Мислење

Канибализмот на Груевски

Ивор Мицковски

Станува се' појасно дека машинеријата на Груевски направи погрешна процена и дека нивниот спин за „обединување“ испадна комичен

Канибализам стратегијата на Никола Груевски деновиве доби една нова димензија. Премиерот - канибал, откако ги соџвака, почна да ги голта своите поранешни или актуелни сојузници. Принципот на канибалот не е секогаш ист, за секој вкус има различна рецептура. Така, на некои, вечерата им се сервира ладна, со местенки и затвор, како што ни покажа случајот со Љубе Бошкоски. За други пак, вечерата е во рамките на топлата прегратка на матичната партија ВМРО ДПМНЕ.

Целта е единствена, да се создаде перцепција во јавноста дека партијата на власт и понатаму има сила да обединува. Да се создаде привид дека кампусот на десницата е монолитен и е монопол на Никола Груевски. Привидно и лажно, а во суштина краткорочно и контрапродуктивно, Груевски се обидува да го санира судирот кој се' повеќе станува акутен помеѓу автентичните вмровци и дојденците. Тој сака да го уништи прозорецот на надеж за оние вмровци кои се' повеќе бараат враќање кон историските корени на ВМРО ДПМНЕ.

Но, контрадикциите и апсурдите кај наводниот обединувач Груевски не можат да се помират со реалноста. Откако го подели сиот народ, на етнични, на национални, на идентитетски линии, успеа да ја подели и партијата чиј идентитет во суштина го узурпираше.

Затоа деновиве сме сведоци на една провидна и смешна ПР кампања во знакот на „обединување“ на десницата, а која набрзо ќе се покаже дека е само краткотраен потег и дека стратегиски е крајно погрешна.

Како што поминуваат деновите станува се' појасно дека и ПР машинеријата на Груевски, направила погрешна процена и дека нивниот спин за „обединување“ испадна комичен. Прво, замирањето на ВМРО - Македонска и враќањето на Борис Стојменов помина во јавноста како и да не се случило. Кој политички субјект беше таа партија и нејзиниот претседател? Поправен испит требаше да биде напуштањето на Марјан Додовски на ВМРО – Народна, нешто што во јавноста лажно се продаде како згаснување на партијата на Љупчо Георгиевски. Беше смешно и тажно да се гледа Додовски како чита текст напишан од Илија Димовски и како вели дека бил просечен граѓанин со кредит од 120.000 евра. Но, уште посмешно беше прегледувањето на неговите изјави од пред само неколку месеци каде ја нарекува ВМРО ДПМНЕ удбашка партија која го гази достоинството на македонскиот народ.

Не поминаа незабележани ниту комплиментите од страна на Груевски, кој до пред некој месец, ги опиша своите нови регрути за незначајни политички субјекти. И сега, како тоа одеднаш ВМРО - ДПМНЕ се окрупнува со незначајни политички субјекти? Колкава ли е силата на ВМРО - ДПМНЕ кога се зајакнува со една морална дијабола каков што е Марјан Додовски? Или, пак, со Борис Стојменов, еден од ретките политичари кој влегува низ врата, а излегува низ прозорец.

Како и да е, секој се клади во тоа што верува или во тоа што мора. Она што е очигледно е дека квантумот гласови кои можат да ги добијат Марјан Додовски и Борис Стојменов е еднаков на нула. Груевски дебело се лаже дека на овој начин ќе успеа да привлече нешто од гласовите на опозициската десница. И не само тоа, туку се поставува и едно друго прашање, а тоа е дали Марјан Додовски беше кодошот кој продавал информации за намерите на ВМРО - Народна, за Груевски да може да врши притисоци и дали сега премиерот остана и без тој инструмент?

Како и да е, тоа што ВМРО ДПМНЕ погрешно го толкува како изолација на Георгиевски, всушност е создавање на простор за војводата да се врати на голема врата и исчистен од смешни фигури да ги привлече кон себе огромниот број на незадоволни вмровци.

Затоа сметам дека Љупчо овој пат нема избор, услугата му е направена, по политичката елиминацијата на Бошкоски и на маргиналните десничари, ова е просторот кој на Георгиевски му требаше. Тој треба само да реши што сака да биде кога ќе порасне. Ова се сепак неговите најзрели години во политиката. Георгиевски сега мора да се прекрши и да застане на кормилото на опозициската десница. Тоа му е шанса да го тестира својот кредибилитет за врзување на десничарски гласови, кредибилитет кој од неговото повлекување од активната политика, медиумски никогаш не бил оспорен.

Напротив, Георгиевски и во сенка покажа дека се' уште е атрактивен и за медиумите и за пошироката јавност. Неговите зборови дека ВМРО ДПМНЕ од сега има работа со Љупчо Георгиевски звучеа премногу заканувачки за да поминат незабележано. Сега има и мотив повеќе да расчисти некои стари сметки. Георгиевски мора да стави крај на понижувањето од страна на човекот кој тој го измисли. Го избришаа од историјата на ВМРО ДПМНЕ, го плашеа со екстрадиција на Даравелски, му ги купуваа соработниц��те како што ќе стигнат. Само тоа по себе е доволно за реакција, затоа што Георгиевски е еден вид на рането политичко животно кое се уште може да се одмазди.

Затоа тврдам дека на Георгиевски не му останува ништо друго освен преку силен политички ангажман да го оправда својот политички габарит и да почне на терен да ја остварува најавената борба за промени во државата. Само така ќе покаже дека неговото спротивставување на политиките на Никола Груевски не е само декларативно или како што неговите злобници умеат да кажат, дека постои таен договор помеѓу нив двајца.

Бељата за Груевски не доаѓа само од лажниот спин за стабилизирање на десницата. Тоа се гледа и од неговото однесување. Груевски овие потези ги повлекува и затоа што му е јасно дека повеќе ја нема силата да води војна на два фронта.

Но, пропагандата е само еден аспект од борбата, а реалните состојби на терен се' помалку му одат во прилог. Анкетите од релевантните институции во последно време недвосмислено покажуваат забрзан пад на довербата во власта. И не само тоа, покажуваат и дека рејтингот на СДСМ се' повеќе расте. На една година од избори, разликата од 5 проценти е драматична за ВМРО ДПМНЕ, а јас лично се сомневам дека воопшто и е толкава. Ако го земеме предвид и наметнатиот страв кај електоратот и високиот процент на неопределени, равенката за ВМРО ДПМНЕ не изгледа најрозово. Затоа, пак ќе повторам, по сите поделби и катастрофални политики, Груевски се лаже ако мисли дека ќе добие гласови преку некакво „обединување“. Напротив, со ваквите потези, тој дополнително инвестира во создавањето и кристализирањето на два поделени блока.

Ножот, од страната на дршката се' повеќе е во рацете на опозицијата. СДСМ ја има силата и гравитациската моќ да ги привлече сите оние кои мислат поинаку од власта. Груевски веќе подолго време му прави услуги на СДСМ и дополнително предизвикува приклучување на интелектуалци и слободоумни луѓе во редовите на СДСМ. Сите знаат дека осамени тешко ќе опстојат.

Затоа, мојот заклучок е дека последните потези на Груевски се сериозни знаци на слабост. Уште повеќе, како што станува послаб, така се' повеќе и покрај многубројните укажувања за сериозно уназадување на демократските процеси, тој упорно влече тоталитарни потези. Може да апси и да купува колку сака, но ниту може сите да ги уапси, ниту пак може сите да ги купи. Осуден е на вакви очајнички потези каде наводно ќе се „обединува“ кога всушност само етички и естетски бескрупулозно и без критериуми се разводнува.

Премиерот - канибалот мисли дека загризал силно парче месо, кога во реалноста само голта ситна боранија.

(Авторот е аналитичар од СДСМ)