Насловна

Едиторијал

Скопје не е само Вардар

Роберт Димитриевски

Ако сега не му тргне на Вардар, нема никогаш. По повеќегодишно танцување на работ на амбисот, најтрофејниот фудбалски клуб во Македонија конечно заплови во мирни води. Главниот град реши да го згрижи својот најпознат спортски бренд преку учество во раководењето и во финансирањето на клубот.

Петкратниот македонски првак и уште толку пати освојувач на Купот на Македонија, како и по еднаш шампион и куп-победник на некогашна СФР Југославија, од ребалансираниот градски буџет годинава ќе добие 15 милиони денари. Комисијата за спорт на Советот на град Скопје, како предлагач на одлуката, во образложението нагласува дека „успесите на Вардар оставија неизбришлива трага во поновата историја на градот Скопје и придонесоа за голема афирмација на неговото име низ светот. Затоа, во овие тешки моменти за клубот, градот има обврска да помогне во неговото закрепнување и повторно издигнување на реномето“.

Но, оттаму порачаа и дека нема вечно да го финансираат, туку само во наредните неколку години, а во меѓувр��ме ќе се обидат да му најдат на клубот приватни инвеститори, задржувајќи за себе само дел од раководните функции, за да не му се повтори никогаш повеќе голготата што заврши со испаѓање од Првата лига.

Желбата да му се помогне на најпопуларниот спортски колектив во Македонија не е спорна, посебно не за армијата навивачи на Вардар што во овие 64 години ги споделуваа и радоста и тагата со генерации фудбалери во црвено-црни дресови. Предолго трае агонијата на клубот што во поранешната држава претставуваше еден вид репрезентација на Македонија и кој по осамостојувањето за само еден гол не влезе во групната фаза на Лигата на шампионите, за да се остане рамнодушен.

Не е нешто ново и невидено ни паричната помош од градот за клубот што е негов заштитен знак на спортски план. Ако, на пример, Сплит не го земеше под своја закрила Хајдук, „белите“ годинава немаше да го прослават стогодишниот јубилеј од основањето, бидејќи немаше да постојат. Загреб, пак, од градската каса лани издвои пет милиони евра за Динамо!

Вардар доби дваесет пати помалку средства од градот, но за македонски услови тоа не е ни малку занемарлива сума. Дотолку повеќе што станува збор за повеќе од половина од годишниот скопски буџет за спорт од 27,5 милиони денари. Тоа е првиот „фаул“, бидејќи скопскиот спорт не го сочинува само фудбалскиот клуб Вардар. Прволигаши се и Работнички и Металург, а тука се и ракометните „перјаници“ Металург и Вардар про, кошаркарските Работнички и МЗТ Скопје итн.

Кога веќе е толку загрижен за клубот што се вградил во поновата историја на градот, зошто Скопје не реагираше и кога падна на колена ракометниот гигант Ѓорче Петров, освојувач на Лигата на шампионките во 2002 година, европски вицешампион во 2000 и во 2005, како и 17-кратен државен првак и 16 пати победник на националниот Куп? Зошто градот не мрдна со прст за да го спаси одбојкарскиот великан Работнички по повлекувањето на спонзорот „Фершпед“?

Секој вистински љубител на спортот не може да биде против поддршката за клубот што го носат во срцето илјадници луѓе и кој оставил траен белег во севкупниот општествен живот на градот, па макар и со парите на граѓаните. Проблемот е во тоа што, според критериумот афирмација, привилегиран статус како Вардар заслужуваат и други спортски клубови во Скопје. И Загреб го помага Динамо, но само со една петтина од градскиот буџет за спорт од околу 25 милиони евра, а остатокот од средствата ги делат ракометарите на Кроација осигурување, кошаркарите на Цибона, ватерполистите на Младост, како и фудбалерите и кошаркарите на Загреб.