Си велам...

Принц и принцеза наместо НАТО и ЕУ

Ерол Ризаов

Не се остварија интересите на Македонија на меѓународен план

Си помина спокојно и мирно 9 јули како обичен жежок летен ден. Ништо особено не се случи во Македонија. Денот Д, датумот на НАТО и на американскиот претседател Џорџ Буш како последен термин Македонија да се приклучи на Албанија и Хрватска за влез во НАТО во нашата земја помина без никаква возбуда. И онака во Македонија никој не веруваше во таа можност. Не влеговме во НАТО, ама затоа голема возбуда и вознес ни донесе веста дека од под Хималаите доаѓаат македонскиот принц и принцеза, директни потомци на Александар Македонски. Ни ги праќа Господ и една наша новинарка, која го откри светското чудо: најстариот родослов. Замислете, семејно стебло старо 2.300 години по кое точно се гледа дека нашите престолонаследници потекнуваат од лозата на Филип Втори и античките Македонци. Затоа предлагам овој дар од небото правилно да го препознаеме, а принцот и принцезата да ги сместиме во новата претседателска резиденција што се гради на Водно. МПЦ да ги устоличи за македонски цар и царица и да станеме парламентарна монархија. Со тоа ги решаваме сите проблеми. И со името, и со идентитетот, и со ЕУ, и со НАТО. Царскиот указ и печат од потомците на Александар Македонски повеќе вредат од сите одлуки на Европската унија и на чиновниците од Брисел.

Спектаклот со принцот и принцезата, директни наследници на Александар Македонски, може да конкурира за една од најголемите светски будалштини и за врв на провинцијализмот и примитивизмот за што Македонија стана исклучително плодна почва. Така е тоа кога обземени од популизам и висок рејтинг, највисокото македонско раководство ќе тргне по умот на авантуристи-аматери кои од античката историја не знаат ама баш ништо, туку научиле извонредно добро да ги користат политичките конјунктури. Ваквата масовна еуфорија и колективна комедија досега не е регистрирана во поновата историја на Македонија. Недостасува Еразмо Македонски сето ова да го овековечи со нова „Пофалба на глупоста“.

На скопскиот плоштад граѓаните на Македонија ќе имаат единствена прилика во живо да ги допрат принцот и принцезата на големата народна веселба што ќе биде приредена во нивна чест. Ќе се игра и ќе се пее седум дена и седум ноќи. Како во приказните. Поканети се сите роднини на Филип Втори и Александар Македонски кои во последно време се множат со геометриска прогресија. Тие ќе можат да им се приближат на нивните височества и да се одушевуваат на ариевската раса природно заштитена цели 23 века, одржувана и негибната на Монт Еверест. Тоа ќе биде добра прилика на самото место да се споредуваат бојата на очите, големината на носот, висината... За неверниците ќе се прави ако треба и ДНК, иако се знае дека се тие вистинските. Највисоките македонски функционери и целата Влада ќе имаат чест да бидат примени од принцот и принцезата. Не смее да се заборават и сите неопходни царски почести за престолонаследниците. Почнувајќи од црвен тепих и гардата построена во чест за македонската царска двојка од под Хималаите, Газанфер Али Кан и Рани Атика. Ќе направиме се' да бидат пресреќни и принцот и принцезата од престојот во прататковината од каде што тргнале нивните предци. Фантастично! Колку чини нека чини. Голем ќеф ни се прави. Нека пукнат душманите.

Еве вака браворузно и спектакуларно успеавме да го надоместиме она што го изгубивме со НАТО и ЕУ. Се р��збира, опасноста за опстанокот на Македонија и натаму не е надмината. Македонија останува надвор од чадорот на НАТО. А тоа значи надвор и од забрзаниот демократски и економски развој својствен за членките на најголемиот воен сојуз во светот кој не се одликува само со безбедносната логика. НАТО не е само воен пакт. Преговорите со ЕУ, исто така, се одложени на недогледно време. Или ако добиеме покана за преговори ќе биде т.н. „турска“, која може да трае со децении. Ќе помине мирно и спокојно и 9 август, и 9 септември, и цела 2008 година. Сите напори ќе се насочат кон 2009 година. Дотогаш Хрватска и Албанија, покрај членството во НАТО, ќе се приближат и до рамноправно членство во ЕУ. Хрватска до 2010 година ќе стане полноправна членка и на ЕУ. Србија до крајот на оваа година ќе стане кандидат за членство во ЕУ и ќе ги почне преговорите со јасна перспектива во наредните три-четири години да стане рамноправна членка и на ЕУ и на НАТО. Црна Гора оди во пакет со Србија или малку нешто по неа.

Албанија, по членството во НАТО, очекува заедно со Хрватска или една година, најдоцна две, подоцна од неа, рамноправно членство и во ЕУ. Македонија останува последна и осамена на Балканот и натаму другите да одлучуваат за неа. Ја испуштивме, дефинитивно, големата историска шанса. До наредната ќе гледаме кавги и оправдувања кој повеќе е виновен: СДСМ или ВМРО-ДПМНЕ.

Не научивме дека проблемот за битката со името е во нешто друго, а не во правото и правдата. Клучот на проблемот е што Грција од позиција на сила не сака во нашето име да го има зборот Македонија. Ние не знаеме да му покажеме на светот дека Грција е таа која не прифаќа ниту едно име кое ги содржи зборовите Република Македонија, а себеси се претставува лажно за кооперативна и толерантна. Ако има „северна“, треба да има и „јужна“ Македонија. Ако има „горна“, треба да има и „долна“, ако има „нова“ треба да има и „стара“, итн., итн. Ниту еден грчки парламент, ниту еден грчки политичар нема да прифати какво било име во кое се содржани зборовите „Република Македонија“ без оглед на географските и политичките додавки, а уште помалку тоа ќе го прифати Грчката црква. Значи, по стоти пат пишувам, како на мраз, да се изгради стратегија во војната за името, која мора да ја опфати светската јавност, но и светските државници и центри на моќ да се уверат дека Грција лаже и не прифаќа ниту едно име. Не е точна нашата претстава дека светот го знае овој најапсурден и најглуп проблем во меѓународната политика. Тој не може да се реши во меѓународните правни институции и судови, туку само со политика и поддршка кај моќните сили. Е, за тоа треба знаење, мудрост, храброст и заедништво на политичките елити во Македонија. Само во тој случај меѓународната заедница ќе изврши одлучувачки притисок врз Грција или, во спротивно, ќе мора да побара други патишта Македонија да влезе во ЕУ и во НАТО. Мудроста и храброста се две клучни работи кои постојано хронично недостасуваат во македонската политика во целиот овој период на транзиција.

Значи, големата политика за стратегиските интереси и приоритети на Македонија на меѓународен план заврши со целосен неуспех. Сега целата власт е во ВМРО-ДПМНЕ и ДУИ. Груевски и Ахмети ја презедоа одговорноста за вкупните состојби во државата за наредните четири години. Евроатлантските интеграции ќе бидат основни мерила за нивниот успех.

Груевски направи коалиција со Ахмети и виде дека тоа воопшто не болело. Сега Груевски дозна дека Ахмети не бил само терорист, туку многу конструктивен политички партнер, кој без многу приговори ги прифатил сите услови за заедничко владеење, а Ахмети, пак, научи дека Груевски не бил страшен преродбеник националист од 19 век, туку современ реформатор. Штета што ова не успеаја да го сфатат пред две години. Сигурно ќе немаше вонредни избори, а дали ќе бевме членка на НАТО оставам да погодувате вие.