Мислења

Љубовните игри на конзервативците

Филип Петровски

Ако си од таборот на владејачката партија, која себеси се претставува за заштитник на бракот, тогаш се' ти е дозволено

Интересно почна оваа година за нашиот амбасадор во Австралија. Го имаше на насловните страници во весниците, во целиот австралиски печат. Успеа да се прослави со своите љубовни авантури. Неговата девојка (треба да се провери од кога не е со сопругата, оти моите информации говорат дека до неодамна бил женет, што девојката ја прави љубовница), во налет на љубомора провалила кај него во станот и му го украла лаптопот, за потоа да можела да го уценува со него. Се водеше дебата дали е тоа службен лаптоп со некакви значајни информации за Македонија. За таа експресно да биде разрешена од нашето МНР дека тој, всушност, немал службен лаптоп. А и што ќе му е? Што ќе стави во него? Службени белешки од своите љубовни патувања? Настрана фактот дека МНР за да го заштити партискиот чиновник, во брзање, откри еден застрашувачки факт, нашиот амбасадор во Австралија нема ниту службен лаптоп...

Уште поодамна се пишуваше и говореше дека односниот амбасадор бил зафатен со љубовните авантури и оти не минувал ниту минута во амбасадата. Времето го користел поубаво и бил на „службени патувања“ во сосема друг град каде што, наводно, живеела неговата девојка/љубовница. Тамошната македонска дијаспора имаше реакции по тој повод и тие и' беа пренесени на тукашната јавност. Секако, МНР немаше реакција. Тоа има двоен аршин кога станува збор за дипломатите. И ако си од таборот на владејачката партија, која себеси се претставува за конзервативна и за заштитник на бракот, тогаш се' ти е дозволено. Се чини дека тоа перење мозок на пошироката популација е за да се држи под контрола, за да и' се наметнуваат стеги, за цело време да се занимава со себе, за да заборави што прават, всушност, ЛИЦЕМЕРИТЕ. Жално е кога едно важи за народот, а сосема друго важи за владејачката гарнитура, опсипана со државни привилегии, на која се' и' е дозволено.

Во случајот на амбасадорот во Австралија МНР имаше шанса да ги покрие претходните катастрофални решенија. Ако реагираше соодветно и навреме можеше да се покаже дека следат што се случува и оти имаат намера да ја држат дипломатската мрежа во кондиција и дисциплина. Нереагирањето ја испрати сосема обратната порака. Дека се' им е дозволено на партијците што моментно се во некакви дипломатски позиции, посебно ако не е објавено и пренесено во тамошните медиуми. Но, ако котираат добро во партиската хиерархија на милост, дури и медиумите не им се закана за позициите. Да не е бедно ќе беше смешно. Во меѓувреме, нашата дипломатија е сведена на сервис за вдомување на партиските кадри што се воодушевуваат што на граница граничарите (мислам ги нарече ГРАНИЧНИЦИ) им рекле ТАМАМ, кога неа ја преминувале. Тие се воодушевиле што, конечно, виделе голем град во кој имало табла на нашата амбасада со уставното име... Наместо да градиме професионална дипломатија, што беше ветувано, и за што повеќе пати досега сум пишувал, ние се свртевме кон најбедната варијанта, во многу нешта надминувајќи го и СДСМ. За сега тоа да стане место каде што буквално се препраќаат оние што со нешто го задолжиле ДПМНЕ или, пак, од немајкаде.

Во врска со амбасадорот Перо, премиерот Груевски одговори дека оваа афера ми ти била негова приватна работа. Со тоа сакаше да го минимизира катастрофалниот ефект од неа. Како што веќе кажав, тие знаат какво е јавното мислење во Македонија, со години го анализираат и знаат како да маневрираат. Сметаат на ефектот „секое чудо за три дена“ и дека јавноста бргу ќе им се врати на домашните проблеми. Индиректно и тој застана во негова заштита. Потоа случајот е затворен. Се знае дека амбасадорот е заштитен. Што и да направил, амнестиран е од премиерот, кој, всушност, истовремено е и министер за надворешни работи.

Генерално, приказната за Перо е приказна за целата македонска дипломатија. Не е само Перо – Перо. Туку горе-долу сите оние што оваа власт ги испрати се слични. Повеќето немале допир никогаш со дипломатијата, а ниту со политиката. Некои од нив биле локални лидери или, пак, членови на општински и на месни комитети на партијата. За волја на вистината, треба да се признае дека некои биле роднински или пријателски поврзани, па така го прескокнале и партиското малтретирање, за директно да влетаат во амбасадите. Како и да, катастрофална е целава работа и ми се чини дека не случајно е така. Што послаби амбасадори, тоа подобро. Македонија да се затвори и изолира, случајно да не разберат луѓето дека постои живот од границите на оваа држава. Овие, испратените на работа, си земаат висока плата и си молчат. Привилегиите се значително поголеми од потребата да се сработи што било.

На оваа точка дозволете мала дигресија. Сигурно меѓу вас ќе има и такви што ќе кажат: па, и ти беше во дипломатија и што направи?! Тоа е фер прашање. Некои, како што е, на пример, новинарката Слободанка Јовановска, ќе кажат: „Како Стојановски се прослави само Филип Петровски, но не толку, бидејќи за неговите скандали тогаш се пишуваше само во македонските медиуми. Како конзул, Петровски се обвинуваше за пијанство и учество во тепачки по кафе-барови во Њујорк, но министерката Митрева не мислеше дека тоа е дел од неговиот темперамент и приватен живот“.

Е, ова е одлична можност да направам дистинкција од се' ова што се пишува и коментира погоре. Имено, забележувате дека Слободанка пишува за македонските медиуми во мојот „случај“, додека за Перо пишуваат австралиските. Во неговиот случај случките се вистински, а во мојот беа креирани во кујната на Илинка Митрева и на СДСМ. Така тогаш функционираше СДСМ, виртуелно создаваше скандали за да ја расчисти дипломатската мрежа за свои потреби. Не можев да се бранам и да докажувам дека нешто не е вистина. Лагата имаше добиено големи димензии. Тогаш тие имаа пресудно влијание врз пишувањето во повеќето весници. И го користеа. Така уништуваа се' што не им одговараше. Добро, било што било. Тука сме и сме го издржале тестот на времето. Вистината врти, врти како шило и на крај пробива.

Денеска, со крената глава, можам на Слободанка да и' кажам за наводите што ги напиша во својот текст, дека може да ги провери кај господинот Керим, кој тогаш беше амбасадор и присутен на истата локација со мене. Дали нешто од тоа е точно или не тој, сигурно добро знае. И самиот повеќе пати јавно се има произнесено за тие небулози како тотална конструкција. Мислам дека нема причина зошто би ме штител. Нас не' поврза едно нешто - работење во интерес на Македонија во САД. Се надевам дека нејзиниот текст е ненамерно направена грешка и оти не е наменски објавен.

Можев и да не реагирам по наводите на Слободанка. Но, бидејќи сум сигурен во тоа што го пишувам, го оставам на увид на времето и на историјата.

(Авторот е доктор по политички науки)