Мое ќоше

Е, кај се де оревите?

Ерол Ризаов

Бркнете подлабоко во скинатиот џеб, таму се де...

Конечно живна здодевниот парламент. Таму се случува нешто ново што го крева адреналинот. Сослушувањето на власта, седната на таканаречената обвинителна клупа на надзорната комисија, во нова сценографија: судница со навивачи, обвинители и адвокати, камери за потребите на врховниот судија - ТВ-гледачите го прави мошне интересен и возбудлив натпреварот меѓу власта и опозицијата.

До израз доаѓаат инвентивноста, сугестивноста, смислата за хумор, добрата глума, шармот, комуникациската култура, иронијата, цинизмот, ораторството и, конечно, досетливоста на учесниците во расправата и од двете страни. Разбирливо, секогаш е полесно да се поставуваат прашања отколку да се даваат одговори. Опозицијата обвинува, власта се брани и удира контри, таков е редот. Тука има и добри дриблинзи, дупли пасови, дијагонали и голови и автоголови, но има и тешки фаулирања, штипења, ниски удари, навреди, провокации и, се разбира, пенали. Публиката аплаудира, свирка, вика... се' е тоа дозволено во едно шоу кое дава прилог кон одзатнување на демократските славини кои се прилично затнати. Ова политичко-забавно реално шоу праќа и некои сериозни пораки.

Прво, се гледа колку многу недостасува вистинска дебата и колку се вратени назад демократските процеси. Оваа бенигна расправа еднаш на два-три месеци веќе се прикажува како агресивна, непријатна и некултурна, злонамерна и слично само за да се обезвредни една придобивка која треба да се пренесе и на пленарните седници на парламентот каде што одамна е задушена вистинската расправа со злоупотреба на процедурите, но најмногу со ароганцијата на мнозинството и со празната реторика, со здодевни апологетски наместени прашања од власта за власта.

Го прашува остро пратеникот на ВМРО-ДПМНЕ премиерот што ќе преземе Владата за ланскиот снег... Или одговорот лани имавме повеќе пожари од годинава што е добар успех... Пратеничкиот состав во парламентот гледано индивидуално е навистина квалитетен, но јавноста има сосема друга претстава оти таму најчесто се удира празна слама. Тоа е така затоа што лесно се видливи стегите на Владата и партиите на власт врз пратениците кои не можат ни уста да отворат без наредба одозгора. Ни случајно не може да биде прифатен ниту еден законски проект на опозицијата, ниту еден нејзин амандман, ниту еден нејзин предлог или што било што доаѓа од противничките редови.

Во македонскиот парламент цели 21 година не слушнавме ниту една критика до Владата и до премиерот од пратениците на СДСМ и на ВМРО-ДПМНЕ кога нивните се на власт. Кога би била барем малку независна и инвентивна Македонската телевизија, па да пушти од своите архиви само една, која било, расправа од македонското едноумно Собрание, убеден сум дека на многумина денешни демократи ќе им се крене косата на глава. Авторот на овие редови известувал од расправите во Собранието на Македонија во периодот на последните три социјалистички влади на премиерите Благој Попов, Драгољуб Ставрев и Глигорие Гоговски. Критиките упатени за работата на овие влади и премиери од пратениците на разните собраниски тела за денешниве демократски избраници на народот се мислена именка. Нема да претерам ако кажам дека острината на критиката и културата на дијалог тогаш беше на ниво кое денес е несовладливо за сите независни и самостојни парламентарни и владини состави.

Знам дека ќе се најдат политички археолози кои ќе ги објаснат злоделата на комунистите, но сите гледаме со свои очи дека денешните народни избраници ни на сон не смеат да упатат најблага забелешка за работата на својот премиер, за својата Влада, а да не зборувам што би се случило да изустат нешто како што тоа жестоко го правеа едноумните комунисти. Се разбира, се' уште не е измислен подобар политички систем од повеќепартиска парламентарна демократија, но Македонија не го доби тоа. Доби повеќепартиски парламент, ама не доби повеќепартиска парламентарна демократија. Сите тежненија одат кон ново едноумие, многу полошо од претходното.

Затоа прашањето на Игор Ивановски каде се оревите од наплатените субвенции кога документирано со фотографија покажува дека нива има, ореви нема е исклучително значајно. Не само затоа што некој партиски заслужен деец зел 50.000 евра субвенции, а не посадил ништо, туку затоа што Груевски вели дека за шест години поделил 500 милиони евра субвенции за земјоделците. Досега со тие пари требаше да израснат многу ореви. Требаше де. Е каде се оревите? Е каде се, де... Бркнете подлабоко во скинатиот џеб. Таму се де...