Посма - Мрачната историја на црните чети на Тодор Александ��ов


БлагоЈ Гајдов, Скопје

Многу граѓани беа изненадени со поставувањето на споменикот кој беше најавен претходно, но не беше прецизирано за која личност се работи, а секако дека најмалку се веруваше дека тој долгоочекуван коњаник ќе биде токму озлогласениот „револуционер“ од македонско потекло Тодор Александров.

Мене ми беше јасно дека оваа гарнитура „преродбеници“ ќе оди до крај, бидејќи претходно се направи восочна фигура во музејот со образложение дека „заедно ќе ги прикажеме и жртвите и егзекуторите“. И навистина тоа го направија. Во светот е вообичаено да се величаат жртвите или тие што направиле нешто за татковината, но не и егзекутор или крвник кој убивал безмилосно, кој во исто време бил и судија и извршител.

За да го осветлам ликот на „Коњаникот“ ќе се послужам со податоците од „Енциклопедија Британика“, Бр.1, страница 46 каде е напишано: „Член на десното реакционерно крило на ВМРО. За време на младотурскиот режим 1908 година организирал терористички чети и атентати, станувајќи најизразен претставник на терористичките методи на борбата; во 1911 година е избран за член на ЦК на десното крило на ВМРО. Со својот одред учествувал во Балканските војни на страна на Бугарија, а потоа емигрирал во Бугарија. По Првата светска војна раководел со вметнување на терористички чети од Бугарија во Македонија. Како експонент на реакционерната влада со окружните чети учествувал во задушувањето на револуционерното движење во Пиринска Македонија и Бугарија во 1923 и 1924 година“.

Александров е убиен од неговиот наследник Иван Михајлов, кој исто правел крвави злодела во Пиринска Македонија. Споменикот на дотичниот „Војвода на коњ“ сите не' прави магариња, барем тие што знаат нешто за македонската историја, а за него досега се напишани купишта материјали. Во тие документи тој е негативен за секој чесен Македонец, бидејќи Александров и покрај тоа што е роден во Штип, се' до неговата ликвидација во 1924 година мислел и тврдел дека во Вардарска Македонија живеат исклучиво Бугари. Друга негова специјалност, како што пишува и британската енциклопедија, е испраќање на казнени чети и таканаречени црни тројки кои се бореле на наша територија со преостанатите илинденци, бидејќи негова основна идеја била автономна Македонија под капата на царска Бугарија. Бидејќи нашите комити биле исклучиво за самостојна Македонија биле мета на неговите чети и тројки. Нападите завршувале со колежи и ликвидирање на се' што е остаток од Илинденското востание.

Како најеклатантен пример на неговата активност е убиството на нашиот горски цар Јане Сандански, кој иако бил советуван да не оди сам на состанок со џелатот, а на повик на царскиот двор од Софија, отишол сам, сметајќи дека Пирин Планина е негов дом влегол во заседа и е убиен од луѓето на Тодор Александров. Сум видел слика во бугарски весник како Тодор ја става десната нога преку мртвиот Јане. Зошто е убиен Јане? Затоа што целиот негов живот го посветил на идејата за самостојна Македонија, но не под бугарска капа. Оваа сторија, претпоставувам, ја знае и градоначалникот на Кисела Вода, господинот Марјан Ѓорчев.

Црните чети на Тодор, во зимата 1916 година го убиле и мојот дедо Никола Бога, наречен Влавчето од Велес, кој бил комита од 1895 година, односно цели 20 години и бил во опкружувањето на Сандански во Солун. По убиството на Јанета, тој се засолнил со двајца другари во едно село на планината Беласица, но „црните“ го нашле и го заклале како и неговите другари. Селаните коишто ги криеле, исто така, настрадале. За овој настан кај баба ми Домника (Никола и' бил брат) во Велес дошол еден од неговите другари, донел писмо и раскажал за колежите што ги правеле луѓето на Александров.

Оваа слика била била иста низ цела Македонија, особено низ Битолскиот револуционерен округ, каде што имало најмногу илинденци. Затоа верувам дека ќе дојде посветла иднина, па ќе го урнеме коњаникот кој нема никаква заслуга да стои таму и да не' иритира со неговата мрачна историја.