Си велам

Чекајќи абер од Америка

Ерол Ризаов

Тајната мисија на Груевски емитува добри вести

Го сонив американскиот сон. На полноќ шашардисан како месечар го гледам во трафиката обесено утрешното издание на „Утрински весник“ со огромен наслов на целата прва страница: Бил Гејтс и Ворен Бафет вложуваат двесте милијарди долари во Македонија. Поднаслов: Мариово е новата силиконска долина. Ги тријам очите од неверица: Калифорнија и Македонија се збратимуваат. Ги листам бргу страниците: Сити банк отвора голема филијала во Скопје... „Џенерал моторс“ гради фабрика во Бунарџик... Центарот Рокфелер праќа претставници во Македонија... течат вести во низа.... ќе речете гладна кокошка просо сонува. Ама не е секогаш така. Се будам помалку натажен што е тоа само сон, кога на вестите на јаве слушам: Кемпински, кралот на хотелиерите, ќе гради хотели во Македонија. Оп, си велам, почнаа да се движат работите. Штом Кемпински доаѓа, на арно ќе е. Тие секогаш намирисуваат добра работа и пари. Штом градат луксузни хотели, овие знаат дека ќе доаѓаат тука значајни и богати луѓе. Тие никогаш не доаѓаат бадијала. Затоа, сетики имам надеж дека големиот абер од Америка кај и да е ќе стигне деновиве. Таму во тајна мисија е премиерот Никола Груевски и неговите најблиски соработници. Не поканија со нив новинари, здодевни душкала, нема министри од сомнителниот албански дел на Владата, нема непријатни прашања. Се' е чисто и докрај конспиративно, во знакот на ВМРО.

Веќе стигна првата важна вест како претходница, Груевски, конечно, ќе го затвора македонското прашање. Алал да му е, колку е мудар нашиот премиер. Ќе го направи тоа што на никого не му тргнало од рака. Ќе ги избрише еднаш засекогаш нашите вековни јанsи и несон��ци. Прашањето едноставно ќе го затвори откако ќе го изеде јаболкото на раздорот. Нема јаболко, нема раздор. Сега го чекам Груевски раат да го отвори македонскиот прозорец кон светот. Наслушнав дека стануваме 51. американска држава. Ете зошто кога не' призна Америка, единствена во светот, не не' призна под уставното име Република Македонија, или со смешното ФИРОМ, туку само со Македонија на што со години се чудевме да не е некоја грешка. Ете што било, не' подготвувале за своја држава. Дознавам од извори блиски на премиерот дека Груевски имал извесни резерви за овој предлог на Обама, но, во секој случај, ќе организира референдум, бидејќи Македонија беше веќе во една федерација која се распадна. Не сакаме повторно да го гледаме истиот хорор кога САД ќе се распаднат, а има и други проблеми околу отстапувањето на дел од нашиот суверенитет и самостојност. Затоа сме внимателни и не брзаме кон НАТО и кон ЕУ кои, исто така, се пред распаѓање, според нашите големи стратези и непогрешливи експерти за деликатни меѓународни прашања. Повеќе детали не смеам да објавувам, бидејќи влегуваат во сферата на државна тајна. Затоа сосема е разбирливо што не се повикани новинари. Мислам дека тоа е в ред. Уште подобро е што на ниту една редакција не и' текна да прати непоканет новинар кој ќе ја следи нашата тајна мисија. Многу умно, зошто и да прати непожелен новинар и бадијала да се изложува на големи трошоци кога и онака нема ништо да дознае, а и ако дознае нешто, штом е тајна, не може да објави. Вака, најдобро е да нема новинар, а секој ден да има вести од фантомскиот партиски центар кој објективно и реално ги соопштува чудата што ги прави секој ден нашата владина делегација предводена од премиерот во Америка. Така се прави најдоброто информирање на граѓаните. Тоа што ќе се јави - тоа се случило, тоа што нема да се објави - тоа не се случило. Прекрасно.

И додека го чекам големиот абер од Америка, да ве потсетам вас што сте повозрасни, а да им кажеме нешто и на помладите кога Македонија беше дел од светот. Не долго откако „Аполо“ се врати од Месечината, Нил Армстронг со своите колеги космонаути беше во Белград. Ама куполата и една збирка камења од Месечината беа во Скопје изложени во Домот на градежниците. Поточно модулот беше пред Градежниците. Одевме со стравопочит да ги видиме тие чуда и се чувствуваме навистина како дел од големиот свет. Е тој Нил Армстронг покрај таа негова историска изјава кога стапна на Месечината: ова е мал чекор за мене, но голем исчекор за човештвото, има уште две други изјави кои по мој избор посебно ми се допаѓаат и имаат допирни точки со Македонија, а малкумина ги знаат. Еве ја првата: кога Нил по три часа го заврши своето шетање по Месечината, се врати во куполата со зборовите „нека е аирлија господине Горски“. Долги години го прашуваа многумина Армстронг што му значи тоа, кој е тој господин Горски, дали е тоа некој негов руски колега или нешто слично. Пред неколку години Армстронг ја откри тајната, бидејќи како што рече господинот Горски починал. Приказната оди вака: кога Нил бил мал и си играл со децата безбол, топчето паднало во соседниот двор. Кога отишол да го земе, соседот Горски, кој според некои непроверени докрај сознанија бил Македонец, а според други Русин, се карал со сопругата. Таа од верандата му свикала: секс, каков секс со тебе, ќе добиеш секс кога ова дете ќе се качи на Месечината и покажала со прст на Нил. И така кога Армстронг ја заврши мисијата на Месечината и тргна назад кон Земјата, му кажа на својот сосед Македонец, или Русин, сеедно, наш човек: ај со среќа господине Горски. Ете желбите некогаш со извесно задоцнување се исполнуваат. Што мислите дали е тоа исто како сега да кажам ќе влеземе во НАТО и во ЕУ кога Груевски ќе се врати од Марс.

Втората изјава на космонаутот Армстронг важна и за нас во Македонија ја кажа многу одамна во Белград и таа гласи: „Прекрасен е овој ориент. Сите доцнат, никој не се грижи. Проблема нема“. И навистина времето одамна застанало во овој дел на Ориентот. Ништо не се менува, се' си стои на исто место. Сите доцниме со децении, никого не го боли главата за тоа. Меѓутоа, не е баш така, има и промени, еве една многу крупна, за која еден мој пријател деновиве е мошне загрижен. А верувам и голем број граѓани на Македонија. И мене некако ми навираат солзи. Љубисав Иванов-Sинго и Борис Стојменов се повлекуваат од политиката. Уморни се веќе од седење во власта и од политика. Сега ќе седат покрај своите телевизори вклучени на својот канал и ќе им раскажуваат на внуците како ја направиле Македонија. Ај некако и можам да прежалам зашто Стојменов си оди од политиката, ми вели пријателот, ама што ќе правиме без Sинго. Навистина што ќе правиме без Sинго. Неутешно е. Жална Македонија.