Синдикатот и Владата - два лика во едно огледало

Живко Митревски е повеќе од две години во главната фотелја на Синдикатот, период во кој немало ниту еден штрајк или протест

Маја Томиќ

Македонскиот Сојуз на синдикати е специфичен по многу нешта ако не и единствен ако се спореди со европското и светското јато на синдикати и синдикални здруженија. Другите ги решаваат проблемите и ги штитат правата и интересите на работниците со масовни протести, штрајкови и разни видови притисоци врз извршната власт, која носи разни мерки и закони и е единствениот виновник за лошата економско-социјална состојба во секоја земја. А, нашиот Синдикат спроведува една друга тактика, ги штити работничките права преку интензивен дијалог со власта и смета дека е тоа најоригиналниот начин да се заштитат работничките права.

„Никогаш подобро не функционирал социјално-економскиот совет“. Оваа реченица често гордо ја изјавуваат и претставници на Владата и првиот човек на Сојузот на синдикатите, Живко Митревски, додека другите синдикалци од пониски нивоа мудро молчат и никој не знае што мислат за социјално- економска политика во државата. Така, што посакала Владата до сега, тоа и го остварила во законската сфера. Синдикатите или ја поддржуваат или се воздржуваат од коментари. Реакции и несогласувања - нема. Митревски јавно вели дека социјалниот дијалог е вистинскиот начин за решавање на проблемите затоа што така „превентивно“ се спречувале социјалните конфликти.

Тоа неодамна го посочи во интервју за „Радио слободна Европа“, додавајќи дека Синдикатот прв пат покажал дека преку дијалог со Владата и конкретни активности, кампањи, предлог мерки и слично може да се реализираат конкретни резултати. Тој, всушност, сака да каже дека е дојдено едно ново време во македонскиот синдикализам на што треба сите да се привикнуваме. Значи во фокусот на постапките на Синдикатот е со Владата да се води разумен дијалог и да се избегнуваат социјални немири. Таквиот однос секако и' оди во прилог на власта, која успеа со Митревски да купи социјален мир во државата. Но, не е разбирливо како може истото тоа да му оди во прилог на Синдикатот, кој како да заборави дека неговата суштинска улога не е да биде партнер, туку ривал со власта. Секако не по секоја цена и не секогаш, туку тогаш кога е потребно. А, во Македонија е потребно сега, повеќе од кога и да е.

Владата постојано менува закони од социјалната сфера на штета на работниците со што се кратат нивните права, поради кризата има отпуштања, загубарите чекаат со месеци на плата, реалните примања се околу 200 евра и тешко кој може да преживее со нив, цените постојано одат угоре, стандардот е под секое пристојно ниво на живот, на работа се чека по осум и повеќе години, нема странски инвестиции, платите доцнат кај добар дел од вработените, стапката на сиромаштијата е 30 отсто, невработеноста приближно толку и е највисока во Европа... Во ваква ситуација Синдикатот цени дека не е се' така лошо како што изгледа. Митревски вели: „Мора да се менува сликата дека Синдикатот секогаш мора, и да е добро, да изјавува дека не е добро. Не е толку лошо како што се прикажува. Ако била таква состојбата каква што се прикажува или некој се обидува да ја прикаже, сигурно немаше да има ваков социјален мир или еден таков баланс меѓу интересите на трудот и на капиталот“, посочува Митревски во истото интервју.

Одличниот социјален дијалог и високиот респект меѓу Синдикатот и Владата било основната причина што кај нас, за разлика од другите европски земји, нема масовни протести и е спречен силниот бран на кризата. „Не дозволивме многу значајни сегменти да бидат под удар на кризата што е резултат на еден добро искреиран социјален дијалог“, вели Митревски, човекот кој повеќе од две години е во главната фотелја на Синдикатот, а за кое време немало ниту еден штрајк или протест, па дури ни за 1 Мај, ни една прес-конференција на економско-социјална тема или отворена реакција кон власта. Го снема гласот на Синдикатот, кој треба, всушност, да е гласот на работниците.

Овој македонски „рецепт“ можеби може да им се продаде на европските земји, кои во моментов мака мачат како да се спасат од економската криза и чии граѓани секој ден протестираат и штрајкуваат пред институциите и владите. Нивните синдикатите не успеале да обезбедат социјален мир преку дијалог со власта.