ЕДИТОРИЈАЛ

Далеку е Европа

Нина Нинеска-Фиданоска

Берлин, Париз, Рим, Лондон... Напразно се радуваа Македонците дека откако здодевните Европејци ќе ги симнат визите, ќе можат барем еднаш во годината да посетат една од овие преубави дестинации, да прошетаат и тие да видат свет... Засега за најголем дел од нашата популација ваквите патувања остануваат само еден убав летен сон. И причината не е само голготата наречена вадење биометриски пасош, за која во изминативе месеци слушнавме серија сведочења од наши измачени граѓани, кои мораа да минат низ многу тешки и недостоинствени процедури за да дојдат до модерната патна исправа.

На патот до Европа стојат и други препреки. Енормно скапите авиобилети се, дефинитивно, една од најголемите сопирачки. Не можете ни да замислите да отпатувате од Скопје до Виена, на пример, ако за таквото задоволство не искеширате околу 400 евра за повратен билет. А да не зборуваме ако одите во пакет со своето четиричлено семејство. Тогаш овие 400 евра се претвораат во 1.600, на гладно срце. Каде се трошоците за сместување, за престој, а сигурно ќе сакате да си купите и сувенир! Па, ве молам, кој има толку пари да одвои од семејниот буџет, освен, се разбира, оние околу пет отсто Македонци, кои располагаат и со многу, многу повеќе. Затоа граѓанинот од нашиот пример уште при првата математика ќе се откаже од западноевропската авантура и, како и обично, ќе се утеши со Солун или со некоја од грчките плажи. Па, барем таму брзо се стигнува со кола!

И така е со години наназад. Овде само слушаме ��ека еден Германец од Франкфурт до Милано повратно лета за 25 евра, а до Париз за 20. Е, тоа е живот, кој ние веројатно уште долго нема да го почувствуваме.

За волја на вистината, добар дел од нашите граѓани, кои се вистински виртуози во снаоѓање, обезбедуваат евтини билети преку Интернет, но од Софија, Белград или од Солун, а и Приштина сериозно влегува во игра во последно време. Но, и дотаму мора да се најде превоз, што е, сепак, многу покомплицирано отколку кога директно се лета од Скопје.

А досега се изнаслушавме безброј причини зошто Македонија, со екстремно скапите авиобилети, и натаму останува слепо црево на Балканот. Иако нив веќе наголемо ги има во нашето соседство, досега во Македонија нема ни трага ни глас од нискобуџетните авиокомпании, а нема ни посериозна конкуренција што „здраво“ би ги спуштила цените на авионските билети. Нашата држава била мал пазар, велат некои аналитичари, па не била атрактивна за овие оператори. Но, за нив има контрааргументи, бидејќи има и други држави во регионот што не се толку големи, па се привлечни за тие компании. Или дека нашите луѓе не патувале, а затоа нашите аеродроми не можеле да се најдат некаде погоре при изборот на нискобуџетните фирми. Па, кој да се реши да се вози со авион со вакви цени, освен ако нема неодложна потреба?

Колку и да држат сите овие објаснувања, факт е дека има и елементи што државата досега можела да ги смени во функција на поевтини билети, но тоа не било направено којзнае од кои причини. Високите аеродромски такси и скапиот керозин се работи со кои одговорните и тоа како можеле да се занимаваат во изминатиов период. А ако смееме да забележиме, и новиот концесионер на аеродромите, турски ТАВ, досега не се истакна посебно во анимирањето конкурентни оператори, кои би го наполниле македонското небо.

Сега Агенцијата за цивилно воздухопловство најавува дека малку ќе истражува за тоа има ли основа авиобилетите од и до нашето ценето Скопје да бидат толку скапи. И ќе видиме што ќе излезе од сето тоа. Едно време некој најавуваше дека ќе се субвенционирале авиокомпаниите, само за да пуштат поевтини билети, но веќе никој ништо не зборува на таа тема. Веројатно уште долго ќе чекаме и за таква евентуална државна мерка. А дотогаш, далеку е Германија.