Мое ќоше

Грчко-македонска трагикомедија

Ерол Ризаов

Една иста драма Грците ја гледаат како комедија, а ние како трагедија

Во грчко-македонските односи има една иста драма во три чина која во грчкиот амфитеатар се игра како современа комедија, а кај нас на јавна сцена како античка трагедија. Грчката публика ужива во бравурозната игра на актерите и се кине од смеење. А, македонското малобројно гледалиште кое ја разбира драмата ја оплакува безгласно својата иднина. Дејството на трагикомедијата тече непречено без оглед на вековно напластените тешки црнила. Ништо не може да ја спречи генијалната режија и маестрална игра на големите глумци. Ниту блокадите, ниту името, ниту националните и идентитетски негации, ниту оспорениот ни јазик насушен. Тука не пречат ниту национализмот, ниту шовинизмот, ниту хашката пресуда. Буквално ништо.

Ќе почнам од вториот чин кој сега е пред самиот крај. Завршната сцена ќе биде на седница на Владата за неколку дена. Грчка државна градежна компанија PPS е сериозен кандидат да ги добие големите хидроцентрали „Чебрен“ и „Галиште“ на Црна Река кои заедно со Тиквешко Езеро претставуваат значаен енергетски и воден ресурс на Р. Македонија. Водените и енергетски потенцијали и режимот на водите кои пресудно влијаат на најголемиот македонски слив реката Вардар се од стратегиско значење за иднината на Македонија, ама се значајни и за Грција. Солунското Поле и подземните бунари се напојуваат од Вардар кој си тече со милениуми без ниту една пречка, или каскада. Пардон, има една мрежа кај Гевгелија која го сопира нашето ѓубре.

И кинеска компанија учествува на владиниот тендер за „Чебрен“ и за „Галиште“ со нешто поповолни услови во делот на сопственоста каде што државата во двата случаја треба да се јави како малцински содружник. Грците даваат 28, а Кинезите 40,5 проценти од ортаклукот. Ама таму има уште еден мал милион други работи кои подоцна стануваат пресудни. Мене лично, упорната повеќегодишна понуда на овие наши енергетски и водени ресурси без оглед кој ќе ги купи и стопанисува ми личи како кога Русите им ја продале Алјаска на Американците молејќи да ја купат за неколку милиони долари. Каква е таа националн�� стратегија ДРЖАВНИ компании да купуваат и да управуваат наше државно национално богатство кое им припаѓа и на идните генерации. Има ли нешто што не е за продавање во оваа држава.

Првиот чин почна многу одамна со купопродажбата на единствената рафинерија под Сава и Дунав до Солун. Во социјализмот на некои луѓе им текнало да изградат рафинерија. Не бидувало држава без рафинерија. А, на нашите нови демократи им текна златната кокошка, енергетски најфундаменталниот стратегиски објект, да и' ја продадат на грчката државна компанија „Хеленик петролеум“ за бадијала. Не' спасиле од загубар. Преку ноќ со одлука на хартија загубарот стана високопрофитабилен. Договорот гарантира набавна цена на нафтата, плус акцизи, плус профит плус гарантиран откуп на илјадници тони мазут. Браво. Тоа се вика стратегија.

Државна грчка банка ја купи консолидирана Стопанска банка во моментот кога контролираше близу 70 проценти од финансиските текови во земјата. Мала дигресија како пример: кога Нова љубљанска банка на Словенија продаваше само 30 проценти, нивните комшии не можеа да купат ни процент за да не ги следат финансиските трансакции. Им продадоа 30-процентен удел на Белгијците. Тоа е стратегиска одлука на словенечката влада. Кај нас уследи продажба на чувствителен дел во телекомуникациите, па потоа на високопрофитабилни компании. Нормално, Грција се испофали пред светот дека е најголем стратегиски инвеститор во Македонија. А Македонија е неблагодарна за ваквиот великодушен гест поради распродажба на своето национално богатство за бадијала. Кога една држава ги има во сопственост или ги контролира енергетските и водените ресурси на соседната држава, финансиските и телекомуникациските текови, добар дел од трговијата, профитабилните компании, а притоа ви прави целосна блокада за евроатлантски интеграции мора да е тоа многу мудра македонска стратегија. Сите грчки компании работат профитабилно во Македонија на задоволство на банкротираната држава. Ете затоа истата драма Грците ја гледаат како комедија, а ние како трагедија.

Го чекаме третиот чин како овци пред кланица. Што мислите како ќе заврши.