Книга за пресметка со ВМРО-ДПМНЕ

Љупчо Георгиевски на промоцијата на автобиографската книга „Тоа сум јас“ го нарече премиерот боксер кој сака да спарингува само со вреќа затоа што таа не знае да зборува

Наум Котевски


„Во последните три-четири години се соочуваме со нов обид за фалсификат на историјата. Јас одлучно се борев против лагите во комунистичкиот режим. Но, очигледно, таа лажна историографија не припаѓала само на тој систем. Веројатно е последица на генот“, вака една од најпознатите и најконтроверзните личности на македонската политичка сцена, Љупчо Георгиевски, и официјално ја најави својата автобиографска книга насловена „Тоа сум јас“. Претставувањето се случи во скопскиот хотел „Бест вестерн“ на десетина метри од седиштето на партијата ВМРО-ДПМНЕ, која тој ја формираше заедно со уште неколкумина свои истомисленици.

Но тие десетина метри, кои може да се изодат пеш додека си трепнал, на ироничен начин го симболизираат сегашниот долг и тешко изодлив мост на разлики меѓу Георгиевски и новото раководство на ВМРО-ДПМНЕ.

„Ни се случува диверзија на свеста. Токму затоа се одлучив да објавам книга во која ќе ги кажам моите ставови за некои процеси и личности“, додаде Георгиевски, кој по долго размислување ја прифатил идејата за автобиографска книга од издавачката куќа „Лекс Легис“.

„Идејата не беше од пропагандистички побуди, туку како своевидна интелектуална провокација. Во книгата зборувам за моето рано детство, моето градење како личност, борбата против југословенството во Македонија, основањето на ВМРО-ДПМНЕ, борбата за независност. Тогаш имаше мал број борци, а сега се многубројни“, посочи Георгиевски.

Испровоциран од новинарско прашање Георгиевски објасни зошто некогаш бил во одлична комуникација со Борис Змејковски, Филип Петровски и Никола Груевски, а потоа се диста��цирал од нив.

„Змејковски во 1998 година тргна во насилничка промена на Доста Димовска. Организираше мини пуч. Јас требаше да одлучам меѓу него и Доста и се решив за Доста. Кога замина Змејковски на никого не му беше забрането да комуницира со него. Дури и партиските книшки потпишани од него не беа замените во наредните три години. Бизнисите не му беа контролирани, ниту пак, со нешто му била загрозена безбедноста“, вели Георгиевски, според кого Филип Петровски бил толку минорна личност во кадровската структура на партијата, што, како што кажа, нема ни потреба од поширока елаборација.

„Како него имаше стотина кои минаа низ партијата. Само ќе кажам дека тој беше еден од оние пет-шест пратеници кои своевремено уценуваа за да останат во партијата. Не му дадовме пари, ама го пративме за конзул во Њујорк. Тоа беше период кога тој правеше разни кавги по дискотеки, прекршоци со мотори и стана момче со несимпатичен имиџ за ВМРО-ДПМНЕ“, открива Георгиевски.

Бившиот премиер ја призна и својата интервенција на Конгресот на партијата во Охрид кога за претседател беше избран Никола Груевски.

„Ак�� имаше слободен избор, Марјан Ѓорчев ќе го растуреше Груевски. Мојата интервенција беше со политичко лобирање, а не со насилничко. Оние кои знаев дека ќе гласаат за Ѓорчев ги повикав на разговор, на кој им го кажав своето мислење зошто Груевски треба да биде претседател. Не ме послушаа сите. Силвана Бонева е една од оние кои гласаше за Ѓорчев. А, Филип Петровски, пак, гласно викаше дека Груевски не може да му биде претседател. Според мене, Ѓорчев може да биде директор на претпријатие, успешен градоначалник, но за претседател треба нешто повеќе. Јас мислев дека Груевски е тој кој може да ја врати стабилноста на партијата и тоа на некој начин се покажа како точно“, посочува Георгиевски, кој во 1999 година сметал дека партијата не треба да им свој кандидат за претседател. „Димовска се спротивстави и кажа дека мора да имаме кандидат. И Балковски беше против, а сега ми е соработник“, додаде Георгиевски.

Според Георгиевски, кој и денеска смета дека Борис Трајковски немал капацитет за претседател, како што нема и Ѓорге Иванов, ги повика премиерот Никола Груевски и вицепремиерот Зоран Ставревски на ТВ- соочување.

„Во моментите кога Црна Гора не' престигна и доби датум за преговори, тие зборуваат за Љупчо и Бранко. Шест години Македонија живее без нешто што не може да се замисли демократскиот свет - без ТВ-дуел. Храбрите боксери како спаринг-партнер ја одбраа вреќата, која не знае да зборува. Ако не може Груевски, нека дојде Ставрески. Ако не можат и двајцата, нека го пратат Влатко Ѓорчев или кој било од Извршниот комитет“, рече Георгиевски.