Мислења

По апсењето на Љубе, на ред е Љупчо

Ѓорѓи Спасов

Нов бран, стари методи - останува уште Љупчо Георгивски и Црвенковски да бидат уапсени со цел власта да овозможи „освежување“ и на опозицијата

Последниве години фати некој нов бран во Европа. Силвио Берлускони замина од политичката сцена. Николас Саркози ги изгуби изборите. Иво Санадар се најде в затвор. А конзервативците на Дејвид Камерон само по 2 години власт се поразени од лабуристите на локалните избори. И во соседството се случуваат промени. Сегрчкото социјалистичко движење на Папандреу, како движење освои само 13% од гласовите, иако само пред три години тоа движење, имаше поддршка дури од 43% на Грците, a како што е познато, и Движењето на царот Симеoн Втори исчезна од политичката сцена во Бугарија. Економската криза го наплаќа својот данок пред се' од оние што се на власт независно од тоа дали себе се нарекуваат партија или движење.

Само во Македонија е мирно. Според изјавите на премиерот Груевски, за таа спокојност постојат најмалку две причини. Првата е што неговата влада со економската криза се справувала подобро од владите на многу други европски земји. И втората е што според неговото тврдење, кај нас веќе 20 години СДСМ е на власт. Доказ за првото тврдење е фактот што Македонија можела уште да се задолжува во странство, дури и за садење врби во Вардар. А доказ за второто се платените огласи на ВМРО-ДПМНЕ во сите клучни медиуми, со фотографии на луѓе од СДСМ кои 20 години „ја цицаат крвта на својот народ“.

Кога се знае дека Никола Груевски во последните 14 години веќе 10 години е на власт, и тоа четири години како министер, а уште шест години како претседател на Владата, тврдењето за 20-те години власт на СДСМ се пласира вер��јатно не поради тоа што се' уште никој не му јавил на премиерот дека тој е на власт. Тоа се тврди, најверојатно, поради убедувањето дека народниот револт може да се ублажи со две пропагандни алатки. Првата е приказната за тоа дека има и полошо од ова (дури и кај членки на Европската унија), односно нам ни е подобро, пред се' поради добрата економска политика на владата од 2006 година до денес. А втората е дека дури и ако ни е лошо, за тоа не е виновен Груевски, туку оние кои веќе 20 години се на власт, односно „владеат со земјата преку нивните инсталации независно од тоа како народот гласал на избори“.

За да ја илустрира вторава приказна, според која СДСМ е уште на власт, преку своите скриени инсталации во сите важни институции, на Груевски не му се веќе доволни ниту законот за лустрација, ниту државната антикорупциска комисија, ниту судството, ниту полицијата. Како контраст на неговата кадровска политика за перманентно подмладување и освежување, неговата партија објавува во медиумите еден вид полициски потерници, за 20-ина личности сврзани со политиката на главната опозициона партија во земјата во времето кога била на власт. Во тие досиеjа, Груевски за дузина професори, академици и угледни дипломати, ќе напише дека „за 20 години тие луѓе, (за разлика од него) не оставиле ниту едно трајно дело“, а дека секој од нив е виновен и за некое посебно злосторство.

По речиси истоветен модел по кој кодошите во времето на Информбирото клеветеле за да добијат некаква корист или за да останат на власт, пишувајќи кој што кажал од „непријателите на режимот“, што згрешил и со каква „субверзивна активност се занимавал“, денес партијата на власт води и објавува досиеја за своите политички неистомисленици во кои тие се обвинети за дела кои никој не ги докажал.

Во некои од нив под фотографијата и биографијата, што ги објавуваат некои дневни весници, пишува дека „склучувале договори во четири очи вредни над два милиони евра“, „биле предводници на белата мафија“, „биле предводници на урбаната мафија“, „биле поврзувани со примање поткуп во врска со името“, „набавувале непостоечки софтвери“, „се споменувале во медиумите за шверц на цигари“ и други тешки кривични дела. На за ниту едно од тие лица делата што им ги припишува владејачката партија не се докажани на суд и се обична клевета на личности кои веќе и не се многу активни во политиката. Но никој во земјава не се потресува поради ваквите постапки од страна на партијата на власт. Напротив. Министерката на полицијата, која треба да се грижи за заштита на човековите права и слободи, земајќи ја на себе улогата на партиски идеолог, откако утврди дека Македонија е нападната од „радикалниот ислам“, изјавува дека „СДСМ е на страната на криминалот, а ВМРО-ДПМНЕ на страната на правдата“.

Во светот на возрасните и сериозните, и во државите во кои владее правото, е познато дека поднесената кривична пријава, па и обвинение, не се доказ за вина, а најмалку пишувањето на печатот. Но, кога власта сака да ги користи токму тие „докази“ за перманентно оцрнување на определена група или на голем број на поединци, не само во време на изборни кампањи, туку како постојан модел на политички пресметки, тоа станува закана за демократијата. Замислете, на секој што има пари за клеветење преку весниците да му биде дозволено кога ќе посака да може да објави ваша фотографија, без ваша дозвола и под неа да напише нешто во стилот: „Овој е национален предавник затоа што слушнав во кафеана како зборува дека треба да се најде компромис во спорот со Грција, со што докажува дека е подготвен за пари да ги продаде најсветлите интереси на нашите предци“. Може со таквата кампања на некој болен ум да му ја поттикне мислата дека на таквите предавници не треба да им биде дозволено да живеат и реално во својата „битка за останување на власт“ да поттикне насилство и да поттикне злосторство, ако веќе не е злосторство ваквото јавно плукање и кодошење со кое медиумите се сведуваат на огласни табли на кои секој што може да плати може да закачи што сака.

Во однос на ова што го прави партијата на власт, прогласувањето национални предавници од страна на еден новинар кој е нејзин миленик, а познат како Милениче Недоделкано, е само детска играчка. Истиот тој шоумен, на едно прашање кое гласеше вака - зошто не формираат и одреди за убивање на „националните предавници“ одговори самуоверено дека „и тоа ќе дојде на ред“.

Но, ако Штефан Филе гледа напредок во подготовките на земјата за членство во Европската унија, тогаш веројатно темелно не' подготвуваат, а ние дури не сме ниту свесни за тоа. Еден од доказите за тие подготовки е секако напредокот не само во сферата на слободата на медиумите, по затворањето на А1, туку и напредокот во слободата на политичкото организирање и дејствување. Партијата на власт не само што говори дека посакува здрава политичка конкуренција и силна опозиција за и таа да била помотивирана, туку и „прави се' за тоа да се случи“.

За таа цел, најжестокиот лидер на опозицијата, првиот ден по победата беше затворен, а потоа и осуден со доказите од „заштитен сведок“ на 7 години затвор. Осуден е за „нелегално финансирање“ на партијата со непотрошени сто илјади евра, во земја каде што партијата на власт должи три милиони на сметката за финансирање на изборите, која според законот е веќе затворена. Лидерот на ЛДП Јован Манасиевски е на суд за „тешка клевата“ против Љубисав Иванов- Ѕинго изречена за време на изборната кампања во Кратово. Стојанче Ангелов јавно раскажува со какви закани од страна на власта се соочувал до сега, Љупчо Георгиевски е оневозможен од судот да биде регистриран за претседател на опозициската партија, а Антикорупциска комисија му има поднесено кривична пријава на Бранко Црвенковски за криење имот од сопругата, која го наследила од нејзиниот татко пред да се омажи. Истовремено и јавното обвинителство го држи лидерот на опозицискиот СДСМ под обвинение за „случајот надеж“.

Со други зборови, освен новинарите против кои власта има покренато низа обвиненија пред судовите, сите политички лидери од опозицијата се веќе обвинети или осудени за тешки кривични дела. Останува уште некои од нив како Љупчо Георгивски и Црвенковски да бидат уапсени со цел власта да овозможи „освежување“ и на опозицијата. До тогаш СДСМ кој е веќе „20 година на власт“, и другите опозициони лидери, нека ја гледаат кампањата на владата, за толеранција, меѓусебно почитување и култ��рно однесување. И така никој нема впечаток дека нешто прават за работите да се сменат. Ниту, пак, сериозно се бунат. Ним народот не им чини. Бил уплашен и недоволно храбар.

(Авторот е универзитетски професор)

Наш став



Објавувањето колумни и мислења од надворешни автори е одраз на намерата на „Утрински весник“ да биде влијателен глас на заедницата. Но, напоменуваме дека не се согласуваме секогаш со ставовите што ги изнесуваат нашите колумнисти, особено кога станува збор за лични дисквалификации, етикетирања без основа и извртување на контексти со цел да се наштети на други личности од која било сфера. „Утрински“ се оградува од таквиот речник и конотации и ги смета за непримерни во јавната комуникација.