ЕДИТОРИЈАЛ

За духовниците и за љубовта

Билјана Јовановска

Сте слушнале ли духовник од која било верска заедница во светот да ги упатува своите сограѓани со поинакви сексуални определби да општат со животни? Да ги нарекува изроди, мајмуни, циркус, предавници... Сигурно - не, но под услов да не живеете во Македонија. Зашто, кај нас, се чини, речникот на омразата станува вообичаен, дури и кога се работи за великодостојници од врвот на Македонската православна црква. Особено ако говорат нешто што Владата милува да го слушне, е тогаш, кочниците им попуштаат.

Шокантно, но во деновите на божикното празнување архиепископот Стефан, познат по тоа дека од новинарите бега како ѓавол од крст, особено кога го прашуваат за скокотливи теми, на сред црква, во свечарска, празнична атмосфера, на утринска литургија се надмина себеси и „удри“ по хомосексуалците. „Замислете Господ да создал двајца мажи или две жени. Или да создал два машки мајмуни или два женски мајмуна, па од нив да се направеше човек“, поентираше архиепископот.

Владиката Петар, познат противник на мажоложништвото (црковен термин за хомосексуалноста), ги продлабочи навредите од својот поглавар, па во гневот против оние со поинакви сексуални определби порача: „Ако се дозволи брак на маж со маж или на жена со жена, толкава либерализација, тогаш нека се женат и мажат со овци, крави, со сите животни.“

Да нема забуни: духовниците треба да ги загржува хомосексуалноста, ама исто толку колку и криминалот, убиствата, проституцијата, малолетничката деликвенција, педофилијата, детското питачење... За сите други девијации, кои кај нас се во застрашувачки подем, архиепископот не проговорил ниту збор. А, и тоа како имаше причини да каже збор-два од времето на обвинувањата на негова адреса кога во чудни околности беше вратен од Американско-канадската епархија, каде беше поставен за митрополит, па до бројните прозивки во последните десет години кога неговото име се спомнуваше во контексти кои ама никако не одат со духовноста.

Црквата и духовниците треба и мора да ги пропагираат вредностите на семејството, да го воздигаат значењето на бракот, меѓутоа никој не им дал мандат да ги навредуваат оние со поразлични сексуални склоности. Зарем е во духот на религијата ако ги нарекуваат со најпогрдни имиња и ги упатуваат да имаат блиски контакти со овци, крави, мајмуни... По сево ова логично е прашањето: дали пред да почнете да навредувате, не ќе беше подобро најнапред да се осврневте околу себе, за да видите нема ли, не дај Боже, и во Вашата околина некој од „различните“? Или, сите се безгрешни?!

Со непримерениот речник со кој говореше за хомосексуалците, г.г. Стефан ги доведува во непријатна ситуација другите верски поглавари кои на негово барање ја потпишаа иницијативата за менување на Уставот и за прецизирање на дефиницијата за бракот. Ги злоупотреби потписите на оние што од се' срце стојат зад дефиницијата дека бракот е заедница меѓу еден маж и една жена, ама на ум не им паѓа да ги навредуваат поинаквите. Колку и да не се согласуваат со нивниот избор.