Салвадор Алјенде му значи на светот, а нам не ни треба

Премиерот Груевски смета дека некои личности од други земји немаат врска со Македонија

Наум Котевски


Во своето последно интервју за телевизијата Сител премиерот Никола Груевски, откако навести низа инвестиции и многу вработувања до крајот на 2012 година, се обиде набрзина да ги разјасни и сите нејаснотии околу проектот за промена на имињата на улиците во Скопје.

Најпрвин ги смири и најжестоките противници на таквата идеја, прецизирајќи дека „иако се вртат мног�� имиња во јавноста, сепак, станува збор за само осум отсто од улиците во главниот град“.

Потоа, земајќи ја како пример најактуелната улица деновиве „Салвадор Алјенде“ (поради тоа што на неа живее сопругата на загинатиот претседател Борис Трајковски, Вилма, чија куќа беше ограбена), ја извлече суштината на најновата идеја на власта.

Според премиерот, имињата на улиците како што се „Салвадор Алјенде“ и „Октомвриска револуција“ не соодветствувале на нашата реалност. Одредени настани и личности од комунистичкиот период во некои држави не ни значат ништо, ќе објасни Груевски.

„Дури и таму каде што нешто значат - ги нема“, ќе дополни премиерот, кој го избра погрешен пример за да го оправда новото кумство.

 Улици со името на претседателот на Чиле од 1970 до 1973 година, Салвадор Алјенде, има во центарот на Берлин, потоа во Минхен, Мадрид, Брисел, Дрезден и во уште десетици други големи европски градови. Еден од плоштадите во центарот на Париз од 2003 година го носи токму тоа име (дотогаш се викал „Сантијаго де Чиле“). Исто како што е именуван еден парк во Виена и делот од Факултетот за медицина на универзитетскиот кампус Еразмо во Брисел.

Тоа јасно кажува дека на светот исклучително му значи она што нам не треба да ни значи во иднина. Некој сега сака да ни каже дека синонимот за демократските процеси, Салвадор Алјенде, е неважен. Дека тој е личност која одбележала едно време. И тоа локално, а не универзално.

Ваквите наивни, но груби обиди за оправдување на сериозните планови за редефинирање на нашиот поглед кон светот тешко поминуваат во јавноста. Затоа што повеќето знаат дека Алјенде е прв социјалистички политичар избран за претседател на една држава на демократски избори. Дека тој се обиде да го преструктурира чилеанското општество во поправедна социјална распределба на богатството со задржување на демократијата.

Во 1973 година беше соборен од власта со државен удар и беше убиен (според други верзии се самоубил за да не падне во рацете на пучистите). Водач на пучот беше адмиралот Августо Пиноче, кој во 1972 година беше именуван, токму од социјалистот Алјенде, за заповедник на чилеанските вооружени сили. Неговата хунта потоа се претвори во жестока диктатура на згрозување на целиот свет, во која беа убиени или исчезнаа повеќе илјади луѓе и траеше до 1990 година.

„Во ова земја нема да се мрдне ниту еден лист ако јас не го мрднам“, е популарната изрека на Пиноче.

И во оваа држава мрда само власта. За вакви важни нешта, како што е менувањето на имињата на улиците, народот, кој колку и да звучи пренагласено е во емотивна врска со нив, никако да се праша.