Насловна

ЕДИТОРИЈАЛ

Не е време за големи прослави

Александра М. Митевска

Грмотевиците во Скопје синоќа се мешаа со звуците од сирените на автомобилите на поддржувачите на ВМРО-ДПМНЕ, кои почнаа да слават победа само еден час по затворањето на гласачките места. Но, нивните „идоли“ од владината зграда добро знаат дека не е време за големи прослави.

Седмите парламентарни избори не резултираа со комплетно делегитимирање на власта. ВМРО-ДПМНЕ ја ожнеа шестата едноподруго изборна победа, трета на парламентарни избори. Но, на владејачката партија, ако се суди според првичните резултати, овој пат не и' се исполни желбата - 62 мандата за неа станаа недостижна цел. Удобноста во идната влада, што таа би ја формирала, пак, стана мисловна именка. Големата слика за изборите 2011 денес, по спласнувањето на првичната еуфорија, ќе почне да станува појасна и ќе почне да се наѕира на какви се' отстапки кон потенцијалните партнери ќе биде принуден изборниот победник.

Опозицијата, која го запали фитилот за предвремени избори, не успеа да го подигне антивладиното расположен��е до ниво кое би значело „трескање од земја“ на водечката десница, која ја живее петтата година на „Илинденска“. Сепак, резултатите од изборите, иако првични и неофицијални, покажаа дека опозицијата, која долго време се давеше во внатрешна криза, закрепнува, така што успеа да ја нагризе неприкосновената позиција на ВМРО-ДПМНЕ и да го поправи скорот во дел од бастионите што ги губеше драматично во 2008 и во 2009 година. Но, очигледно, требаше да помине уште време за таа да стане фаворит.

Најголема придобивка од вчерашниот изборен ден, всушност, е тоа што се подзачисти дамката што ни остана како наследство од 2008 година, иако за таа целосно да исчезне ќе треба да почекаме да заврши целиот процес.

Изборниот ден, што го карактеризираше масовна излезност уште од отворањето на гласачките места, донесе своевидна катарза по тензичната и агресивна кампања во која никој не го штедеше политичкиот противник. Во која се извадија многу валкани алишта и без пардон се чепкаше и по приватноста на кандидатите, како што и предвреме се стави под сомнеж целиот изборен процес со вадењето списоци на „уценети гласачи“.

Допрва ќе се види овие дали овие предвремени избори навистина се решение за политичката криза во кој со месеци се прпелка државата, и покрај комодитетот со кој располагаше досегашната владејачка гарнитура, од аспект на нејзината застапеност во парламентот, но и во локалната власт.

Победниците на овие избори или оние што ќе ја формираат идната извршна власт не можат со целиот жар да му се препуштат на славењето. Тоа што на спротивната страна сега ќе имаат многу побројна и помоќна опозиција моментно е најмалиот проблем! Многу поголеми проблеми што се камуфлираа во предизборието ќе зачукаат на портите на „Илинденска“ веќе во првата половина на август, кога идните министри ќе влезат во владината зграда.

Огромна задолженост на државата кон странство, долгови кон домашните компании, економија што стагнира, голема невработеност... Кога кон тоа ќе се додаде клучниот проблем - спорот со името, како главна причина за загрозените евроатлантски перспективи на државата, како и партизираноста на администрацијата, поделеноста на граѓаните по сите основи, искривената слика на демократијата во земјата, јасно е дека причините за славење се помалобројни од причините зошто уште денес треба да се бара патот кон излезот.