Мислења

Никој не чита колумни!?

Филип Петровски

Подгответе се за нова можност што нема да прави компромиси за мали задоволства и скапи хотели

Не знам дали се сеќавате, пред неколку недели изјавив дека доколку се најдат 30 мажи на конгресот на ДПМНЕ, јас би се кандидирал како противкандидат на Никола Груевски. Веста побуди интерес и многумина ги збуни. Не очекував дека ќе биде нејасна намерата да покажам какви се состојбите во владејачката партија, а со тоа и во државата. Сосема обратното, мислев дека повеќе ќе се заинтересираат новинарите и креаторите на јавното мислење, дека од тоа ќе направат проблем за ВМРО. Затоа што отворив тема, која е повеќе од сериозна, односно прозборев за недемократијата во македонските партии. Мислам дека речиси и да нема исклучок од тоа правило дека „лидерот“ и неговата волја не можат никако да бидат оспорени. Тоа е сериозен проблем зашто, последователно, по доаѓање на власт, моделот се применува во државната управа, а често и кон целото граѓанство. Со тоа ние се оддалечуваме од слободното мислење, од вежбањето демократија и од усвојувањето на моделот како нешто нужно.

Како што велам, наместо новинарите, кои од ова можеа да направат ноќна мора за партијата со поставување незгодни прашања, како, на пример, како се избираат делегатите за што се заинтересирани граѓаните, а посебно дел од членството на ДПМНЕ. Кој стои зад изборот на тие што треба да го избираат „лидерот“ на партијата, а со тоа ќе креираат и траси за водење или неводење на државата како што треба. Просто не ми се верува дека не се води дебата во ова општество за тоа како да се демократизираат партиите и како да му се дозволи на членството самото да си ги избира делегатите, со цел и да му се даде некакво значење на членувањето во партијата. Вака испаѓа дека се форсира еден искривен модел, при што делегатите си ги определува претседателот на партијата, за подоцна низ фарса, со многу помпа и сликање, тие да го изберат него. Кругот на моќта е затворен и на ниеден начин не може да се предизвика. Ми се чини дека на новинарите ова им е јасно, но не го предизвикуваат. Не' анализираат, не' нервираат со незгодни текстови, дури и како да не се заинтересирани да го отвораат повторно и повторно прашањево. А конгресите си минуваат цементирајќи ја државава се' подолу и подолу, за потоа сите да се прашуваме како западнавме во ваква беда на духот. И сите да се правиме дека не го знаеме одговорот.

Токму во тој контекст и беше објавата дека јас ќе се кандидирам доколку од тие неколку стотици, мислам над 300 делегати, се најдат само 10 проценти, кои слободно, без стега и страв размислуваат. Не што нема 30 такви делегати, туку нема ниту 1 таков делегат. А, нема да има ни противкандидат. Па тогаш, се прашувам, зошто воопшто има конгрес. Чуму фарса? Толку ли е граѓанинот небитен и неупатен што сметаме дека може да се поигруваме со него, правејќи претстава дека се случило нешто што не се случило? Изгледа дека е така. Пропагандната машинерија може лесно да спинува во која било насока за да се замагли реалноста. Може да се измисли проблем, може да се пресече некоја лента, дури може и да се уапси некој за да се одвлече вниманието и да се протне се' и сешто.

Често се прашувам зарем е можно да поминаат 20 години од нашата таканаречена демократија, а граѓанството да не го развие основниот инстинкт за вистинска демократија и да не ја зголеми потребата за контрола на партиските моќници. Чудно е што граѓаните не сакаат да се соочат со фактот дека игнорирањето, молчењето или, пак, ако сакате незаинтересираноста, доведуваат до погубни последици за општеството и за сите негови текови. Како и да е, јас мојот донкихотовски обид го направив, барем за да можам да кажам дека сум се обидел. Знаете што добив за возврат? Веќе утредента беше распишан конкурс за избор на нов директор во библиотеката. Истиот ден кога беше актуелна информацијата за барање поддршка од делегати за конгресот на ДПМНЕ, на насловната страна на еден дневен весник имало ургенција од Владата за распишување конкурс под итно.

Многумина не ја разбраа мојата крстоносна војна со овој режим. Дел од нив злонамерно пуштаа и пуштаат дезинформации за некакви договори и преговори. Посебно од штабот на Бошкоски, зашто неговата кредибилност е сериозно разнишана по серијата скандали внатре и напуштањето на партијата од речиси целото раководство. Од друга страна, тој е притиснат да испорача напади врз ДПМНЕ од неговите финансиери и медиумски поддржувачи... Елем, кај него сфатија дека мораат да ме напаѓаат за договор за да не се одлева оттаму членството кон мене. Тие сметаа дека ќе си водат улична политика и со тоа ќе си ги соберат незадоволните гласачи, па потоа со нив ќе си испазарат места за себе и за најблиските во државните јасли, со што ќе немаат обврска ништо да работат четири години по изборите. Притоа, никако да ги прочитаат моите колумни кои и тоа како ја нервираат власта, која не одговара само затоа што не сака да отвори уште еден фронт. Се сеќавам Љубе ми велеше „зошто пишуваш секоја недела, па никој не чита колумни“. Е јас не мислам така. Нереагирањето не значи и нечитање, а убеден сум дека истовремено полека, навистина макотрпно, се создава нова генерација млади луѓе што можат да повлечат кон сериозни промени.

Генерација која сфатила дека мора да се бори за слобода на мислењето, за демократија, и покрај сите притисоци. Срамота е за Македонија во 21 век да се дискутира како за неслободна држава, во која политичката активност, онаа опозициската, се санкционира со закани, притисоци врз семејства и слично. Власта мора да се вразуми, да сфати дека се што има почеток има и крај. Во спрот��вно ќе се доведат во состојба се' она лошо што го направиле, го прават или мислат да го направат, да им се врати. Природниот закон тоа го налага, никој не поминува без платени сметки. Лошо е ако поради пуштањето крв и заканите, недемократичноста и автократското владеење, државата загуби уште неколку години на својот пат кон цивилизацијата и средениот начин на живот.

Не знам дали сум јасен - нема договор со оваа власт. Оваа власт треба да се заузди или да си оди. Ама, пак, мислата дека ќе дојдат врескачи и импровизатори од типот на Љубе, исто така ми создава нелагодност, зашто ги знам неговите намери. И самите го гледате секојдневно на екраните на една телевизија. Ги праќа тутунарите да мрзнат, а тој си ужива на бреговите на Егеј. Ја навредува интелигенцијата таквото однесување, а вмровците што го напуштија ДПМНЕ поради автократското водење со партијата, надевајќи се дека во ОМ ќе најдат соодветен политички израз, сфатија дека таа структура е само обичен сервис на потребите на друга партија, како и на еден осомничен медиумски моќник. Наскоро ќе излезам со решение за ова пропаѓање и дегенерација. Подгответе се за нова можност што нема да прави компромиси за мали задоволства и скапи хотели.

Доктор по политички науки

http://www.filippetrovski.com