Георгиевски не се откажува од Тодор Александров

Поранешниот лидер на ВМРО-ДПМНЕ зборува за различните ставови со СДСМ во поглед на конроверзниот Александров


Горан Адамовски


Актуелната власт има опсесија за ревидирање на историјата, а единствената добра работа и' е рехабилитацијата на Тодор Александров. Ако дојдеме на власт, со споменикот и со улицата што го носат неговото име, не би требало да се случи ништо, иако имаме спротивни гледишта со СДСМ во поглед на Александров. Тие разлики ќе останат и во случај на коалиција, но поентата е да ги омекнеме ставовите, да ги слушнеме и спротивните размислувања. Ова се дел од поентите на поранешниот премиер Љупчо Георгиевски, со кого разговаравме во неговиот кабинет во ВМРО-Народна партија.

Дали Владата ја ревидира историјата, како ја оценува улогата во македонската историја на контроверзниот Тодор Александров, дали тој заслужува рехабилитација, како ќе се изменаџираат разликите околу Александров на СДСМ и на ВМРО НП, кои претендираат на соработка, се дел прашањата што ги поставивме до Георгиевски.

„Очигледно дека актуелната власт има опсесија за ревидирање на историјата. Тоа ревидирање на историјата го гледам во три пункта. Прво, во менување на националната историја. За три години, од Словени не' направија Антички Македонци што не им успеа ниту на фашистичките земји, на кои им требаа дваесет години за тој процес да го истераат до крај. Второ, е се' она што се случува во овие дваесет години самостојност и независност, комплетно ревидирање на настаните и на луѓето што нешто значеле во овие 20 години. Третата желба за ревидирање на историјата се гледа во самото ВМРО-ДПМНЕ. Едноставно, своите комплекси ги покажуваат секој ден. Меѓутоа, не ми е јасна толкава потреба и фиксираност кон историјата, кога народот од една политичка партија бара иднина, а не историја“, смета поране��ниот лидер на ВМРО-ДПМНЕ.

Кога е во прашање Тодор Александров, Георгиевски жали што македонското општество се' уште не може да надмине иделошките разлики што останале од времето на југословенската комунистичка историографија.

„Секој објективен критичар не може да не се согласи дека нема македонско прашање меѓу двете светски војни без Тодор Александров. Тој е главниот човек, кој го држел отворено македонското прашање и активно се борел за независна и самостојна Македонија“, смета тој.

Вели дека споменикот и улицата со негово име се една од ретките добри работи на оваа власт што ги направила со промената на имињата на улиците. Сепак, забележува дека не му е јасно зошто властите немаат храброст да признаат дека споменикот во Кисела Вода е на Алекандров. Се чуди што изминатите две децении, Македонија не нашла сила да ги смени улиците што потсетувале на поранешна Југославија, давајќи им значење на личности што воопшто не се поврзани со македонската историја. Нема дилеми ниту околу рехабилитацијата на Александров.

„Ако вие на некоја личност му направите споменик или му дадете име на улица, тогаш вие де факто сте го рехабилитирале. Јас не познавам рехабилитација на одредена личност со декларација или закон. Мислам дека преку споменикот и со улицата, веќе е завршена работата околу рехабилитацијата на Тодор Александров. Никој не им пречи на историчарите и понатаму да спорат за неговата улога, меѓутоа на едно нормално ниво и без никој да го наметнува својот став како државна критика. Добро е во Македонија да се дискутира за сите историски проблеми. Добро е никој да не ја злоупотребува власта за да ги наметнува своите историски позиции“, вели лидерот на Народна.

Неговите ставови околу Александров се сосема поразлични од оние на СДСМ. Георгиевски е свесен за тоа. Вели дека меѓу тие две партии има стотици разлики, но дека целта на евентуалната коалиција нема да биде пеглање на разликите.

„Она што сакаме да го кажеме е дека тоа можеби е и добар пат - не за надминување на разликите, туку за помеки ставови таму каде што имало разлики меѓу двете основни идеологии. Во таа насока, јас сметам дека овие разговори меѓу СДСМ и ВМРО-НП, треба да се гледаат како на една многу добра проекција не само за сегашноста, туку и за минатото. Едноставно, да сфатиме дека сите ние живееме во оваа земја и дека и таму кај што имаме разлики, треба од повеќе позиции да дискутираме без тотално да ги негираме или игнорираме фактите од другата страна. Сметам дека овие разговори може да имаат свои импулси не само кон сегашноста и иднината, туку и кон минатото. А, разликите за многу прашања остануваат отворени“, вели Георгиевски.