Насловна

Исповед

„Ах да можев да спасам барем уште некој живот“

Битолчанецот Васко Ристевски, кој од смрт спаси 25 бугарски државјани, не се чувствува како херој, туку како човек што си ја исполнил должноста

Битола - Насмеан, срдечен, толку непосреден како да го познавате цел живот, таков е нашиот херој Васко Ристевски, човекот што успеа да спаси од сигурна смрт 25 бугарски државјани во автобуска несреќа кај Пловдив. Васко има 39 години, семеен човек е, татко на три деца и живее во селото Егри на 12 километри од Битола, кон граничниот премин Меџитлија.

Тропнавме на неговата порта, а тој љубезно ни ги отвори вратите од неговиот дом. Еден месец по автобуската несреќа, Васко го живее своето секојдневје. Обврски со семејството, работата, земјоделството. Се' уште му се свежи сеќавањата за она што го доживеа, како што вели, во најдолгата ноќ од неговиот живот кога возејќи цистерна со 20 тони со СО2 од Битола за Бургас, пред него, на самиот влез за Пловдив, се запалил автобус во кој имало 37 патници. Автобусот удрил во мост, а потоа се откинал задниот дел. Сите патници што биле на опашката од автобусот не ја преживееја несреќата. Загинаа 8 луѓе. Васко се обиде и успеа да ги извлече живи останатите патници од автобусот, кои од Софија патувале на море.

„Ах, да можев да спасам барем уште некој од настраданите“, воздивнува Васко.

„Тој е нашиот херој“, пишуваа бугарските медиуми за нашиот Васко. Тој е толку едноставен човек, има завршено само основно училиште, а толку е позитивен, слаткоречив, со течна мисла што секој би го посакал за соговорник.

„Автобусот помина покрај мене и ме одмина, автопатот беше сосема прав, но само кратко потоа, гледам нешто гори на патот, се направија облаци од чад. Слушам едно момче ми вели: ’Гори автобусот‘. Го зедов апаратот за гаснење пожар и истрчав кон автобусот. Штом се приближив на само педесетина метри, пред мене се случи експлозија, силен оган, како во филмовите. Автобусот беше превртен на страната на возачот. Застанав, и за момент се подумав, ме фати страв. Си велам - што ако има нова експлозија, ако има некои боци внатре. Но, веднаш уште следниот момент си реков - што сака нека биде, одам да им помогнам на луѓето. Ако е пишано, нека загинам“, раскажува со возбуденост Васко.

Со ПП-апаратот, како што вели Васко, за чудо успеал да го изгасне пожарот во автобусот. Со тоа спречил уште поголема трагедија. Влегол во автобусот токму од откинатиот дел. Тогаш се соочил и со ужасот од несреќата. Васко вели секој возач треба и мора да ја покаже солидарноста на патиштата.

„Луѓето врескаа и пиштеа, бараа помош. Спасуваше и едно момче, Бугарин. Автобусот удрил во мост и затоа имаше толку мртви и повредени. На повредните им недостигаа делови од телото. За кратко време извлеков 5 души однатре. Отидов да им помагам на оние што беа фрлени по асфалтот од откинатиот дел од автобусот. Тоа беше ужасно, од големата брзина со која беа исфрлени на асфалтот, беа излупени во кожите до самите коски. Страшно беше. Но, во тој момент единствено на што помислуваш е да го почувствуваш пулсот на нивната рака и да знаеше дека се' уште дише, додека не дојдат полицијата и лекарите“, зборува Васко.

Она што се случи во таа јунска ноќ Васко го доживува како судбина. Вели, се нашол во вистинско време на вистинско место зашто следниот камион што поминувал по автопатот бил по петнаесетина минути. А за тоа време целиот автобус ќе бил во пламен. Во изминатите десет години откога работи како шофер за битолската фирма „Геосонда“, секогаш во Пловдив влегувал од неговиот прв влез, иако градот има три влеза. Е токму таа ноќ Васко со својата цистерна отишол на третиот влез.

„Не знам што ме натера да одам од таа страна на градот. Никогаш не сум го направил тоа. Не можам ниту сега да си објаснам. Но, ете било среќа за оние луѓе што ги спасив“, вели Васко, кажувајќи дека цела ноќ по несреќата останал буден во исчекување каква ќе биде здравствената состојба на повредните. Дали ќе преживеат?

И сега кога оди за Бугарија, не заборава да ги посети, како што вели, „своите пријатели“, со кои често се слуша и на „Скајп“.

За спасувачката драма, семејство Ристевски не слуша од Васко. Сопруга Фанче (34) вели дека Васко е толку скромен, што за случајот разбрале од негов пријател. Горди на својот татко се и ќерката Симона (17), синот Ице (15) и галеничката на тато, 12-годишната Габриела. Животната сопатничка на Васко вели дека на нејзиниот сопруг не му е прв пат да спасува животи во Бугарија. Пред неколку години кога семејно биле на летување во Созопол, спасил тинејџерка од давење.

„Поим немавме дека нашиот Васко е херојот во Бугарија. Не си дојде навреме дома и се загриживме, но не ни кажа што му се случило. Нема сомнеж дека за друг би го ризикувал животот“, раскажува сопругата Фанче.

Мајката Севда, среќна што има ваков син, вели дека не е изненадена од алтруизмот на нејзиниот Васко. Од дете, иако навидум темпераментен, отсекогаш бил емотивно поврзан и пожртвуван за своите блиски и пријателите. Васко само неколку месеци пред несреќата во Пловдив, во сообраќајка во Битола го изгубил својот најдобар другар Сашо.

„Од мал возеше кола. Уште на 6 години во Свети Николе на натпревар за орање со трактор го освои првото место. Доби двоглед и диплома, кои се' уште ги чуваме за спомен“, вели мајката Севда.

Семејството Ристевски на 27 јули патува за Бугарија, ќе одат на море како награда и б��агодарност од градот Бургас за спасените животни на 25 патници од автобуската несреќа. Бугарскиот премиер Бојко Борисов лично му заблагодари на Васко за покажаната храброст. Она што го побарал Васко од него е да добие бугарски пасош зашто уште пред 4 години аплицирал за исправата кога нашата држава не беше дел од безвизниот режим. Васко вели никогаш не би ја напуштил Македонија, но тогаш сметал дека со бугарски пасош полесно ќе може да патува низ земјите на Европа.

На 6 декември годинава градот Бургас ќе го одликува Васко со Орден за храброст „Стара Планина“.

Во меѓувреме, нашиот херојот кога не вози за Бугарија, макотрпно работи на својот имот. На шега вели: „Работам се' за што се потребни мотика и раменици“. Обработува дури 20 хектари земја. Жнее пченица, наводнува пипер, работи бостан. Васко секоја година во септември извезува 200 до 300 тони од надалеку прочуените слатки лубеници од пелагониското Егри. (А.Б.)