Ибраими и Хасани спортски херои

Може ли спортот да го направи тоа што не може политиката, да се отвори ново поглавје, во кое работите нема да се делат според националноста и верата?

Горан Адамовски

Агим Ибраими го проигра Ферхан Хасани, кој беше соборен во шеснаесетникот на гостинската екипа. Најстрогата казна самоуверено ја реализира Ибраими и Македонија ја победи Србија со 1-0. Завчерашното сценарио од Арената „Филип Втори“ во Скопје ја фрли земјава во транс. Се слават фудбалерите, а посебен наклон им се оддава на Хасани и на Ибраими (одличен беше и Демири), кои изгинаа на теренот, носејќи го дресот со националните бои на Македонија.

„Од денеска Бајрам ми е куќна слава“, „Ибраими и Хасани - falimenderit (благодарам н.з.)“, „И јас сум Ибраими“, „Да живее братството и единството“, „Направете им споменик на плоштад“, се само дел од френетичните коментари на македонските навивачи. „И после кажете дека не чиниме“, се шегува еден Албанец на социјалните мрежи.

Двајцата Албанци преку ноќ станаа миленици на цела земја. И „нашите“ и „нивните“ навиваат за Македонија. Може ли спортот да го направи тоа што не може политиката? Може ли во „поделената“ земја да се отвори ново поглавје, во кое работите нема да се делат според националноста и верата?

„Може, апсолутно може. И порано ни се случувало, сега е знак дека и припадниците на условно кажано помалите етнички заедници во Македонија се појавуваат на социјалното небо како врвни експерти во определени области, на пример, спортот или науката. И тоа радува како факт, во последно време како да беа отсутни. Но, уште повеќе радува фактот што тие се радуваат што Македонија постигнува успеси, тоа чувство на припадност е силно и кај младите генерации, а не само кон постарите“, објаснува социологот Ѓоко Тонески.

Новинарот Лирим Дулови потсетува дека помеѓу етничките заедници, односно меѓу нас луѓето, никогаш немало проблем. Сите имаме пријатели од други националности, народот секогаш живеел еден покрај друг.

„Проблемот е во политичарите, кои веќе 20 години се борат за секакви каузи, освен за Македонија како мултиетничка средина, во која ќе ни биде подобро на сите. Јас израснав со тие проблеми, а за жал, гледам дека и син ми ќе порасне во таква атмосфера. Дај боже натпреварот завчера да биде поттик за подобрување на свеста на политичарите“, вели Дулови, директор на дневниот весник „Коха“.

Фудбалерот Артим Шаќири беше и капитен на македонската репрезентација. Петнаесет години беше дел од неа, навивачите го обожаваа, постојано се скандираше неговото име.

„Додека играв за Македонија, никогаш не сум чувствувал дека, ете, јас сум Албанец. Кој е и што е - не е важно, за Македонија играле и Бразилци. Секој што е повикан да игра за својата земја треба да биде горд и да даде максимум, да покаже што знае на теренот. Тоа што завчера тројца Албанци беа најдобри на теренот е случајност. Сега тие, другпат некој друг. Сите играчи на теренот имаат заедничка цел, сите се радуваат еднакво на победата“, вели популарниот Аце. Дополнува дека спортот нема граници, тоа е единствената работа што ги спојува сите. Нека потрае.