Поглед

Многу црвени линии

Ерол Ризаов

Што се крие зад чизгиите што ни ги цртаат нашите мили комшии

Нашите најблиски комшии почнаа да цртаат многу црвени линии кон Македонија. Тоа се убаво спакувани ултиматуми испратени до нас, до Брисел и до големите сили во кои ни кажуваат нам и на светот дека треба да се вразуми непослушното дете од Балканот, да му се истегнат убаво ушите ако сака да се приклучи на европското семејство. Грците нацртаа црвени решки за промена на името и се' заедно што оди со тоа. Ново име, нов јазик, нов идентитет. Бугарите долго гледаа сеир отстрана. Сега, божем вознемирени измислија, антибугарската кампања што толку страшно се води кон источниот сосед само за да го кренат прстот да престанеме да им ја крадеме нивната средновековна историја.

На Грците им ја крадеме античката историја, а и на Византија, како да е единствено нивно историско и културно наследство, а на Бугарите им ја присвојуваме средновековната историја на Јужните Словени, која по автоматизам била само бугарска. Прашање на денот е кога ќе се јават и Србите со својата црвена линија да ни кажат дека не можеме да одиме во Европа додека не го симнеме од дневен ред спорот со Српската православна црква и нивните имоти во Македонија. Се разбира, една црвена чизгија ќе повлечат и Албанците за загрозените човекови права.

Без да навлегувам на теренот на историчарите колку ова е слична ситуација пред и по балканските војни, пред и по Првата светска војна кога бугарските, српските и грчките пропаганди ги доведуваа до меѓусебно истребување и омраза која трае и ден-денес луѓето кои не се чувствуваа ни како Бугари ни како Срби, а најмалку како Грци.

Но, да видиме неколку факти кои поради нашите грешки и комплекси не можеме да ги предочиме пред светот. Прво, Македонија ништо не бара од соседите, не дај Боже тие нешто да променат во својот Устав, идентитет, јазик или писмо. Македонија не поставува никаква дилема околу границите со сите свои соседи. Не оспорува ништо од историјата на комшиските царства и кралства и кога сме биле составен дел на тие империи или под нивно владеење. Наместо да газиме цврсто на потврдената историска вистина дека и македонската современа нација, како и бугарската, како и грчката, како и српската, е создадена во рамките на Отоманската Империја, која ќе доведе по антифашистичката војна до создавање на првата македонска национална држава, навистина нешто подоцна од комшиите, но само поради нивните огромни апетити. Неспорна, научно потврдена вистина е дека денес македонската нација е реалност, како што се реалност македонскиот јазик и држава. Не можејќи никој да го негира тоа, се отворија прашањата во нови пакувања на нашите мили соседи околу историјата, името, јазикот.

Е, сега рака на срце во оваа замени на тези што ни ги приредуваат со векови соседите им помагаме и ние со нашата глупава и необмислена политика. Не знаејќи да си ја измериме силата, објективните наши позиции и можности, власта влезе во авантура политички да стимулира потрага по пославно античко минато, трошејќи на тоа милиони евра и иритирајќи го целиот научен свет. Наместо мудро да им ја препуштиме историјата на научниците и историчарите и да се свртиме кон иднината, ние ја презедовме улогата на она што е ем шуто ем боде. Ако станевме, како што беше редот, рамноправна членка на ЕУ и на НАТО, никој не можеше да го оспорува правото на дел од културно наследство на античката историја, на дел од историјата на Византија, односно на Источното Римско Царство, како и на Западното, на заедничката историја на Јужните Словени со Србите и со Бугарите и на сето она што значи македонска историја и за време на бугарско, српско и турско, а и за време на Југословенската Федерација, кога Македонија достигна во целата своја историја најголема афирмација на својата нација, јазик, култура и сите атрибути што ги има една современа држава.

И наместо стратегијата да се движи во насока прво рипни, па викни - оп, пак дигнавме предвремено востание. Ја голтнавме провокацијата од соседите како аџамии. Притоа, власта ја направи најгрозната и најштетна манипулација. Сите што ја поддржуваат ова постапна политика да се дојде до целта со неопходните компромиси и дипломатски активности ги жигоса како непријатели и домашни предавници на Македонија кои го проблематизираат националниот идентитет и името на државата. А со антиквизацијата и спомениците на античките јунаци ги загубивме пријателите и поддржувачите низ светот. Сега научниот свет гледа со недоверба кон Македонија. Оттаму, се' појасни и поагресивни стануваат комшиските црвени линии.