија. Тој од народот побара 61 пратеник, доби 64 мандати во парламентот. Големото мнозинство граѓани на Македонија му верува безрезервно и по цели две години. Тој израсна во значајна политичка фигура и голем водач на конзервативната десница. Но, и пошироко од неа, бидејќи неговото политичко дејствување прерасна во социјалистички сенароден фронт на големите надежи, на онеправданите, на сиромашните, на невработените, на стечајците и на сите оние кои со децении сонуваат за подобар живот. Тие во Груевски препознаваат спасител, со натприродна моќ кој ги води во светла иднина. Тој е повеќе од невозможна комбинација на болшевичко-антикомуњарски лидер кој ќе ги казни криминалците, ќе земе од богатите и ќе им даде на сиромашните. Сонот на големи надежи и големи исчекувања може да потрае уште долго, бидејќи Груевски ја најде формулата како да се владее уште долго со Македонија.

Имавме лоши избори. Најлоши досега. Крвави. Има жртви, има повредени. Меѓународната заедница, особено Европската унија и сите други пријателски земји секој ден по изборите ни праќаат јасни пораки дека се разочарани од изборното фијаско во Македонија, особено од насилствата, убиство и ранети, организацијата на изборите и селективната партиска интервенција на полицијата. Особено загрижуваат обидите да се забошотат инцидентите и големите неправилности на изборите и тоа од највисоко партиско и државно ниво. Голем срам е и за македонските медиуми. Ниту еден не објави сторија за убиството и ранувањата. Кој загина, кои се ранетите, кои се тие луѓе, што работат, нема ни збор. Наместо тоа го гледаме режираното апсење по стоти пат на Красниќи и неговата банда. Прашање на денот е кога ќе ги ослободи Тачи. Наместо катастрофалните избори како главна тема на новинарите ни фрлија три цистерни што смрдат кај Блаце, а изборите смрдат до Брисел и Вашингтон, а ќе не' трујат уште неколку години од нашата иднина.

Да се каже дека само на еден или два отсто од територијата на Македонија имало инциденти, со акцент дека тоа е само меѓу Албанците, е исто како да му се соопшти на пациент дека има неизлечлив рак само на два отсто од виталните органи, додека целиот друг дел од телото му е беспрекорно здрав, а да се премолчи дека крајниот исход на болеста е фатален. Македонија имаше избори на кои победниците ќе дојдат на тронот со крвави раце. Најголем виновник и трагична фигура на овие избори е Мендух Тачи. Но, за жал, тој не е единствениот, виновни се и државните институции, полицијата, Али Ахмети , а лично и премиерот Груевски носи одговорност кој, кокетирајќи со двете албански политички партии, наметна еден нездрав ривалитет меѓу нив до точка на вриење да се биде или да не се биде. Пукотниците, убиството, обидот за атентат, ладнокрвното полнење кутии на очиглед на меѓународните и на домашните посматрачи, не можат да ја амнестираат одговорноста на организаторот на изборите, особено на полицијата која имаше селективен пристап во интервенциите, бидејќи повеќе дејствуваше како партиска, отколку како полиција на Република Македонија. Целта е постигната. Обичните луѓе, Албанци се заплашени и со тоа што веќе Тачи ја прогласи победата на изборите. Позната е традицијата во овој регион на приклонување кон победниците.

Значи, Никола Груевски извојува голема историска победа за ВМРО-ДПМНЕ, со перманентната двегодишна кампања, а особено во финишот кога заигра на картата спасител на уставното име на Македонија кога вети референдум за името на државата, вети влез во НАТО и преговори со Европската унија до крајот на годината, економски просперитет, работа и подобар живот за сите граѓани. Прво со што ќе се соочи Груевски се односите меѓу албанските партии и самите Албанци. Падна крв за власт. Изборите не се завршени, а и не се знае како ќе завршат. Кој ќе коалицира со Груевски е уште една енигма што треба да се разреши во наредните денови. Никола Груевски радикално ретерираше од својот првобитен став пред две години кога се повика на Уставот, бирајќи го за партнер поразениот Тачи, а сега вели: ВМРО-ДПМНЕ ќе коалицира со победникот на фер избори меѓу албанските партии. Или е премногу сигурен дека ќе победи ДПА според најавите на Тачи, или, пак, дефинитивно Груевски ќе одлучи да ја почитува волјата на албанските граѓани изборните резултати да бидат првото мерило кој ќе влезе во власта. А изборите, како и да завршат, очигледно се далеку од фер.

Втората работа што Груевски мора успешно и брзо да ја заврши е стекнувањето меѓународна доверба. Македонија веќе подолго време е во изолација, но особено сега со големите изборни неправилности и инциденти. Груевски мора да го симне од дневен ред најтешкото прашање - членството во НАТО, заедно со тоа и промена на името на државата. Голема пречка во оваа најважна работа на премиерот Груевски е неговото предизборно ветување за организирање референдум за името на државата. Сега тоа му виси како камен околу вратот и му ги врзува рацете дека може нешто посуштински да направи за промена на името. Груевски ќе мора како организатор и подготвувач на референдумското изјаснување да ја повика јавноста и да каже тој за што е. Дали тој лично го повикува народот за промена на уставното име или ќе се служи со некои референдумски трикови кои ќе бидат лесно прочитани. Ако оди на прашањето „дали сте за промена на БЈРМ“, тоа јавноста веднаш ќе го прочита како обично подметнување зад што се крие промена на уставното име. Ако, пак, повика на промена на уставното име, тоа ќе биде крај на неговата политичка кариера. Затоа Груевски ќе мора да го ескивира референдумот и да обезбеди од Америка и од Англија, од Германија и од Франција, заеднички прифатливо решение и за Грција и за Македонија, преку ОН и Нимиц. Тоа е единствениот начин ако навистина сака брзо решение за влез во НАТО.

Груевски мора да научи и еден дел од националната историја на Македонија дека македонските преродбеници од 19 век го зачуваа македонскиот национален идентитет иако немаа држава, потпирајќи се на словенството и на христијанството. Ако нашите вистински преродбеници по цена на живот не се потпреа на овие два фундаментални столба на македонската нација, сите одамна ќе бевме еленизирани и бугаризирани. Затоа во неговата преродба во сто чекори ќе мора да се определи прво за еден, но најголем историски чекор кон Европската унија. Во тоа е, всушност, преродбата. Потребен е еден нов европски и демократски определен Груевски со сосема нова реторика да ги повика тие што знаат како се оди кон Европа.Тој, се виде, не го знае европскиот пат.

Ако останеме во изолација, народот брзо ќе ја открие измамата. Разочарувањето ќе биде поголемо од радост�� за победата. Можеби затоа Груевски изгледаше и најисплашен од сопствената победа.

Опозицијата! Што со неа. Тешко со неа, уште потешко без неа. Груевски посака слаба опозиција, што подалеку од парламентот. Тоа и го доби. Така ќе биде додека СДСМ не спроведе сериозна и темелна преобразба во современа европска социјалдемократска партија. Заминувањето на Шекеринска ќе биде голема грешка. Причините за неуспехот не се во Шекеринска. Тие се многу подлабоки. Таа, за жал, станува заробеник на своите принципи. А држењето до принципи е најслабата страна на еден политичар. Особено на Балканот.