Едиторијал

Хазардерска игра

Татјана Поповска

Кога пратениците на СДСМ и нивните коалициски партнери беа насилно исфрлени од Собранието, многумина во политичката јавност имаа разбирање за нивната одлука да го бојкотираат парламентот. Многу од нив се согласија дека е логично 42 пратеника да не сакаат да седнат во собраниските клупи со истите колеги од владејачкото мнозинство, кои молчеа и мирно го гледаа насилството што врз нив го примени собраниското обезбедување, а потоа гордо аплаудираа на изгласувањето на буџетот. Но, за разлика од бојкотот на парламентот, изјавата на потпретседателот на СДСМ, Гордан Георгиев, дека бојкотот на мартовските локални избори е се' поизвесен, внесе резерва и загриженост не само кај политичките елити, туку и кај обичните граѓани кои очекуваат излез, а не дополнително заплеткување на политичката криза во земјава.

Социјалдемократите изминативе недели покажаа сосема ново опозициско лице, кое внесе поинаков политички дух во земјава. Понастаните на 24 декември, на прстите од едната рака може да се избројат оние кои и понатаму ќе тврдат дека опозицијата е заспана, летаргична и безидејна. Политичките акции на опозицијата и реакциите на власта ги разбудија и определените и неопределените, но и аполитичните. Сите имаат свои коментари, свои видувања и оценки за настаните. И во такви услови, кога се разбудија буквално сите политички актери во земјава, СДСМ најавува дека ќе ги бојкотира локалните избори, истите оние избори кои претходно нивниот лидер Бранко Црвенковски ги издигна на ниво на референдум од чиј исход ќе зависи иднината на државата. Но, тоа е потег кој повеќе личи на хазардерска игра, отколку на темелно смислена стратегија за натамошно зајакнување на опозицијата на политичката сцена и постигнување на нивната легитимна цел: симнување од власт на ривалската ВМРО-ДПМНЕ. Факт е дека на овој начин значително ќе му ја отежнат позицијата на Груевски и на актуелната владејачка гарнитура, но истовремено СДСМ ќе биде изложен на ризикот да колабира по сите основи, доколку целосно се деинституционализира и како единствен метод во политичката борба му остане улицата.

Бојкотот на избори, како крајна мерка во борбата со една недемократска владејачка гарнитура е легитимна и политички оправдана институција. Но, прашање е колку е таа оправдана кај нас, во услови кога опозицијата на досегашните избори, независно дали биле целосно демократски или не, успеала на своето конто да прокнижи 370.000 гласови со кои му дишат во врат на ВМРО-ДПМНЕ. Оваа бројка, но и сигурните победи во неколку поголеми општини, треба да бидат аргументот на социјалдемократите да одат на избори.

Доколку СДСМ навистина реши да ги материјализира најавите за бојкот на изборите тоа ќе значи нов уште потурбулентен период во политичкиот живот во Македонија. Затоа и владејачката гарнитура, премиерот Никола Груевски и лидерот на ДУИ Али Ахмети не треба да мижат пред заканите на СДСМ и да глумат дека во државава се' функционира како подмачкано. Не треба големо политичко искуство или натприродна моќ за да се (пред)види дека сите процеси во земјава ќе бидат стопирани. Евроинтеграцискиот пат ќе се врати неколку скалила поназад, ЕУ повторно ќе испорача услови за политички дијалог и демократски процеси кои сметавме дека ги исполнивме уште пред неколку години.

За решавање на проблемот со името воопшто и не може да стане збор, особено кога клучните политички лидери во земјава не сакаат очи да си видат, а камоли да изградат заеднички став за ова прашање, од кое зависи и зачленувањето во НАТО и почетокот на преговорите за членство во ЕУ. Стопанството, економскиот развој и странските инвестиции дополнително ќе бидат загрозени, бидејќи Македонија повторно ќе се врати во друштвото на политички нестабилни земји кои не се баш привлечни за инвестирање. Затоа Груевски и Ахмети треба да сторат се' да ја вратат опозицијата на изборните патеки, бидејќи само на тој начин ќе покажат дека државните интереси им се пред партиските. Веројатно се свесни дека нема да можат, по примерот на Црвенковски и на СДСМ во 1994 година, да го истераат мандатот без опозиција, бидејќи тоа нема да им го дозволат демократските процеси кои Македонија ги изоде изминативе 22 години.