Очи ширум отворени

Тунис - Сана - Тирана

Гордан Георгиев

Тезата дека лавината протести од Тунис, Јемен и од Албанија можат да се прелеат во Македонија е многу опасна, волунтаристичка и крајно неточна. Во Македонија власта е таа што прави протести против народот

Гледам дека деновиве новинарите се' повеќе милуваат да ја третираат темата околу можното туниско, јеменско или албанско сценарио во Македонија. Јас мислам дека тоа е исклучително опасна паралела и оти на оваа тема не смее да има простор за сензационални и површни анализи во медиумите и на насловните страници во весниците. Но, со самиот факт дека темата се отвора во македонската јавност се укажува на нешто друго: живееме во шизофрено општество, каде што сите параметри на „нормал��ост“ се девалвирани и супституирани со „ненормалност“.

Ова не е случајно, наивен е оној што бегло гледа на ваквата разврска на настаните. Ова е матрица на владеењето на Груевски и точка! Убивањето на дебатата и девалвирањето на секој аргумент е смислено сценарио на советниците на Груевски, со намера да се анестезира јавноста, да се исплаши граѓанинот, со крајна цел на денот на изборите да излезат што помалку гласачи.

А матрицата веќе се гледа од авион: Најпрво, целата работа почна со пинг-понг прес-конференциите, со кои се изгуби смислата на јавно искажаниот збор од говорница. Кога вие ја критикувате Владата со аргументи и документи, а партискиот портпарол на ДПМНЕ ви враќа со навреди од типот „ама вие сте истрошен, вие сте насилник, вие сте хомосексуалец итн.“, тогаш очигледна е намерата на власта да се убие дебатата.

Второ, ако сте забележале, во Македонија веќе шест месеци нема дебатни емисии каде што аргументите ќе ги соочуваат опозицијата и власта. Сето ова почна со феноменот на „празно столче“ кога претставниците на власта едноставно не доаѓаа на дебати и комплетно ги игнорираа апелите на новинарите, за денес воопшто да не се организираат ТВ-дебати меѓу власта и опозицијата.

Трето, кога опозицијата, конечно, сфати дека власта нема намера на цивилизиран начин да ја води политичката борба и оти името на оваа Влада е „страв“, почнавме со масовни протести, со цел да генерираме критична маса и да артикулираме позитивна енергија дека во оваа држава постојат луѓе што не се плашат, кои се подготвени јавно и пред камера да кажат што мислат за оваа насилна власт. Без претенциозност, сметам дека ефектот на опозициските протести повлече, за многумина неочекувана, енергија кај разни онеправдани, ограбени и измамени граѓани и социјални групи што еве деновиве самоиницијативно и масовно излегуваат на протести поради Владата.

И тука некаде почна досега најбизарното и најкатастрофалното сценарио на власта, водено по истата матрица. Груевски и генералниот секретар на ДПМНЕ, Мартин Протоѓер, најпрво се обидоа да организираат партиски митинзи во мај 2010 година (по повод роденденот на ДПМНЕ) и мегамитинг платен со владини автобуси и владини пари на 2 Август во Крушево. И двата обида завршија катастрофално по моралот на партиската врхушка на ДПМНЕ, бидејќи на двата митинга кумулативно ДПМНЕ не собраа повеќе од 30 илјади партиски симпатизери, што е за два пати помалку од бројот на присутни граѓани само на протестниот марш на СДСМ на 5 декември. Тврдам дека за една ваква популистичка власт, која секојдневно се колне во народот, не постои поголема фрустрација од тоа истиот тој народ масовно да протестира против нив.

Во недостиг на наоѓање квалитетни политики за решавање на проблемите на граѓаните, власта веќе шест месеци се занимава исклучиво со опозицијата (СДСМ) и со протестите што не ги организира опозицијата, туку се автентичен израз на незадоволството на тутунарите, стечајците, професорите, на лекарите. Нивната социјална патологија стигна пред ѕид: деновиве сме сведоци дека на сите протести власта и ДПМНЕ организираат контрапротести, кои често се на работ на судир меѓу двете групи протестанти. Клучна разлика со секоја нормална држава е дека овие контрапротести ги организира владејачката партија и со тоа таа станува соучесник и најодговорен субјект при евентуални тензични ситуации.

Четврто... четврто нема. Контрапротестите се пароксизам на глупоста и неодговорноста. И бидејќи нема „четврта“ фаза, бидејќи и третата фаза е бесмислена, јавноста разумно и логично се прашува дали оваа власт може и има намера да копа подлабоко и од дното? Во недостиг на разумно објаснива „четврта“ фаза почнуваат да се кројат теории за разни туниско-јеменски сценарија.

Во оваа ситуација, улогата на експертите, добронамерниците, но и злонамерните можат да му направат мечкина услуга на општеството. Истите тие луѓе постојано велеа дека СДСМ не е доволно силна опозиција, дека прес- конференциите не се доволни, дека се потребни протести, социјално незадоволство итн. Сега истите тие луѓе бараат уште повеќе, демек и ова не било доволно. Сакам да им порачам дека СДСМ е одговорна партија, субјект што ја има одговорноста за настаните, а не атомизирана единка што може да си дозволи да каже и да направи што сака и да не понесе никаква одговорност за тоа. Впрочем, СДСМ на најдобар начин го докажа тоа за време на големите митинзи и протести што поминаа во исклучително мирна и достоинствена атмосфера.

Затоа премиере, пов��ечете ги своите советници и престанете да ги слушате, Ве држат во стаклено ѕвоно и не Ви кажуваат што се случува меѓу народот. Врзете ги своите загари и не хранете ги со живо месо. Вие сте најодговорен за ситуацијата во државата, а Ве уверувам дека Вашите советниците ќе одлетаат од државата со првиот авионски лет. Или можеби и Вие планирате да „абдицирате“ како тунискиот претседател Бен Али?

П.С. Во средата вечер имало „рација“ низ скопските студентски домови. Партиски војници на ДПМНЕ оделе од врата на врата, им се заканувале на студентите и ги терале да се појават на квазистудентскиот протест за поддршка на министерот Тодоров. Бедници едни, засрамете се! И покрај вашето насилие, на протестот на квазистудентите немаше повеќе од 150 луѓе (од вкупно 40 илјади студенти на УКИМ), а на мирниот собир на професорите имаше околу 300 професори (од вкупно 1.000 на целиот УКИМ). Вива академија!