Мое ќоше

Мачнината на Груевски

Ерол Ризаов

Од што ни е толку убаво на сите ни е смачено

Кога го фаќа мачнина премиерот Никола Груевски, на Македонија не и' се повраќа, што би било логична последица со оглед колку е омилен. Тој научи како да ја утеши нацијата уште пред да стаса лошата вест. Груевски не ги пресретнува црните абери неподготвен и со разочараност како порано. Туку, храбро и со лутина ја кажа вистината пред својот народ покажувајќи со прст и со име и презиме на сите виновници за големите несреќи и зла што ни ги нанесуваат Америка, Германија и Франција... Нашиот мудар премиер в лице им плесна на големите и моќните дека се дволични, а се преправаат како да ни се пријатели, за што уште треба да им бидеме благодарни. Нашиот сосед Грција по втор пат фрла врз Mакедонија атомска политичка бомба, нанесувајќи им тешко злосторство на два милиона луѓе на очиглед на бесчувствителните и лицемерни големи сили во овој лажен овоземен свет во кој нема пријателства, туку само интереси. Изгледа правдата остана само на небото кај дедо Господ.

Во своето најново историско интервју премиерот Груевски уште пред почетокот на Самитот на НАТО во Чикаго, иако сите го знаевме однапред заклучокот бидејќи стопати беше јавно најавен, испрати многу пораки до светот на моќните, до соседите, до домашните политички противници и, се разбира, најмногу како што тој често вели „мојот“ народ. Од што му се смачило толку на Груевски освен од дволичноста на големите сили и од нивната срамна заштита на Грција. Прво, на Груевски малку му се згадило од претседателот на државата, Ѓорге Иванов, и од целата таа свита што заминала во Чикаго небаре на прослава за прием во редовно членство. Отишле таму да слават пораз наместо да оди еден заменик-министер колку да се рече. Па, дури и неговиот министер за надворешни работи требало да си седи дома, или да работи нешто попаметно, бидејќи, како што вели премиерот, само покана за членство е добар заклучок, се' друго е фрлање прав в очи. Понатаму што ни приопштува Груевски за неговото збоктисување од заклучоци што не значат ништо, туку дипломатски игри без граници. Видлива е огорченоста на Груевски од селективното спроведување на меѓународното право.Груевски е сигурен дека хашката пресуда, доколку беше во корист на големите сили или на Грција, ќе имаше ултимативна примена на одлуката. Пораката до опозицијата, односно до сите што биле на власт пред Груевски да стане премиер е дека нема потреба да се расправа со сите нив за стратегиски прашања, бидејќи тие 15 години се обидуваа да најдат решение за спорот со Грција и не успеаја. Тврдеа дека времето работи за нас, обидувајќи се со тоа да ја тргнат одговорноста од себе, па видовме дека времето воопшто не работело за нас.

И на крајот премиерот Никола Груевски испраќа две значајни пораки до јавноста домашна и светска дека и натаму е апсолутно подготвен за компромис со Грција за името на државата и ќе продолжи да работи на тоа со сите сили. Груевски првпат ја соопштува и алтернативата за Македонија по Чикаго во врска со НАТО. Тоа се реформи и само реформи, вели тој. Со сета сила напред во реформи, без колебања. Ете тоа се клучните моменти зошто на Груевски му е смачено и каде го гледа излезот за Македонија.

Не проблематизирам ниту една дијагноза и оцена на Груевски. Почнувајќи од тоа дека најголем виновник е Грција за блокираните евроатлантски интеграции на Македонија и дека улогата на светот и на големите сили е срамна, бидејќи станаа соучесници во спречувањето на развојот на една мирољубива мала земја и два милиона луѓе. Ја прифаќам и оцената за непотребната парада на нашата висока делегација во Чикаго, па и тоа дека сите претходници на Никола Груевски ништо не сработиле цели 15 години да го решат проблемот со името на државата и евроатлантските интеграции. Сепак, останува неодговорено, всушност, и непоставено едно суштествено прашање. Дали премиерот Груевски вчера научи што е светската политика на сила, моќ и правда. Или со тоа го крие одговорот на вистинското прашање кое гласи: ако сите досега згрешиле, и Грција и големите сили и претходниците на Груевски, што тогаш тој и неговата влада сработија за овие шест години. Кој голем пријател го најдоа во светот за да тресне за Македонија со раката на масата на НАТО оти очигледно дека Груевски е убеден оти така може да се реши проблемот. Груевски и сите негови министри, сите овие години не најдоа ниту еден голем пријател. А, и тие малкумина што ги имавме ги загубиме. Зошто, треба да знае самиот . Што се однесува дека алтернативата за НАТО се реформите и само реформите, што да ви кажам, сите овие шест години имавме многу успешни реформи, па видовме до каде стасавме и на политички и на економски план. Од што ни е толку убаво на сите ни е смачено, а не само на премиерот.