Мислења

Северна Кореја на македонски начин

Дваесет години на ВМРО-ДПМНЕ слават луѓе што дојдоа од СДСМ, ДА, Ѕинго, Латас, Миленко, Мирка, Гордана, Миле, Мартин, Ставрески, Маневски...

На 15 јуни, кога сегашново раководство на ВМРО-ДПМНЕ ја имаше закажано прославата среде улица во центарот на Скопје, еве што напишав на „Фејсбук“:

„Во пресрет на вечерашната прослава на 20 години на ДПМНЕ, кога цел центар на Скопје е блокиран како никогаш досега, еве една мала белешка од моја страна. Жал ми е што партијата за која крвавевме, во која ја трошевме младоста, се претвори во свој антипод. Ни најмалку не ни беше намера да се избориме да дојдеме на власт за да гледаме како се злоупотребува власта за да се создава култ на личноста. Не мислевме дека ќе се ретушира истор��јата, карактеристика на системот и партијата, против кои се боревме. Не сме сонувале дека под изговор оти се засилува патриотизмот, ќе се трошат милиони евра непотребно. Место да се градат патишта и да се инвестира во инфраструктура, четири години се зборува за нешто што допрва треба да се случи... И сега, 20 години на ВМРО-ДПМНЕ слават луѓе што дојдоа од СДСМ, ДА, социјалистите на Ѕинго, Латас, Миленко, Мирка и слични. Слават и Гордана, Миле, Мартин, Ставрески, Маневски... Тие сега со полна уста зборуваат како било пред 20 години кога се формирала партијата. Нека тераат. Народот гледа“.

Македонската читателска публика сака кратки четива. Многумина не се расположени да читаат подолги текстови. Па, токму затоа и имав вака кратка форма за тој настан, а објавена на Интернет во исто време додека тој се случуваше. Меѓутоа, кога ја препрочитав, сфатив дека не е воопшто депласирано да ја вградам и во мојата саботна колумна. Иако оваа кратка белешка не може ни најмалку да ги опфати сите аспекти што се поврзани со прославувањето на 20 години од ВМРО-ДПМНЕ, таа има своја порака и на таа порака имаше многу коментари. Како и да е, тука имам можност да ја проширам пораката и да ги опфатам елементите што не се застапени во кратката форма.

Работите за владејачката каста не се воопшто розови. И, иако тие навидум пласираат смиреност, преку затворања улици и мегаломански огномети, не се воопшто мирни. Ѓаволот ни ора ни копа, па некако сосема случајно во пресрет на јубилејната годишнина се појави анкетата на ИРИ. Дали беше тоа порака што се сакаше да му се испрати на раководството на ДПМНЕ при крај на 50-дневниот фестивал за докажување дека историјата почнала од нив, не знам. Но, знам дека пораките, односно бројките се сериозни и тоа премногу за да не се коментираат и проанализираат во овој момент. По се' изгледа дека завршува периодот на идила и флерт со гласачите, овозможен преку скапата пропаганда. Дури 49 проценти од граѓаните негативно ја оцениле работата на премиерот. Ова, според муабетите во чаршијата, било примено со негодување во Владата, можеби затоа што сакаат да слушаат само убави работи и пофалби. Ама не се само овие податоци лоши. Имено, дури 45 проценти на анкетираните сметаа дека Македонија се движи во погрешна насока. Ова е податок што се приближува до времето кога беше најмала популарноста на претходната Влада на СДСМ. Истовремено се соопштува дека само 23 проценти од прашаните мислат дека насоката е добра. Тоа е двојно помалку од оние што сметаат дека работите не се како што треба.

Тука не завршуваат погубните бројки од оваа анкета. Огромни 56 проценти изјавиле (а знаете дека во последно време автоцензурата е силно изразена) дека Владата нема, внимавајте НЕМА план за излез од кризата. Притоа да ве потсетам дека сите знаат оти ИРИ е десничарски институт, кој е наклонет по идеолошка природа на ДПМНЕ. И успеале да го надвладеат стравот и да се изјаснат отворено. Одозгора на ова, за само неколку месеци, од претходната анкета, овој процент се зголемил за седум поени. Од ова може да се заклучи дека забрзано на луѓето им се разбиструва визијата и согледуваат дека минатите четири години беа само шарена лага. Анкетава покажува дека веќе не помагаат ни скапите кампањи, ни спомениците, ни десетиците илјади привремени вработувања. Наеднаш ми се чини дека се' ќе треба да се плати. А цехот станува преголем.

Можеби најинтересен момент во истражувањето и, секако, на политичката сцена е рејтингот на партиите. Се очекува ако народот искажува вакво незадоволство од ВМРО-ДПМНЕ, рејтингот на опозицијата да расте. Но, не е така. СДСМ е цементиран на никакви 12 проценти поддршка. Една година по враќањето на Црвенковски на чело на таа партија, по објавувањето на програмата, партиските цели и новото раководство, нема поместување во поддршката нагоре. За други партии речиси и да не станува збор. Според ова, можам да заклучам дека граѓаните се замориле од СДСМ. Не му се многу наклонети на ДПМНЕ, но не им се верува многу, многу ни на СДСМ. Значи, се движиме кон апатија, безидејност и целосно одбивање да им се верува на двете најголеми партии. Истовремено, бидејќи не гледаат друга понуда, граѓаните може да се одлучат на апстиненција или на повлекување на својата поддршка на било кој.

Јас верувам дека десницата има можност да даде одговори на граѓанските прашања. Да ги реши проблемите со квалитетни одговори. Се разбира, зборувам за опозициска десница. Не за оние што се претставуваат себеси како десничари со 50-дневни фестивали. Туку за вистинските опозиционери, кои ја градеа десницата овие 20 години, а кои се сега надвор од процесот. Надвор само затоа што размислувале слободно, само затоа што не сакаат да градат култови на личност. За жал, не е само ДПМНЕ таква партија. Синдромот се преповторува и во некои други партии, кои се' уште неизградени, сакаат да го имитираат Груевски. Не дај боже таквите да се доберат до власт. Не сум сигурен дека ќе имаат со што да ги поместат работите напред. Убеден сум дека народот ова што го пишувам ќе знае да го вреднува соодветно. Реакциите на моите принципиелни несогласувања со секој мал и голем диктатор, на секое лажење на народот, граѓаните и на членството на сопствената партија се повеќе од позитивни. Гледам дека луѓето сакаат да видат принципиелност поради која не си подготвен да се конформираш, дека сакаат да видат исправена глава, која мисли.

Можам да ви кажам на сите вас кои ова го читате дека како мене има многумина, кои сега се подготвени да се соберат и да настапат заедно. Секојдневно ме контактираат. Од секој град во Македонија. Некои од нив се делегати на конгресите на ВМРО. Некои се од ДПМНЕ, некои се од другите помали партии. Многумина никогаш не биле во ниедна партија, но се чисти души. Тие сакаат да видат промена. Подготвени се да ангажираат поради тоа. Ќе се изненадите колкава е нивната бројка.

(Авторот е доктор на политички науки)